Από τον πολιτικό μηχανικό Μανόλη Α. Βουγιούκα λάβαμε και δημοσιεύουμε την ακόλουθη επιστολή:

«Κύριε διευθυντή,

Στο δημοσίευμα αυτό, αναγράφεται ότι, αναφερόμενος σε συγκεκριμένο παράδειγμα, επεσήμανα ότι "ορισμένες εργασίες περιγράφονται στη μελέτη, μόνο και μόνο για να αυξηθεί η στεγαστική συνδρομή και να γίνουν άλλες πιο αναγκαίες εργασίες επισκευής". Η πραγματικότητα είναι ότι επεσήμανα τον κίνδυνο να συμβεί κάτι τέτοιο ως παράδειγμα προς αποφυγήν, έναντι του οποίου η πολιτεία και οι μηχανικοί οφείλουν να πάρουν τα δέοντα μέτρα. Η επισήμανσή μου αυτή έγινε σαφέστερη μετά από σχετική παρέμβαση του προεδρεύοντος συναδέλφου Δ. Παπαγιαννίδη, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να δευτερολογήσω.

Πιστεύω ότι η έγκαιρη και ειλικρινής επισήμανση ενός αρνητικού θέματος, όχι μόνο δεν είναι απαράδεκτη, αλλά, απεναντίας, συμβάλλει στην αποφασιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων που ενδεχομένως ανακύψουν.

Επίσης θα ήθελα να επισημάνω ότι, αφού έγινε από τον αρθρογράφο σας ονομαστική αναφορά στην ομιλία μου, θα έπρεπε να είχε αναφερθεί η συνολική θέση μου έναντι του θεσμικού πλαισίου των επισκευών - ενισχύσεων, όπως τέθηκε από το ΥΠΕΧΩΔΕ, και η οποία θέση μου, όπως αναλυτικά ανέφερα στην ομιλία μου, είναι θετική (ακριβώς η αντίθετη δηλαδή από αυτήν που θα συνήγαγε κάποιος αναγνώστης σας, διαβάζοντας το εν λόγω δημοσίευμα).

Με την ευκαιρία, θα ήθελα να επισημάνω ότι το παράδειγμα που παρουσίασα αφορά πραγματικό κτίριο, αλλά η αναφορά των εναλλακτικών τρόπων ενίσχυσης - επισκευής έγινε χάριν παραδείγματος μόνον, καθώς ο ιδιοκτήτης του κτιρίου έχει ήδη αποφασίσει την κατεδάφισή του».

1) Δεν έχουμε καμία πρόθεση να διαφωνήσουμε με τον κ. Μ. Βουγιούκα. Ομως, ακόμη και αν έθεσε το θέμα αποτρεπτικά, η θέση την οποία προβάλαμε από τον τίτλο και διατυπώσαμε από τον πρόλογο του συγκεκριμένου άρθρου της 3ης Δεκέμβρη παραμένει η ίδια. Συγκεκριμένα, το συμπέρασμά μας ήταν: «Τα τιμολόγια που έχει θεσπίσει το ΥΠΕΧΩΔΕ και η κυβέρνηση για την αποκατάσταση των κτιρίων είναι τόσο ανεπαρκή, που οι ιδιοκτήτες τους πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, για να καλύψουν το πραγματικό κόστος ή οι μηχανικοί να αναγκαστούν να εντάξουν στις μελέτες τους εργασίες, που δε θα γίνουν ποτέ, ώστε να αυξηθεί με τον "πλάγιο" αυτό τρόπο το ποσόν της στεγαστικής συνδρομής, κάτι βέβαια που οι φορείς των μηχανικών το κρίνουν ως εντελώς απαράδεκτο, καθώς, εκτός των άλλων, είναι και ποινικώς κολάσιμη». Τη θέση μας αυτή, άλλωστε, αναγκάστηκε εκ των υστέρων να την παραδεχτεί, εμμέσως πλην σαφώς, και η ίδια η κυβέρνηση, αυξάνοντας, έστω και πάλι ανεπαρκώς, τα τιμολόγια για κάποιες εργασίες επισκευής.

2) Δύο μέρες αργότερα και συγκεκριμένα την Κυριακή 5 Δεκέμβρη παρουσιάσαμε εκτενώς τις απόψεις του κ. Βουγιούκα πάνω στο ζήτημα και με το συγκεκριμένο παράδειγμα, αναδημοσιεύοντας ευρύ απόσπασμα από το άρθρο του στο Δελτίο του ΣΠΜΕ (τεύχος Νοεμβρίου). Και από το συγκεκριμένο άρθρο σαφώς προκύπτει η ανεπάρκεια των τιμολογίων που θέσπισε το ΥΠΕΧΩΔΕ για την επισκευή και, πολύ περισσότερο, για την ενίσχυση των κτιρίων που έπαθαν βλάβες από το σεισμό. Οπως μάλιστα αναφέρει ο επιστολογράφος, ο ιδιοκτήτης τελικά επέλεξε τη λύση της κατεδάφισης, πράγμα που τελικά σημαίνει, σύμφωνα με το άρθρο του ιδίου, ότι «το κόστος κατεδάφισης και επανακατασκευής ενός τέτοιου δομήματος εκτιμάται ότι δε θα είναι μικρότερο από τα 26.000.000 δρχ. Στην περίπτωση αυτή, ο ιδιοκτήτης εξακολουθεί να δικαιούται της στεγαστικής συνδρομής των 5.525.000 δρχ.»...