Κυριακή 29 Νοέμβρη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 29
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
1η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
«Σφράγισε» την ανάγκη του ταξικού συντονισμού

Η γόνιμη συζήτηση και η ανταλλαγή της πείρας ανέδειξαν ότι οι νέοι εργάτες, που πρώτοι αντιμετωπίζουν την επιθετικότητα του κεφαλαίου, πρέπει να μπουν στην πρώτη γραμμή της οργανωμένης πάλης που στρέφεται εναντίον του

Οι σφιγμένες γροθιές των νεολαίων συνδικαλιστών, στο άκουσμα της Διεθνούς κατά την έναρξη της Συνδιάσκεψης
Οι σφιγμένες γροθιές των νεολαίων συνδικαλιστών, στο άκουσμα της Διεθνούς κατά την έναρξη της Συνδιάσκεψης
Επί τρεις μέρες, στη Λίμα του Περού (18 - 20 Νοέμβρη), περίπου 250 νέοι εργαζόμενοι από διάφορες γωνιές του κόσμου, από 48 συνδικαλιστικές οργανώσεις από 25 χώρες κουβέντιασαν για την οργάνωση και το συντονισμό της πάλης τους σε ταξική κατεύθυνση. Η συμμετοχή ξεπέρασε τις προσδοκίες, ενώ θα ήταν μεγαλύτερη, αν η κυβέρνηση του Περού δεν είχε αρνηθεί να δώσει VISA σε 20 συνδικαλιστές από χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

Ο συντονισμός σε παγκόσμιο επίπεδο, η μαζικοποίηση των συνδικάτων και η όξυνση της ιδεολογικής αντιπαράθεσης, η διεθνιστική εργατική αλληλεγγύη και η ενότητα των εργατών όλων των κλάδων, προτάχθηκαν σαν απαραίτητες προϋποθέσεις για την ισχυροποίηση του αντιμονοπωλιακού αντιιμπεριαλιστικού αγώνα των νέων εργατών κι εργατριών. Στην πρώτη Παγκόσμια Συνδιάσκεψη για την Εργαζόμενη Νεολαία που διοργάνωσαν η ΠΣΟ (Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία) και η Γενική Συνομοσπονδία Εργαζομένων Περού (CGTP), έγινε ένα σημαντικό βήμα για τη συσπείρωση των νέων εργαζομένων στα ταξικά και αγωνιστικά συνδικάτα και στο συντονισμό τους σε διεθνές επίπεδο. Αυτό αποτυπώθηκε και στη Διακήρυξη με τα τελικά αποτελέσματα των εργασιών, αλλά κυρίως στη συγκρότηση της Επιτροπής Νέων Εργαζομένων, όπου συμμετέχουν εκπρόσωποι οργανώσεων από την Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική, την Αφρική και την Ασία και η οποία θα λειτουργεί στα πλαίσια της ΠΣΟ.

Η Επιτροπή Νεολαίας για το συντονισμό της πάλης
Η Επιτροπή Νεολαίας για το συντονισμό της πάλης
Oπως αναδείχθηκε από τις παρεμβάσεις, οι δυσκολίες για την οργάνωση της εργαζόμενης νεολαίας και την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος είναι πολλές σε κάθε χώρα. Ωστόσο, υπάρχουν δυνατότητες και γίνονται βήματα, στο βαθμό που αποκαλύπτονται στους εργαζόμενους οι δύο πόλοι στο συνδικαλιστικό κίνημα, ο εργοδοτικός και ο ταξικός, και η ανάγκη να ενισχυθεί αποφασιστικά ο δεύτερος. Η πείρα που αντάλλαξαν οι νέοι εργαζόμενοι ήταν σημαντική και, όπως τόνιζαν, τους εξοπλίζει με γνώση και δύναμη.

Να ενισχυθεί ο ταξικός πόλος στο κίνημα

Γιατί ένας νέος εργαζόμενος, για παράδειγμα, - όπως υπογραμμίστηκε και στην παρέμβαση εκ μέρους της ΠΣΟ, αλλά και σε άλλες παρεμβάσεις συνδικαλιστών - να ακολουθήσει τη γραμμή της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (International Trade Unions Confederation) στο συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας του (σ.σ. πρόκειται για τη διεθνή των συμβιβασμένων εργοδοτικών συνδικάτων);

Αυτή στήριξε τους ιμπεριαλιστές στον πόλεμο ενάντια στον ιρακινό λαό και στην ίδια γραμμή, εξισώνοντας θύτες και θύματα, στηρίζει τον ισραηλινό ιμπεριαλισμό και τους συμμάχους του στη σφαγή των Παλαιστινίων. Μαζί με τις ΗΠΑ και την ΕΕ στηρίζουν τη λογική του εμπάργκο στην Κούβα και συμμετέχει στη συκοφαντία εναντίον της για την δήθεν καταπάτηση των δημοκρατικών ελευθεριών.

«Αυτός είναι ο νέος "διεθνισμός" που σήμερα προπαγανδίζουν. Γιατί να τους ακολουθήσουμε, αφού αυτή η Συνομοσπονδία θέλει ένα συνδικαλιστικό κίνημα υποταγμένο στην αρένα του χρηματισμού, της εξαγοράς, της διαφθοράς και των παχυλών μισθών των στελεχών του;». «Προσφέρουν υπηρεσίες στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Είναι πολλά τα γεγονότα και τα ντοκουμέντα που το αποδεικνύουν. Η γραμμή που ακολουθεί οδηγεί τους νέους εργαζόμενους να απεχθάνονται το συνδικαλισμό. Είναι συνυπεύθυνοι στην προσπάθεια να θρέψουν το νέο εργαζόμενο με τον τρόμο και τη μοιρολατρία», τονίστηκε εκ μέρους της ΠΣΟ.

Να απαντηθεί η απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης...

Στις σαρωτικές αλλαγές για τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, που έχουν οδηγήσει στην ουσιαστική απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης και στο διαχωρισμό των εργαζομένων, αναφέρθηκαν οι νεαροί συνδικαλιστές από το πανεπιστήμιο του Σαν Μάρκο στο Περού. Οπως είπαν, το 1991, επί κυβέρνησης Φουτζιμόρι, άλλαξε η βασική νομοθεσία για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο, χτυπώντας καίρια δικαιώματα, όπως η ελεύθερη συνδικαλιστική δράση, η σταθερή και μόνιμη δουλειά, η δυνατότητα διοικητικής εξέλιξης, ενώ οι συμβάσεις εργασίας αντικαταστάθηκαν με καθεστώς εργασίας του ιδιωτικού τομέα (σ.σ. εργολάβοι κ.λπ.). Με αυτό το καθεστώς εργάζονται σήμερα 33% των δημόσιων υπαλλήλων.

Η επόμενη κυβέρνηση του Γκαρσία διατήρησε το προηγούμενο αντιδραστικό καθεστώς περί συνδικαλιστικών ελευθεριών και επιπλέον επέκτεινε τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, καθιερώνοντας εργαζόμενους διαφορετικών ταχυτήτων. Μόνο κάτω από την πίεση κινητοποιήσεων, το 2008, αναγκάστηκε να κάνει κάποιες «παροχές», όπως 15 μέρες άδεια το χρόνο και κάποια στοιχειώδη δικαιώματα για τις συντάξεις και την Υγεία. Με αυτό το καθεστώς εργάζεται το 55% των δημοσίων υπαλλήλων.

Στην Κολομβία, η συνδικαλιστική οργάνωση «SINTRATELEFONOS», των εργαζομένων στην εταιρεία τηλεπικοινωνιών της Μπογκοτά, αγωνίζεται κατά της ιδιωτικοποίησης και τονίζει ότι αυτό πρέπει να γίνει υπόθεση όλης της εργατικής τάξης. Παράλληλα, όμως, υπογραμμίζει πως οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να εναντιώνονται μόνο στις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά σε όλες τις δραστηριότητες των πολυεθνικών, που φτάνουν στο σημείο να χρηματοδοτούν παραστρατιωτικές οργανώσεις στη Λατινική Αμερική για να δολοφονούν συνδικαλιστές, αγρότες, ηγέτες του λαϊκού κινήματος, να στηρίζουν αντιδραστικά καθεστώτα.

Οπως είπε ο εκπρόσωπος της SINTRATELEFONOS, πάνω από 6.000 στελέχη της τριτοβάθμιας Συνομοσπονδίας της χώρας (CUT) έχουν δολοφονηθεί, πάνω από 4 εκατ. άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί και η γη τους καταλήφθηκε από βιομηχανίες στον αγροτικό τομέα.

...και η «ευθεία βολή» στη ζωή των εργατών

Η καταστολή των πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, η επιθετικότητα του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων και, ταυτόχρονα, οι αυταπάτες που καλλιεργούνται από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, μοναδικό στόχο έχουν το μεγαλύτερο πετσόκομμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Αυτό αναδείχτηκε έντονα από πολλούς συνδικαλιστικούς εκπροσώπους από διάφορες χώρες και κλάδους, όπως η Ονδούρα, η Γαλλία, το Νεπάλ κ.ά.

Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι στην Κολομβία οι ελαστικές μορφές εργασίας, η εκ περιτροπής εργασία και η ενοικίαση εργαζομένων έχουν εξαπλωθεί πλατιά. Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι δουλεύουν πάνω από 8 ώρες τη μέρα και 48 τη βδομάδα, οι υπερωρίες και τα νυχτερινά δεν πληρώνονται, οι εργοδότες με τη στήριξη των κυβερνήσεων δεν τηρούν ούτε την εργατική νομοθεσία, έχουν αντικαταστήσει παντού τη σταθερή εργασία με ελαστική απασχόληση και τις συλλογικές συμβάσεις με ατομικές.

Στη Νιγηρία υπολογίζεται ότι πάνω από 12 εκατ. αποφοιτούν κάθε χρόνο από πανεπιστήμια και σχολές και μόνο οι 135.000 βρίσκουν δουλειά. Η ανεργία των νέων στη χώρα κυμαίνεται μεταξύ 60 - 70%! Η συντριπτική πλειοψηφία εργάζονται χωρίς ασφάλιση σε εργοστάσια και σε άλλες βαριές κι επικίνδυνες δουλειές. Σε αυτές τις συνθήκες, οι εργάτες δεν συνδικαλίζονται, γιατί ο φόβος της απόλυσης, της ανεργίας, της εξαθλίωσης είναι τεράστιος. Αρκεί να σημειωθεί ότι το προσδόκιμο ζωής είναι στα 47 χρόνια, ενώ η βρεφική θνησιμότητα είναι 97 θάνατοι στις 1.000 γεννήσεις. Κι όλα αυτά, τη στιγμή που η χώρα είναι πλούσια σε πετρέλαιο (12η παραγωγός και 8η εξαγωγός χώρα στον κόσμο), έχει σημαντικό ορυκτό πλούτο, όπως φυσικό αέριο, άνθρακα, βωξίτη, χρυσό κ.ά., και μεγάλες εκτάσεις καλλιεργήσιμης γης.


Ελένη ΜΑΪΛΗ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Δυναμώνουμε τον διεθνισμό και την ταξική αλληλεγγύη(2020-10-06 00:00:00.0)
Διεθνής αλληλεγγύη στους πληγέντες(2018-07-25 00:00:00.0)
Διεθνής απήχηση του συλλαλητηρίου(2014-11-01 00:00:00.0)
Δυναμώνουν οι δεσμοί με την παγκόσμια εργατική τάξη(2008-06-29 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ