Η ΚΟΑ του ΚΚΕ απευθύνεται πλατιά στο λαό της Αθήνας, με ένα καλαίσθητο τετρασέλιδο, με την πρόσκληση της εκδήλωσης και μια σειρά αφίσες. Μέσα από φωτογραφίες της εποχής όπου καταγράφεται ολοζώντανη η ηρωική πάλη του λαού της Αθήνας και οι θηριωδίες της αστικής τάξης και του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού, μέσα από φύλλο του «Ριζοσπάστη» της περιόδου εκείνης, με μια μεστή ιστορική αναδρομή, η ΚΟΑ του ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία να συμμετάσχουν στην εκδήλωση, να τιμήσουν τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944, να αντλήσουν διδάγματα που βοηθούν στην ισχυροποίηση της πάλης σήμερα. Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στην εκδήλωση απευθύνει και το ΔΣ της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.

Η τετρασέλιδη εικονογραφημένη έκδοση της ΚΟΑ του ΚΚΕ επιχειρεί μια σύντομη αναδρομή στα γεγονότα που προηγήθηκαν του Δεκέμβρη του 1944 και αναδεικνύει το ρόλο των ντόπιων και ξένων ιμπεριαλιστών σε βάρος του λαϊκού κινήματος που μάτωσε για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Στο ιστορικό σημειώνεται:

«Στις 12 Οκτώβρη 1944 απελευθερώθηκε η Αθήνα, ενώ στην Ευρώπη ο απελευθερωτής Κόκκινος Στρατός προχωρούσε ακάθεκτος, καταδιώκοντας τα γερμανικά στρατεύματα. Ζύγωνε η αντιφασιστική νίκη των λαών, για την οποία η Σοβιετική Ενωση είχε δώσει πάνω από 20 εκατομμύρια νεκρούς. Στην Ελλάδα το μεγάλο βάρος της πάλης είχε σηκώσει το EΑΜ, που το ΚΚΕ υπήρξε ο οργανωτής, καθοδηγητής και κύριος αιμοδότης του. Μόνο οι νεκροί της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας ήταν 5.000. Ο λαός πανηγύριζε την απελευθέρωση, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον και σε ομαλές δημοκρατικές εξελίξεις.

Στις 18 Οκτώβρη ήρθε από το Κάιρο η λεγομένη "κυβέρνηση εθνικής ενότητας" του Γεωργίου Παπανδρέου, που είχε δημιουρ­γηθεί με τη Συμφωνία του Λιβάνου. Σε αυτήν, εκτός από τους αστούς πολιτικούς, τους απόντες της Κατοχής, συμμετείχαν το ΚΚΕ και το ΕΑΜ. Λίγες μέρες πριν είχε υπογραφεί η Συμφωνία της Καζέρτας, που όριζε τον Αγγλο στρατηγό Σκόμπυ διοικητή όλων των στρατιωτικών οργανώσεων, μαζί και του ΕΛΑΣ και γενικά το χτύπημα του ΕΑΜικού κινήματος, για να ανακόψουν κάθε φιλολαϊκή πορεία και να εδραιώσουν την εξουσία τους. Πέρα από τους μαυραγορίτες πήραν υπό την προστασία τους και τους συνεργάτες των Γερμανών.

Την 1η του Δεκέμβρη 1944 ο Σκόμπυ ανακοίνωσε, με διαταγή του, τη διάλυση του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, σε 20 μέρες. Αυτό σήμαινε μονόπλευρο αφοπλισμό του ΕΑΜ. Γιατί μπορεί να διαλυόταν και ο ΕΔΕΣ, αλλά δεν διαλύονταν και τα άλλα αστικά στρατιωτικά σώματα, δηλαδή η Ορεινή Ταξιαρχία και ο Ιερός Λόχος, που μαζί με την Αστυνομία και τη Χωροφυλακή αριθμούσαν πάνω από 6.000, καλά οπλισμένους άντρες. Παράλληλα, η κυβέρνηση και οι Εγγλέζοι εξόπλιζαν κρυφά περισσότερους από 12.000 Ταγματασφαλίτες, ενώ συνέχιζαν να οπλοφορούν και να τρομοκρατούν οι Χίτες του Γρίβα.

Το ΚΚΕ και το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ απέρριψαν ασυζητητί τη διαταγή του Σκόμπυ. Ζητούσαν αποστράτευση όλων των στρατιωτικών σωμάτων και στη θέση τους έναν Εθνικό Στρατό, με κανονική στρατολογία και ξεκαθαρισμένο από τους δοσίλογους. Αυτό δεν έγινε δεκτό. Την ίδια μέρα παραιτήθηκαν οι 5 υπουργοί και ο ένας υφυπουργός του ΕΑΜ και αποφασίστηκε συλλαλητήριο στο Σύνταγμα για την Κυριακή 3 Δεκέμβρη και γενική απεργία για τη Δευτέρα 4 Δεκέμβρη.

Παρά την απαγόρευση του συλλαλητηρίου, εκατοντάδες χιλιάδες λαού συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα. Ξαφνικά, οι κρυμ­μένοι και ακροβολισμένοι χωροφύλακες του Εβερτ πυροβόλησαν στο συγκεντρωμένο πλήθος. Οι πρώτοι 21 νεκροί και 140 τραυματίες ήταν γεγονός. Ωστόσο, το συλλαλητήριο πραγματοποιήθηκε, περνώντας ο λαός ανάμεσα στους πυροβολισμούς και στα εγγλέ­ζικα τανκς.

Η 3η του Δεκέμβρη 1944 έμεινε στην Ιστορία ως η ματωμένη Κυριακή.

Στις 4 του μήνα, μόλις ο λαός κήδεψε τους νεκρούς του, δέχτηκε νέα επίθεση και σφαγή. Σαράντα οι νεκροί και 70 οι τραυματίες. Αρχισε έτσι ο νέος ένοπλος λαϊκός αγώνας, που κράτησε 33 μέρες.

Ο ηρωισμός και η αυτοθυσία έφτασαν πολύ ψηλά, όπως γίνεται από κάθε μαχόμενο λαϊκό κίνημα που έχει το δίκιο με το μέρος του. Μαζί με την ένοπλη χρησιμοποιήθηκαν όλες οι μορφές πάλης (διαδηλώσεις, συλλαλητήρια, εισβολή σε αστυνομικά τμήματα, οδοφράγματα, απεργίες, σαμποτάζ κ.ά.).

Μέχρι τις 15 του Δεκέμβρη, ο ΕΛΑΣ περιόρισε τον αντίπαλο στη "Σκομπία", όπως ονόμασε ο λαός την περιοχή Ομόνοια - Σύνταγμα - Κολωνάκι. Τότε, ο Αγγλος πρωθυπουργός Τσώρτσιλ έστειλε νέες δυνάμεις, τις οποίες απέσυρε από το μέτωπο κατά των Γερμανών στην Ιταλία, ενώ ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος διαρκούσε.

Ο ΕΛΑΣ ήταν αδύνατο να νικήσει, αφού οι βασικές και εμπειροπόλεμες δυνάμεις του κρατήθηκαν μακριά από την Αθήνα, ενώ οι μάχες του διεξήχθησαν δίχως σχέδιο και με λαθεμένη στρατηγική στόχευση. Στις 5 του Γενάρη 1945 άρχισε η υποχώρηση.

Στις 33 μέρες των μαχών στην Αθήνα και τον Πειραιά, ο ΕΛΑΣ έδωσε έναν άνισο αγώνα. Οι 10.000 μαχητές του, με ελαφρό οπλισμό, αναμετρήθηκαν με τις 20.000 των εγχώριων δυνάμεων και με τον εγγλέζικο στρατό που έφτασε τελικά στις 60.000 και διέθετε 80 αεροπλάνα, 200 τανκς, πολλά πυροβόλα και κανονιοφόρους».