Διαστημόπλοια με προορισμό τη Σελήνη ή κάποιο πλανήτη του ηλιακού συστήματος θα μπορούσαν να εκτοξευτούν με ένα σύστημα που αποτελείται από τρεις δορυφόρους από τους οποίους κρέμονται λουριά μήκους δεκάδων χιλιομέτρων. Το φορτίο εκτοξεύεται με συμβατικά μέσα και συλλαμβάνεται από ένα δορυφόρο με λουρί σε χαμηλή τροχιά (βλ. μικρή εικόνα). Αυτό το περιστρεφόμενο γύρω από τον εαυτό του σύστημα παραδίδει το φορτίο σε ένα άλλο επίσης περιστρεφόμενο γύρω από τον εαυτό του δορυφόρο με λουρί, που βρίσκεται σε υψηλότερη ελλειπτική τροχιά (1). Σαν πελταστής, ο δεύτερος δορυφόρος με λουρί εκτοξεύει το φορτίο (2) προς το φεγγάρι (3), όπου συλλαμβάνεται από ένα άλλο δορυφόρο με λουρί, που είναι σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη (4). Αυτός καθώς περιστρέφεται τοποθετεί το φορτίο στην επιφάνεια της Σελήνης και ενδεχομένως παραλαμβάνει ένα άλλο φορτίο το οποίο ακολουθεί την αντίστροφη πορεία. Φυσικά δεν πρόκειται για αεικίνητο. Οι δορυφόροι θα πρέπει να αναπληρώνουν την ορμή που χάνουν εκσφενδονίζοντας φορτία. Τα ηλεκτρικά αγώγιμα λουριά μπορούν να χρησιμεύσουν κι εδώ, αφού μπορούν να παράγουν αρκετά κιλοβάτ ενέργειας, καθώς περιστρέφονται μέσα στο μαγνητικό πεδίο της Γης.