Το 2009, λίγο πριν και λίγο μετά τις εκλογές, η ηγεσία του ΣΥΝ έπινε νερό στο όνομα της «προγραμματικής αντιπολίτευσης», ως της μόνης «εποικοδομητικής», όπως έλεγε. Τώρα που αποκαλύπτονται τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής διαχείρισης, επανέρχεται δριμύτερος σε ρόλο συμβουλάτορα της κυβέρνησης. Μιλώντας χτες στον «Αθήνα 9,84», ο Γ. Δραγασάκης έδωσε πραγματικά τα «ρέστα» του όταν ομολόγησε ότι το κρίσιμο ζήτημα είναι η αποκατάσταση της αξιοπιστίας και της φερεγγυότητας της χώρας στα μάτια των αγορών και των δανειστών της! Το πώς δηλαδή θα μπορέσει η κυβέρνηση να εξασφαλίσει φθηνότερο χρήμα για να συνεχίσει να μπουκώνει το κεφάλαιο.

Είπε συγκεκριμένα: «Αυτό που κρίνεται - κατά κοινή ομολογία - είναι αν η Ελλάδα θα μπορέσει να επανέλθει και να δανείζεται με λογικά, ανεκτά, επιτόκια από τις διεθνείς αγορές ή όχι. Ο,τι κίνηση γίνει, πρέπει να απαντά σε αυτό το κρίσιμο θέμα (...) Η γνώμη μου είναι ότι η κυβέρνηση, αν ήθελε να διαπραγματευτεί (...) θα πρέπει να θέσει συνολικά το πρόβλημα, να το προετοιμάσει, να δει τα δικά της συγκριτικά πλεονεκτήματα ή όπλα, να πει ποια είναι η κόκκινη γραμμή, να πει τι θα συμβεί αν οι διαπραγματεύσεις (σ.σ. για την επιμήκυνση αποπληρωμής του δανείου) αποτύχουν και να ξέρουμε πού πάμε».

Για τα δάνεια της κυβέρνησης ανησυχεί ο ΣΥΝ και καλεί το λαό να κάνει το ίδιο. Να προβληματιστεί δηλαδή για το ποια εκδοχή από αυτές που προωθεί το κεφάλαιο προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντά του είναι η πιο αποτελεσματική και συμβάλλει στην αποκατάσταση της χώρας στα μάτια των δανειστών της. Κρύβει από το λαό ότι η στρατηγική κυβέρνησης - ΕΕ είναι ενιαία και η όποια «διαπραγμάτευση» γίνεται με γνώμονα το ποια μονοπώλια θα χάσουν και ποια θα κερδίσουν περισσότερα ή λιγότερα από την καταστροφή κεφαλαίων. Σε όλα αυτά τα παζάρια, η χασούρα του λαού είναι ένα το κρατούμενο, αλλά ο ΣΥΝ θέλει να αποπροσανατολίσει τη λαϊκή πάλη καλλιεργώντας αυταπάτες. Είναι υπόλογος στο λαό για την επικίνδυνη πολιτική του και σαν τέτοιος πρέπει να απομονωθεί σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο.