Η κατρακύλα του βιοτικού επιπέδου της λαϊκής οικογένειας, της τιμής της εργατικής δύναμης, της απώλειας και των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων θα συνεχιστεί, αν δεν μπει φρένο από το λαό. Στην αντιλαϊκή θύελλα που σαρώνει τα πάντα, οι εργαζόμενοι πρέπει να σκεφτούν σοβαρά: «Αν όχι τώρα, πότε;». Αν δεν κάνει τώρα ένα βήμα ο κάθε εργαζόμενος, ο κάθε αυτοαπασχολούμενος, ο σπουδαστής, ο άνεργος, ο φτωχός αγρότης, προς την οργάνωση, προς την καταδίκη - κατ' αρχήν στη συνείδησή του - του συνόλου της αντιλαϊκής πολιτικής, θα χαθεί πολύτιμος χρόνος. Η εργατική - λαϊκή οικογένεια, κυριολεκτικά, δε θα έχει σε λίγο τίποτε άλλο να χάσει.

Με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα της κυβέρνησης τα μονοπώλια θα αρπάξουν 78 δισ. ευρώ από τα λαϊκά στρώματα. Χώρια τα δισ. ευρώ που ληστεύουν καθημερινά στους τόπους δουλειάς. Τα νέα αυτά μέτρα οδηγούν στην πλήρη εξαθλίωση: Ολο και περισσότερες οικογένειες δε θα μπορούν πλέον να αγοράσουν τα απαραίτητα τρόφιμα, να ζεστάνουν το σπίτι τους, να μετακινηθούν. Νοσοκομεία θα κλείσουν, θα χάνονται άνθρωποι από ασθένειες που μπορούν να θεραπευτούν. Νοικοκυριά θα μείνουν χωρίς ρεύμα και νερό. Κι όλα αυτά, τη στιγμή που όλο και περισσότερος πλούτος παράγεται, όλο και μεγαλύτερα είναι τα άλματα στην τεχνολογία και την επιστήμη. Και, μάλιστα, δεν πρόκειται για κάποια «έκτακτα μέτρα». Είναι διαρθρωτικές αλλαγές, που περιλαμβάνονται εδώ και χρόνια στα προγράμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και που σταδιακά εφαρμόζονται, πιο εντατικά τα τελευταία χρόνια.

Σήμερα είναι η ώρα να αρχίσουν να δημιουργούνται ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, στους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς του εκπροσώπους του κεφαλαίου. Σήμερα είναι ώρα ευθύνης για όλους να ενταχθούν στην οργανωμένη ταξική πάλη. Να γραφτούν στα συνδικάτα τους και να πετάξουν έξω τους εκλεκτούς των κυβερνήσεων και της εργοδοσίας. Σήμερα είναι η ώρα να σταματήσει κάθε άνθρωπος του μόχθου να «σκοτίζεται» για τα κόμματα της πλουτοκρατίας και ποιο συνδυασμό διακυβέρνησης θα βρουν για να καταδυναστεύουν το λαό. Σήμερα είναι η ώρα ο εργαζόμενος λαός να μη δεχτεί να κάνει πια θυσίες για τη σωτηρία των επιχειρηματικών ομίλων, γιατί αυτή η «σωτηρία» είναι ο δικός του χαμός. Σήμερα είναι η ώρα οι θυσίες των εργαζομένων να πιάσουν τόπο. Κάθε χώρος δουλειάς, κάθε γειτονιά, κάθε σχολή να γίνει «ορμητήριο» ταξικού αγώνα.

Ποιος ωφελείται από τη συναίνεση ή την ανοχή του λαού στις θυσίες αυτές; Ποιος ωφελείται από το φόβο; Ποιος εξασφαλίζει, ότι όποιος δεν αγωνίζεται θα μπορεί να ζήσει την οικογένειά του; Το αντίθετο. Η υποταγή φέρνει νέα χτυπήματα. Σήμερα είναι η ώρα, τα λαϊκά στρώματα να σταθούν σοβαρά μπροστά στη μόνη διέξοδο που έχουν: Να οργανωθούν όπου ζουν και δουλεύουν. Να συσπειρωθούν στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΕΒΕ, στην ΠΑΣΥ, στην ΟΓΕ, στο ΜΑΣ. Να δυναμώσουν τους αγωνιστικούς μαζικούς φορείς. Να απορρίψουν τα ψευτοδιλήμματα ότι εξαθλιώνονται για να πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις, να αρχίσουν να σκέφτονται και να δρουν σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες τους. Να προσπεράσουν την κοροϊδία ότι οι επιχειρηματίες δημιουργούν τις θέσεις εργασίας και να δουν ότι οι εργαζόμενοι παράγουν όλο τον πλούτο κι οι εργαζόμενοι πρέπει να τον κατέχουν, όλο. Να εγκαταλείψουν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου, να συμπορευτούν με το ΚΚΕ.