Είναι ολοφάνερο πια ότι η κρίση στη Σοφοκλέους, χρησιμοποιείται απροκάλυπτα για να δικαιολογηθεί και «νομιμοποιηθεί» μια νέα έφοδος κατά των λαϊκών συμφερόντων. Οι πάντες (διάβαζε ηγεσία ΣΕΒ, ΝΔ, Τράπεζα της Ελλάδος, ΕΕ και ΔΝΤ) δείχνουν ως «διέξοδο» από το «βάλτωμα» της Σοφοκλέους, την αλλαγή του «μείγματος» της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής. Θέλουν πιο επιθετικά «σχήματα ιδιωτικοποιήσεων», επιτάχυνση της υλοποίησης των νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών αλλαγών (απελευθέρωση όλων των αγορών, ασφαλιστικό κ.ά.). Δε διστάζουν μάλιστα να υποδείξουν στον Κ. Σημίτη να παραμερίσει όσους θεωρούν «εμπόδιο» σε αυτή την πορεία, ακόμα και τον μέχρι τώρα εκλεκτό τους, τον Γ. Παπαντωνίου, προκειμένου να σηματοδοτηθεί πιο καθαρά η «νέα πορεία»! Δεν επιλέγεται όμως τυχαία η Σοφοκλέους ως προνομιακός χώρος για να ασκηθούν οι πιέσεις προς την κυβέρνηση. Επιχειρούν να υφαρπάξουν τη συναίνεση εκατοντάδων χιλιάδων μικροεπενδυτών, οι οποίοι έχουν δει τις οικονομίες τους να εξανεμίζονται μετά την προσχεδιασμένη μεγαλύτερη ληστεία των τελευταίων δεκαετιών και ανακατανομή εισοδήματος και οι οποίοι δικαιολογημένα ζητούν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους «με κάθε τρόπο». Φυσικά, η κυβέρνηση τείνει «ευήκοον ους» στις αξιώσεις της... «αγοράς» και ήδη ο Κ. Σημίτης διαβεβαίωσε εκ νέου προχθές ότι θα επιταχύνει τις «διαρθρωτικές αλλαγές». Μόνη ελπίδα για τους εργαζόμενους είναι να ορθώσουν το δικό τους Μέτωπο, παραμερίζοντας όσους δημιουργούν εμπόδια στον αγώνα τους για να μην πάνε ακόμα πιο πίσω και να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν.