Φαίνεται πως η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΝ) έχει μπερδέψει το μπόι της με τον ίσκιο της και με ύφος περισπούδαστο αναλύει, σε ανακοίνωσή της, τα «νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά» της απεργίας, όπως τα «εξαιρετικά μεγάλα απεργιακά ποσοστά ιδιαίτερα στις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες», η «μεγάλη συμμετοχή σωματείων, ομοσπονδιών και απλού λαϊκού κόσμου».

Οντως, υπήρξαν αυτά τα χαρακτηριστικά. Ωστόσο, η «Αυτόνομη Παρέμβαση» πότε βρέθηκε τελευταία φορά στις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες οργανώνοντας τους εργαζόμενους; Πότε συνέβαλε, ώστε η απεργία να οργανωθεί από τα κάτω με γενικές συνελεύσεις και συσκέψεις στους χώρους δουλειάς; Αντίθετα, σε κάποιες περιπτώσεις (π.χ., στην Αγροτική Τράπεζα), προσπάθησε να μπλοκάρει τη ΓΣ επειδή έγινε με πρωτοβουλία των ταξικών δυνάμεων. Ταυτόχρονα, η ΑΠ «ξεχνά» πως με λύσσα έδωσε αγώνα για να μην προκηρυχτεί απεργία στις 10 Φλεβάρη.

Στην ίδια ανακοίνωση, καλεί τις «δυνάμεις της συνδικαλιστικής αριστεράς» «να επιμείνουν σε ενωτικές και συντονισμένες παρεμβάσεις», ενώ η παράταξη του ΣΥΝ σε μια σειρά Εργατικά Κέντρα, μοσπονδίες, Συνδικάτα συμμετέχει στο ίδιο ψηφοδέλτιο με τις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ και υψώνουν κοινό τείχος απέναντι στο ΠΑΜΕ.