Ιδού ένα ακόμα δείγμα πώς η καπιταλιστική ανάπτυξη, δηλαδή τα κέρδη, ο ανταγωνισμός, η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, η ανάγκη να φθηναίνει διαρκώς η εργατική δύναμη, μπαίνουν εμπόδιο στην πρόοδο της επιστημονικής έρευνας και στην εφαρμογή της προς όφελος της κοινωνίας.

Διαβάζουμε σε χτεσινή εφημερίδα πως στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών της Γαλλίας γίνονται έρευνες, οι οποίες αν εξελίσσονταν και μακροπρόθεσμα περνούσαν στην κλινική ιατρική, τότε θα ήταν πιθανόν οι άνθρωποι να ξεπεράσουν ακόμη και τα 120 χρόνια ζωής. Μπαίνει όμως το εξής ερώτημα από διάφορους επιστήμονες: «Θα είναι δυνατόν να είναι παραγωγική και οικονομικά σταθερή μια κοινωνία υπερηλίκων;».

Ο καπιταλισμός μαθαίνει στον επιστήμονα να «προσαρμόζεται» στα στενά όριά του. Η επιστήμη αξιοποιείται μόνο - ή σχεδόν πάντα - για σκοπούς που υπηρετούν τα κέρδη. Επιστήμονες ταγμένοι να υπηρετούν τα κέρδη δεν μπορούν να «δουν», παρά τις γνώσεις τους, τις ανάγκες της κοινωνίας και των ανθρώπων, δεν μπορούν να δουν την ιστορική κίνηση, την κοινωνική εξέλιξη, δεν μπορούν καν να φανταστούν ότι στο μέλλον η κοινωνία δε θα είναι οργανωμένη όπως σήμερα. Σε μια σοσιαλιστική κοινωνία, οι άνθρωποι θα μπορούν να κάνουν όσα παιδιά θέλουν, θα υπάρχει δουλειά για όλους γιατί θα υπάρχει σχεδιασμός, οι άνθρωποι θα δουλεύουν λιγότερο και οι ηλικιωμένοι δε θα αντιμετωπίζονται όπως σήμερα με τον όρο «το κόστος της γήρανσης»! Το ότι θα ζουν περισσότερο δεν θα είναι το κύριο επιχείρημα του εργατικού κράτους για να τους βάζει να δουλεύουν μέχρι τον τάφο...