Η ζωή της λαϊκής εργατικής οικογένειας δυσκολεύει και θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τους επόμενους μήνες, όταν θα αρχίσουν να «βγαίνουν» στη ζωή οι τραγικές επιπτώσεις του μνημονίου. Ηδη, χιλιάδες τέτοιες οικογένειες βλέπουν το αδιέξοδο και δεν ξέρουν αν θα μπορούν να πληρώσουν το νοίκι, αν θα μπορούν να καταβάλουν τη δόση στην τράπεζα για το σπίτι, αν θα μπορούν να φύγουν με τα παιδιά τους για διακοπές λίγων ημερών, αν θα μπορούν να ψωνίσουν τα απαραίτητα για να ζήσουν από το σούπερ μάρκετ. Τέτοιες μέρες, εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκές οικογένειες, νέα ζευγάρια που έφτιαξαν ένα σπιτικό, ζουν με το ερώτημα αν θα μπορέσουν να στείλουν το παιδί τους σε κάποιον παιδικό σταθμό.

Η κατάσταση που διαμορφώνεται στο συγκεκριμένο πρόβλημα είναι ανησυχητική. Οι αιτήσεις των γονιών στους δημοτικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς έχουν αυξηθεί κατακόρυφα σε σχέση με πέρυσι. Κι αυτό γιατί οικογένειες που έστελναν τα παιδιά τους σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, πλέον δεν μπορούν εξαιτίας της μείωσης του εισοδήματός τους. Αυτή είναι η μία πλευρά του προβλήματος. Από την άλλη, οι δήμοι, ο ένας μετά τον άλλο, κλείνουν τους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς. Καταργούνται τα βρεφικά τμήματα στους σταθμούς, που είναι πολύ μεγαλύτερη ανάγκη για μια οικογένεια. Εργαζόμενοι σε παιδικούς σταθμούς που δούλευαν με συμβάσεις (σ.σ. σε πολλές περιπτώσεις, αν όχι σε όλες, αποτελούν την πλειοψηφία) απολύθηκαν. Με βάση τους νόμους της κυβέρνησης, δε θα προσληφθούν άλλοι στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς για να καλύψουν τις ανάγκες. Στους ιδιωτικούς, οι απολύσεις γίνονται στο όνομα της μείωσης του λειτουργικού κόστους.

Μόλις προχτές, ο Δήμος Αθηναίων αποφάσισε να κλείσει έξι παιδικούς σταθμούς (τον προηγούμενο μήνα είχαν κλείσει άλλοι δυο). Με την απόφαση αυτή, μένουν εκτός στέγης περίπου 300 νήπια και βρέφη, υπερφορτώνονται οι ήδη υπερπλήρεις παιδικοί σταθμοί. Είναι προφανές ότι θα γίνουν δεκτές λιγότερες αιτήσεις γονιών που είναι ανάγκη ζωής να πάνε το παιδί τους στο σταθμό για να βγουν στο μεροκάματο. Στο ίδιο πνεύμα, άλλοι δήμοι (π.χ. Χαλάνδρι) ανακοινώνουν ότι θα αναστείλουν τη λειτουργία παιδικών σταθμών, γιατί λήγουν οι συμβάσεις των συμβασιούχων. Και αυτό, την ώρα που υπάρχει αύξηση περίπου 30% των αιτήσεων που έχουν καταθέσει γονείς στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς. Ακόμα μεγαλύτερα θα είναι τα προβλήματα σε δήμους, όπως Αιγάλεω, Περιστέρι, Χαϊδάρι, Λιόσια και αλλού. Ηδη, πέρυσι 3.000 παιδιά έμειναν εκτός παιδικών σταθμών στο Δήμο Αθηναίων. Ακόμα, η δραστική μείωση του λαϊκού εισοδήματος καθιστά απαγορευτικό για τις λαϊκές οικογένειες να πληρώσουν τα τροφεία των δημοτικών παιδικών σταθμών, πόσο μάλλον των ιδιωτικών που είναι πανάκριβοι. Και που η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών πολλές φορές είναι ακόμα και επικίνδυνη για τα βρέφη και τα νήπια.

Τα προβλήματα αυτά, η ανάγκη των λαϊκών οικογενειών και των παιδιών τους για δωρεάν υψηλής ποιότητας προσχολική αγωγή (τα παιδιά κοινωνικοποιούνται απ' αυτές τις ηλικίες) μπορεί να ικανοποιηθεί μόνο μέσα απ' την πάλη για αποκλειστικά δημόσια δωρεάν προσχολική αγωγή, ως υποχρέωση του κράτους. Αρα, κρατικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί με κάλυψη όλων των λαϊκών αναγκών. Να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα. Μέσα απ' την πάλη για κατάργηση των τροφείων, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων εργαζομένων στους παιδικούς σταθμούς, μαζικές προσλήψεις προσωπικού και άνοιγμα νέων παιδικών σταθμών κατά προτεραιότητα στις εργατικές - λαϊκές γειτονιές.