Στην ΕΣΣΔ η εξάλειψη της εκμετάλλευσης, η εξάλειψη της ανεργίας στην πόλη, η εξάλειψη της αθλιότητας στο χωριό, αποτελούν τέτοιες ιστορικές κατακτήσεις στην υλική κατάσταση των εργαζομένων, που δεν μπορούν ούτε καν να τις ονειρευτούν οι εργάτες και οι αγρότες και των πιο «δημοκρατικών» αστικών χωρών...

Σήμερα δίνουμε ορισμένα ακόμη αποσπάσματα από την εισήγηση στο 17ο Συνέδριο που καταγράφουν συνοπτικά τα αποτελέσματα της οικοδόμησης και την άνοδο της λαϊκής ευημερίας.

«Σαν αποτέλεσμα έχουμε:

• Ισχυρή άνοδο της παραγωγής, τόσο στον τομέα της βιομηχανίας, όσο και στον τομέα των δασικών κλάδων της αγροτικής οικονομίας.
• Οριστική νίκη, με βάση αυτή την άνοδο του σοσιαλιστικού συστήματος οικονομίας, ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, τόσο στη βιομηχανία όσο και στην αγροτική οικονομία, μετατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος σε μοναδικό σύστημα όλης της λαϊκής οικονομίας, εκτόπιση των καπιταλιστικών στοιχείων από όλες τις σφαίρες της λαϊκής οικονομίας.
• Οριστική αποχώρηση της καταπληχτικής πλειοψηφίας των αγροτών που ήταν ατομικοί νοικοκυραίοι από το μικροεμπορευματικό ατομικό νοικοκυριό, συνένωσή τους σε συλλογικά νοικοκυριά με βάση τη συλλογική δουλειά και τη συλλογική ιδιοχτησία πάνω στα μέσα παραγωγής, πλέρια νίκη του συλλογικού νοικοκυριού ενάντια στο μικροεμπορευματικό ατομικό νοικοκυριό.
• Αναπτυσσόμενο προτσές παραπέρα επέχτασης των κολχόζ σε βάρος των ατομικών αγροτικών νοικοκυριών, που έτσι ο αριθμός τους πέφτει από μήνα σε μήνα και που μετατρέπονται στην ουσία σε βοηθητική δύναμη των κολχόζ και των σοβχόζ.

Είναι ευνόητο ότι αυτή η ιστορική νίκη ενάντια στους εκμεταλλευτές δεν μπορούσε να μη φέρει ριζική καλυτέρευση στην υλική κατάσταση και στην όλη ζωή των εργαζομένων.

Η εξάλειψη των παρασιτικών τάξεων οδήγησε στην εξαφάνιση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Η δουλειά του εργάτη και του αγρότη απαλλάχτηκε από την εκμετάλλευση. Τα εισοδήματα που απομυζούσαν οι εκμεταλλευτές από τη λαϊκή εργασία παραμένουν σήμερα στα χέρια των εργαζομένων και χρησιμοποιούνται, εν μέρει για την επέχταση της παραγωγής και την προσέλκυση στην παραγωγή καινούργιων τμημάτων εργαζομένων, και εν μέρει για την άμεση αύξηση των εισοδημάτων των εργατών και των αγροτών.

Εξαφανίστηκε η ανεργία, η μάστιγα της εργατικής τάξης. Αν στις αστικές χώρες εκατομμύρια άνεργοι υποφέρουν από την ανέχεια και τα βάσανα γιατί δεν υπάρχει δουλειά, σε μας δεν υπάρχουν πια εργάτες, που να μην έχουν δουλειά και μεροκάματο.

Με την εξαφάνιση της υποδούλωσης στους κουλάκους εξαφανίστηκε η αθλιότητα στο χωριό. Ο κάθε αγρότες, κολχόζνικος ή ατομικός νοικοκύρης, έχει τώρα τη δυνατότητα να ζει ανθρώπινα, αρκεί μονάχα να θέλει να δουλεύει τίμια, αρκεί να μην τεμπελιάζει, να μην αλητεύει, να μην κατακλέβει το κολχόζνικο βιος.

Η εξάλειψη της εκμετάλλευσης, η εξάλειψη της ανεργίας, στην πόλη, η εξάλειψη της αθλιότητας στο χωριό, αποτελούν τέτοιες ιστορικές καταχτήσεις στην υλική κατάσταση των εργαζομένων, που δεν μπορούν ούτε καν να τις ονειρευτούν οι εργάτες και οι αγρότες και των πιο "δημοκρατικών" αστικών χωρών.(...).

Με βάση αυτές τις επιτυχίες έχουμε στην περίοδο που εξετάζουμε:

• Αύξηση του εθνικού εισοδήματος από 35 δισεκατομμύρια ρούβλια το 1930, σε 50 δισεκατομμύρια το 1933. Και μια που το ποσοστό των καπιταλιστικών στοιχείων μαζί και των προνομιούχων επιχειρηματιών στο εθνικό εισόδημα είναι σήμερα λιγότερο από 0,5% σχεδόν όλο το εθνικό εισόδημα κατανέμεται ανάμεσα στους εργάτες και τους υπαλλήλους, στους εργαζόμενους αγρότες, στους συνεταιρισμούς και στο κράτος.
• Αύξηση του μέσου χρονιάτικου μισθού των εργατών της βιομηχανίας από 991 ρούβλια το 1930, σε 1.519 ρούβλια το 1933.
• Αύξηση του ταμείου των κοινωνικών ασφαλίσεων των εργατών και των υπαλλήλων από 1 δισεκατομμύριο 810 εκατομμύρια ρούβλια το 1930, σε 4 δισεκατομμύρια 610 εκατομμύρια ρούβλια το 1933.
• Πέρασμα στην 7ωρη εργάσιμη μέρα σ' όλη τη βιομηχανία επιφανείας¹.
• Βοήθεια του κράτους στους αγρότες, με την οργάνωση 2.860 μηχανοτραχτερικών σταθμών, πράγμα που απαίτησε να επενδυθούν 2 δισεκατομμύρια ρούβλια.
• Βοήθεια του κράτους στους αγρότες με την παροχή πιστώσεων στα κολχόζ, που φτάνουν το 1 δισεκατομμύριο 600 εκατομμύρια ρούβλια.
• Βοήθεια του κράτους στους αγρότες με την παροχή πιστώσεων σε σπόρο και σε είδη διατροφής, που φτάνουν, στο διάστημα της περιόδου που εξετάζουμε, τα 262 εκατομμύρια πούτια δημητριακά.
• Βοήθεια του κράτους στους οικονομικά αδύνατους αγρότες με την παροχή φορολογικών και ασφαλιστικών διευκολύνσεων, που το συνολικό ποσό τους φτάνει τα 370 εκατομμύρια ρούβλια.

Οσο για την εκπολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, έχουμε στην περίοδο που εξετάζουμε:

• Εφαρμογή της γενικής υποχρεωτικής δημοτικής εκπαίδευσης σ' όλη την ΕΣΣΔ και ανέβασμα του ποσοστού των εγγραμμάτων από 67% στα τέλη του 1930, σε 90% στα τέλη του 1933.
• Αύξηση του αριθμού των μαθητών στα σχολεία όλων των βαθμών από 14 εκατομμύρια 358 χιλιάδες το 1929, σε 26 εκατομμύρια 419 χιλιάδες το 1933.(...)
• Αύξηση του αριθμού των παιδιών της προσχολικής αγωγής από 838 χιλιάδες το 1929, σε 5 εκατομμύρια 917 χιλιάδες το 1933.
• Αύξηση του αριθμού των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, γενικών και ειδικών, από 91 το 1914, σε 600 το 1933.
• Αύξηση του αριθμού των ινστιτούτων για επιστημονικές έρευνες από 400 το 1929, σε 840 το 1933.
• Αύξηση του αριθμού των λεσχών από 32 χιλιάδες το 1929, σε 54 χιλιάδες το 1953.
• Αύξηση του αριθμού των κινηματογράφων, των κινηματογραφικών εγκαταστάσεων στις λέσχες και των κινητών κινηματογράφων από 9.800 το 1929, σε 29.200 το 1933. (...)

Δε θάναι ανώφελο ίσως να σημειώσουμε ότι το ποσοστό των εργατών που φοιτούν στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα φτάνει στη χώρα μας το 51,4%, και το ποσοστό των εργαζομένων αγροτών το 16,5%, ενώ στη Γερμανία, λόγου χάρη, το ποσοστό των εργατών στους σπουδαστές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ήταν στο σχολικό έτος 1932-33 μονάχα 3,2% και το ποσοστό των μικρών αγροτών μονάχα 2,4%.

Πρέπει να σημειώσουμε σαν παρήγορο γεγονός και σα σημάδι ανάπτυξης του πολιτισμού στο χωριό, την ανάπτυξη της δραστηριότητας των γυναικών που είναι μέλη του κολχόζ στον τομέα της κοινωνικο-οργανωτικής δουλειάς. Είναι γνωστό, λόγου χάρη, ότι σήμερα 6 περίπου χιλιάδες γυναίκες - κολχόζνισες είναι πρόεδροι κολχόζ, πάνω από 60 χιλιάδες είναι μέλη διοικήσεων κολχόζ, 28 χιλιάδες αρχηγοί συνεργείων, 100 χιλιάδες οργανώτριες ομάδων δουλειάς, 9 χιλιάδες διευθύνουν κολχόζνικα εμπορικά πρατήρια και 7 χιλιάδες είναι τραχτερίστριες. Είναι περιττό να πούμε ότι αυτά τα στοιχεία δεν είναι πλήρη. Κι αυτό όμως το λίγο που περιέχεται σ' αυτά τα στοιχεία, δείχνει αρκετά καθαρά τη μεγάλη ανάπτυξη του πολιτισμού στο χωριό. Το περιστατικό αυτό έχει, σύντροφοι, τεράστια σημασία. Εχει τεράστια σημασία γιατί οι γυναίκες αποτελούν το μισό του πληθυσμού της χώρας μας, αποτελούν μια τεράστια στρατιά εργασίας και έχουν αποστολή ν' αναθρέψουν τα παιδιά μας, τη μελλοντική μας γενιά, δηλαδή το μέλλον μας. Και γιατί δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να φυτοζωεί μέσα στο σκοτάδι και στην αμάθεια αυτή η τεράστια στρατιά των εργαζομένων! Και γιατί πρέπει να χαιρετίσουμε την αναπτυσσόμενη κοινωνική δραστηριότητα των εργαζόμενων γυναικών και την ανάδειξή τους σε καθοδηγητικές θέσεις, σαν αναμφισβήτητο σημάδι ανάπτυξης του πολιτισμού μας.

Τέλος, πρέπει να σημειώσουμε ακόμα ένα γεγονός, αρνητικού όμως χαραχτήρα. Εχω υπόψη μου το απαράδεχτο φαινόμενο, ότι οι παιδαγωγικοί και ιατρικοί "κλάδοι" εξακολουθούν ακόμα να βρίσκονται ολότελα παραμελημένοι στη χώρα μας. Αυτή είναι μια μεγάλη έλλειψη που εγγίζει τα όρια της παραβίασης των συμφερόντων του κράτους. Πρέπει το δίχως άλλο να βάλουμε τέρμα σ' αυτή την έλλειψη. Και όσο γρηγορότερα γίνει αυτό, τόσο καλύτερα».

Ολα αυτά αποκαλύπτουν μια πορεία που η εργατική εξουσία με επικεφαλής το Κομμουνιστικό Κόμμα, οικοδομούσε τη νέα κοινωνία «πατώντας» στις νομοτέλειες που διέπουν το νέο κοινωνικοοικονομικό σχηματισμό, στη θεωρητική βάση για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, στην πορεία οι νομοτέλειες παραβιάστηκαν, η θεωρητική βάση οικοδόμησης εγκαταλείφθηκε και οδήγησε στην αντεπανάσταση, στην ανατροπή. Σχετικά μ' αυτό δημοσιεύουμε σήμερα αποσπάσματα από την απόφαση του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ: «Eκτιμήσεις και συμπεράσματα από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα με επίκεντρο την ΕΣΣΔ. Η αντίληψη του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό».

(1) Δεν περιλαμβάνεται η εργασία σε υπόγειο χώρο (ανθρακωρυχεία, μεταλλεία κλπ.)