Τετάρτη 28 Απρίλη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ταξική σύγκρουση

Μία ακόμα αφορμή πήραν η άρχουσα τάξη και οι - κάθε απόχρωσης - υπηρέτες της από την προχτεσινή απεργία των ναυτεργατών, για να δυναμώσουν κάθε κραυγή και τακτική με την οποία απαιτούν από τους εργαζόμενους απόλυτη υποταγή. Με το επιχείρημα μάλιστα ότι κάθε αντίδραση, δυσαρέσκεια, κινητοποίηση των εργαζομένων μεγαλώνει τους κινδύνους για τη χώρα. Γι' αυτό και - λένε - πρέπει ο εργαζόμενος λαός όχι μόνο να δεχτεί αγόγγυστα το πετσόκομμα των τελευταίων κατακτήσεων που του έχουν απομείνει αλλά και να θεωρήσει ότι με την επιδείνωση της ζωής του θα πάει μπροστά ο τόπος.

Δεν ανησυχούν μόνο για τη διόγκωση της λαϊκής δυσαρέσκειας. Για τις αντιφάσεις που έχει το ίδιο το σύστημα και η πολιτική τους, δυσκολεύοντας όλο και περισσότερο τις προσπάθειές τους να ξεγελάσουν και να αποπροσανατολίσουν το λαό. Αυτό που τους ανησυχεί πάνω απ' όλα είναι ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένα Κομμουνιστικό Κόμμα κι ένα ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα που κρατούν ψηλά τη σημαία της συνεπούς υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων. Αυτό που τους ανησυχεί πάνω απ' όλα είναι ότι η αμφιβολία και η οργή όλο και πλατύτερων λαϊκών στρωμάτων, σε συνδυασμό με την αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική δράση του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΜΑΣ, της ΟΓΕ, κάθε αγωνιστικού φορέα του μαζικού κινήματος, γονιμοποιεί τους προβληματισμούς των λαϊκών οικογενειών. Αναδεικνύοντας πόσο ρεαλιστική και αναγκαία για τα λαϊκά συμφέροντα είναι σήμερα η οικοδόμηση λαϊκής οικονομίας και εξουσίας, με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, ως μονόδρομος που μπορεί να μετατρέψει τη λαϊκή αγανάκτηση σε οργανωμένη πάλη ενάντια στα άγρια μέτρα και στην αντιλαϊκή πολιτική και μπορεί να απελευθερώσει τεράστια δυναμική.

Αγωνιούν - ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., βιομήχανοι, ξενοδόχοι κλπ. - για την «εικόνα της χώρας» που δημιουργούν προς τα έξω οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις. Σωστά αγωνιούν. Γιατί, σίγουρα, η ένταση των εργατικών αγώνων, και μάλιστα των αγώνων που δε ζητούν να μη μειωθούν οι μισθοί αλλά να αντιστοιχηθούν με το ύψος των σύγχρονων λαϊκών αναγκών (όπως και οι υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, τα ασφαλιστικά δικαιώματα κτλ.) δεν προσελκύει νέους επενδυτές στη χώρα. Η εικόνα που αυτές οι δυνάμεις θα ήθελαν πολύ να δίνει σήμερα η χώρα είναι αυτή ενός λαού που ταυτίζει τα συμφέροντά του με αυτά των πολυεθνικών και σκύβει ευλαβικά το κεφάλι για να τους το κόψει το τσεκούρι της «ανταγωνιστικότητας».

Η σημερινή πραγματικότητα αναδεικνύει τη σύγκρουση των παραγωγών του πλούτου, των εργατών, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων που αγωνίζονται για τη ζωή τους κόντρα στους μεγαλοεπιχειρηματίες και τα κόμματά τους που πασχίζουν για τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης και των κερδών, θέλοντας να επιβάλουν την αντίληψη πως πηγή του πλούτου είναι οι επιχειρήσεις γι' αυτό πρέπει να υποταχθεί ο λαός σ' αυτές. Να γιατί οι εργάτες, οργανωμένα, αποφασιστικά, πειθαρχημένα και στοχοπροσηλωμένα, πρέπει να στρατευτούν στην πάλη που θα χτυπά κατά μέτωπο την πλουτοκρατία. Να βαθύνουν το ρήγμα με την «κοινωνική συναίνεση». Να παλέψουν ενάντια σε κάθε πολιτική και συνδικαλιστική δύναμη που νοιάζεται για το πόσα μονοπωλιακά κοράκια θα μαζευτούν πάνω από τη γη και το μόχθο του λαού μας για να κλέψουν τον πλούτο του και να υπογράψουν τη θανατική του καταδίκη.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ