Συσσωρεύεται, λέει, θυμός και οργή και υπάρχει κίνδυνος έκρηξης.

Αυτό είναι το κακό. Οτι η πίεση που ασκείται στην εργατική τάξη μένει - προς το παρόν - σε οργή και θυμό, που άντε και να ξεσπάσει και να εκτονωθεί και λοιπόν; Το σύστημα διαθέτει πάμπολλους μηχανισμούς - αμορτισέρ για να απορροφά κραδασμούς όποιας έκτασης και έντασης.

Σήμερα είναι καιρός για κρύο μυαλό. Σήμερα, πια, είναι καιρός να μαζεύεις την οργή και να την οργανώνεις έτσι που να γίνει συνειδητή πάλη για την ανατροπή. Αυτό είναι που φοβούνται οι καπιταλιστές. Τους εργάτες που θα ξέρουν τον ένοχο και θα βάζουν στόχο να τον ανατρέψουν.

Οι επιλογές στενεύουν κι αυτό δεν είναι κατ' ανάγκη κακό.

Θα ψάχνεις δουλειά με σκυμμένο κεφάλι ή θα μπαίνεις στην αγορά εργασίας στα γεμάτα, ξέροντας τι είναι δικαίωμα, θα παλεύεις γι' αυτό, ακόμα κι αν χρειαστεί να αθροίζεις στο βιογραφικό σου απολύσεις;

Θα πας μόνος να αντιμετωπίσεις το αφεντικό ή πριν ακόμα πας στο μεροκάματο θα έχεις περάσει από το σωματείο;

Θα ξεκινήσεις με «μαύρα» ή από την πρώτη μέρα θα ζητάς το ένσημό σου;

Δεν είναι πολυτέλειες όλα αυτά. Θέλουν να σε πείσουν πως αν έτσι πας, είσαι χαμένος από χέρι. Χαμένος είσαι μόνο όταν ξεκινάς σκυφτός. Χαμένος είσαι μόνο όταν ξεχωρίζεις από τους συντρόφους της δουλειάς σου, όταν ελπίζεις πως εσύ με το κατάλληλο σκύψιμο στη μέση θα βρεις τρόπο να τη γλιτώσεις.

Η τάξη - των καπιταλιστών - που έχει τινάξει στον αέρα το ασφαλιστικό σύστημα, η τάξη - των καπιταλιστών - που έχτισε παλάτια από τη δουλειά των εργατών, η τάξη - των καπιταλιστών - που θα κερδίσει αμύθητα ποσά από τους νέους αντεργατικούς νόμους, αυτή η τάξη, οι καπιταλιστές έχουν θράσος.

Τόσο όσο τους επιτρέπουν οι ίδιοι οι εργάτες και για όσο οι ίδιοι οι εργάτες δε σηκώνουν ανάστημα ως τάξη ενάντια σε τάξη.

Τώρα, εκ του ασφαλούς, μετά την ψήφιση των αντεργατικών νόμων, οι καπιταλιστές - μέσα από τα έντυπά τους - ξερνάνε όλη την ταξική χολή τους.

Αυτοί που δεν πλήρωσαν ποτέ στα Ταμεία τις παρακρατημένες από τους εργάτες ασφαλιστικές εισφορές, βγαίνουν σήμερα με τα φερέφωνά τους να καταγγείλουν τους εργάτες ότι δεν πλήρωναν, όταν από τη δουλειά και μόνο από τη δουλειά του κάθε εργάτη υπάρχουν και περνάνε πλούσια ζωή αυτά τα τομάρια.

Παρένθεση εδώ: Υπάρχει ένα θέμα: Χιλιάδες - και εργαζόμενοι - πληρώνουν για να διαβάσουν μια αστική εφημερίδα. Υπάρχει θέμα, όταν πληρώνεις για να διαβάσεις κάποιον που σε φτύνει. Ως πότε θα ρωτάς αν ψιχαλίζει; Ως πότε θα πληρώνεις για ενημέρωση αυτόν που έχει βάλει διόδια σε κάθε στιγμή της ζωής σου; Ως πότε θα παριστάνεις πως δεν ξέρεις πως δεν του ανήκει μόνο η Αττική οδός, η Εθνική οδός, όπου πληρώνεις διόδια, αλλά του ανήκει το ίδιο το κράτος που φορολογεί εσένα για να δίνει σ' αυτόν επιδοτήσεις για να κάνει δήθεν επενδύσεις; Δεν ψιχαλίζει!

Δεν αναφέρουμε - συνειδητά - το όνομα της κραγμένης στα ΝΕΑ που γράφει πως οι σημερινοί εργάτες είναι υπεύθυνοι για το κακό στο Ασφαλιστικό, γιατί φοβόμαστε πως θα πάρει το απόκομμα της κριτικής να πάει στο ταμείο να το εξαργυρώσει. Ετσι δουλεύουν αυτοί οι τύποι. Με το κομμάτι. Γράφουν έχοντας για μελάνι τον εμετό τους και μετά πληρώνονται με ποσοστά ανάλογα με τις αντιδράσεις που προκάλεσε το κείμενό τους.

Ναι, ΟΧΙ!

Δεν πουλάμε κανένα νεφρό, δε δίνουμε ζωή σε κανένα αφεντικό. Ζωή από τη ζωή μας, δεν τους δίνουμε. Τα ρεπορτάζ που προβάλλουν αυτές τις περιπτώσεις δεν το κάνουν για να εκφράσουν κάποια λύπη. Θέλουν να το κάνουν μόδα. Θέλουν να σου δείξουν ότι υπάρχει και αυτή η διέξοδος. Είναι πολλά τα ματσό - βαμπίρ που δε βρίσκουν ένα νεφρό και κάνουν σαν τρελοί να βρουν έναν απελπισμένο να τους δώσει τη ζωή του. Μην τους κάνουμε τη χάρη.

Οταν δίνεις το νεφρό σου, δε δίνεις ζωή σ' έναν άνθρωπο, τον εκμεταλλευτή σου συντηρείς. Αυτός μόνο έχει να πληρώσει.

Αλλο πράγμα είναι η δωρεά οργάνων ...που κι εκεί σηκώνει πολύ νερό το κρασί για το ποιο κύκλωμα περιμένει στη γωνιά.

Τέτοιες μέρες, όταν διαβάζεις κείμενα που κλαίνε για την εργατική τάξη, να κοιτάς την υπογραφή. Ο κροκόδειλος που σιτίστηκε από τη ΓΣΕΕ και το ΠΑΣΟΚ παριστάνει σήμερα τον θλιμμένο, αλλά πρόσεξε πως δεν υπάρχει «διά ταύτα» στο κείμενό του. Γιατί ξέρει πως ένα κάλεσμα σε ανατροπή περιλαμβάνει κι αυτόν στα υλικά που πρέπει να πεταχτούν στα σκουπίδια.

Κοίτα, διδάξου από το πώς οι καπιταλιστές επικαλούνται τη λαϊκή δυστυχία που οι ίδιοι προκαλούν για να αξιώσουν κι άλλα μέτρα υπέρ των κερδών τους.

Και πάρε θέση. Ολα αυτά τα τομάρια - τώρα που ολοκληρώθηκε το βασικό νομοθετικό έργο που διασφαλίζει τα κέρδη τους σε βάθος χρόνου - ξεκινούν από σήμερα το «κυνήγι του ήλιου».

Εσύ έχεις μόνο μια επιλογή: Καμιά διακοπή στην ανειρήνευτη πάλη...