Σε νέα, επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα, φάση περνάει η ενσωμάτωση της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Η κυβέρνηση, διεκδικώντας αναβαθμισμένο ρόλο στην ιμπεριαλιστική στρατηγική και στον ενδοϊμπεριαλιστικό καταμερισμό, προωθεί όλα τα σχέδια για ενίσχυση των κατασταλτικών δομών, στρατιωτικού και πολιτικού χαρακτήρα, που μηχανεύονται τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία, σε βάρος των λαών και των δικαιωμάτων τους. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πήρε δυναμικά τη σκυτάλη από την προηγούμενη της ΝΔ, η οποία άλλωστε βάδιζε πάνω στο χαλί που είχαν στρώσει οι προγενέστερες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.

Απώτερος στόχος, μέσω της στρατιωτικοποίησης των διεθνών σχέσεων και της διείσδυσης των στρατιωτικών δομών σε πλευρές της κοινωνικής ζωής, είναι η ενίσχυση των κατασταλτικών δομών, σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο, ενάντια στον εχθρό - λαό. Αυτή είναι η στρατηγική στόχευση των νέων ιμπεριαλιστικών δογμάτων, στα οποία με εντεινόμενους ρυθμούς ενσωματώνεται ενεργά η Ελλάδα.

Στο στόχαστρό τους, διά μέσου της καλλιέργειας των «νέων απειλών» και της ανάπτυξης των μέσων για την αντιμετώπισή τους, βρίσκεται η ανάσχεση και η καταστολή των λαϊκών ελευθεριών, των εργατικών διεκδικήσεων και, αντίστοιχα, η ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων και της εξουσίας της αστικής τάξης, καθώς εντείνεται η επίθεση σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων. Αυτός είναι ο ορίζοντας του «νέου» δόγματος του ΝΑΤΟ και της Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Αμυνας και Ασφάλειας.

Το ΝΑΤΟ ξεκίνησε, αμέσως μετά τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, να κάνει λόγο για τις «νέες απειλές», δείχνοντας πως όλα εντάσσονταν σε μιαν ενιαία στρατηγική, η οποία ξεκίνησε δεκαετίες πριν με την πολύπλευρη υπονόμευση του σοσιαλισμού και φθάνει μέχρι σήμερα σε όλα αυτά που ζούμε.

Το ΝΑΤΟ, μετά το '90, μιλούσε για την «τρομοκρατία» και τον κίνδυνο «όπλα μαζικής καταστροφής» να κατέχουν χώρες που βρίσκονται εκτός του νεοταξικού τόξου (Ιράκ, Ιράν, ΛΔ Κορέας). Δηλαδή, πολύ πριν έρθουν τα όποια προσχήματα από τα χτυπήματα στις ΗΠΑ της 11ης Σεπτέμβρη 2001 για τον πόλεμο κατά του Αφγανιστάν το 2001 και του Ιράκ το 2003. Πάνω σε τέτοια σκοτεινά «θεμέλια» οικοδόμησαν οι ιμπεριαλιστές το δόγμα περί «ασύμμετρων απειλών».

Αποκαλυπτικά και ενδεικτικά είναι τα όσα παρουσιάστηκαν στη διημερίδα που οργάνωσε πρόσφατα η Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου, στη Θεσσαλονίκη, με θέμα «Λαθρομετανάστευση και Σύγχρονη Πειρατεία ως Απειλές της Διεθνούς και Περιφερειακής Ασφάλειας». Αλλά και μια σειρά δραστηριοτήτων των Ενόπλων Δυνάμεων (ασκήσεις, σεμινάρια), στα πλαίσια της συμμετοχής τους στις ευρωΝΑΤΟικές στρατιωτικές δομές, όπου αποτυπώνονται ανάγλυφα τόσο οι προσανατολισμοί όσο και οι δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί.

Τη στρατηγική τους δεν την κρύβουν. Το δείχνουν ποικιλοτρόπως ότι οι Ενοπλες Δυνάμεις, τόσο σε κρατικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο ιμπεριαλιστικών οργανισμών, ΝΑΤΟ και ΕΕ, έχουν λόγο και προετοιμάζονται να δράσουν - παγκόσμια αλλά και στο εσωτερικό των χωρών - μελών τους - στα πλαίσια ενός φάσματος θεμάτων, που, εκτός από το καθαρά στρατιωτικό πεδίο, καλύπτουν και την κοινωνική και την πολιτική ζωή.

Η «νομιμοποιητική» βάση έχει μπει με τους κάθε λογής τρομονόμους και το όλο «αντιτρομοκρατικό» πλαίσιο που έχει εγκαθιδρυθεί είτε σε εθνικό, είτε σε ευρωενωσιακό επίπεδο, είτε ακόμα σε επίπεδο σχέσεων ΗΠΑ - ΕΕ, όπου στις «ασύμμετρες απειλές», τις οποίες καλούνται να αντιμετωπίσουν οι Ενοπλες Δυνάμεις, εντάσσεται και κάθε δραστηριότητα που απειλεί τη λειτουργία του συστήματος, που εκ των πραγμάτων περιλαμβάνει και το μαζικό λαϊκό κίνημα.

Οι «απειλές για την ασφάλεια» διαρκώς διαστέλλονται μαζί με τα όρια δράσης του ΝΑΤΟ. Στην παρούσα φάση, βάζουν μπροστά μαζί με την «τρομοκρατία» τις «απειλές» από τη «λαθρομετανάστευση» και την «πειρατεία», φθάνοντας ακόμα να στήνουν σενάρια πολιτικών και στρατιωτικών απειλών και με βάση τις επαπειλούμενες κλιματολογικές αλλαγές.

Το νήμα που δίνει τη συνέχεια στη στρατηγική του ιμπεριαλισμού το περιέγραψε με την εισήγησή του ο διοικητής της Σχολής Πολέμου. Αφού αναφέρθηκε στην ψυχροπολεμική «απειλή του Σινο-Σοβιετικού μπλοκ» κατά της «συλλογικής ασφάλειας του δυτικού κόσμου», επισήμανε ότι τη θέση αυτής της «απειλής» κατέλαβε η «ανθρώπινη ασφάλεια (human security)» και η «ευθύνη για προστασία» (responsibility to protect) από όλους τους κρατικούς και μη δρώντες».

Μάλιστα, δίνοντας τον ορισμό των σύγχρονων «απειλών κατά της ασφάλειας» απέναντι στις οποίες καλούνται να σχεδιάζουν τη στρατηγική και την τακτική τους οι στρατιωτικές δομές, ανέφερε: «(...) δημιουργήθηκε μια τάση ένταξης κάθε είδους και μορφής απειλής στην έννοια της σύγχρονης ασφάλειας, η οποία, πέραν των παραδοσιακών στρατιωτικών απειλών, περιλαμβάνει και αυτές που προέρχονται από μη κρατικούς δρώντες (τρομοκρατία), οικονομικές απειλές (διεθνής οικονομική κρίση), περιβαλλοντικές απειλές (υπερθέρμανση του πλανήτη, έλλειψη πόσιμου νερού), απειλές υγείας (πανδημία γρίπης), φυσικές καταστροφές (πλημμύρες, τσουνάμι) κ.ά.».

Είναι προφανές ότι όλα τα παραπάνω λογίζονται σαν επαρκείς λόγοι για να σχεδιάσει το ΝΑΤΟ ή άλλοι στρατιωτικοί οργανισμοί μια επέμβαση σε οποιαδήποτε χώρα, προκειμένου να εξασφαλίσει δήθεν την «ασφάλεια» των πολιτών της. Δηλαδή, οι Ενοπλες Δυνάμεις, σε κρατικό και υπερκρατικό επίπεδο, έχουν λόγο και προετοιμάζονται να δράσουν στα πλαίσια ενός φάσματος θεμάτων που καλύπτουν πλήρως την κοινωνική και πολιτική ζωή.

Ειδικά για το «θέμα της λαθρομετανάστευσης», ο ομιλητής ήταν αποκαλυπτικός, καθώς ανέφερε ονομαστικά ως χώρες προέλευσης των μεταναστών το Ιράκ, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, τη Νιγηρία, τη Σομαλία και το Σουδάν, όλες δηλαδή χώρες που οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και επεμβάσεις τις έχουν διαλύσει και έχουν μετατρέψει τους λαούς σε πρόσφυγες.

Οσο για το θέμα «απειλή της σύγχρονης πειρατείας», επισήμανε ότι «αναλογιζόμενοι τον όγκο των αγαθών που διακινούνται παγκοσμίως μέσω των θαλασσίων οδών, συμπεριλαμβανομένου και του πετρελαίου της Μέσης Ανατολής, είναι ξεκάθαρο ότι απειλούνται συμφέροντα σε παγκόσμιο επίπεδο». Δηλαδή, προστασία συμφερόντων. Ομολογείται με κυνικό τρόπο ποια είναι η αποστολή των στρατιωτικών δυνάμεων.

Το πλαίσιο αυτής της δράσης καταδεικνύεται και μέσα από σειρά ασκήσεων διαχείρισης κρίσεων, εθνικών, ΝΑΤΟικών, ευρωενωσιακών, που έχουν όλα τα χαρακτηριστικά εσωτερικής καταστολής. Η τελευταία ξεκίνησε στις 23 Νοέμβρη 2009 και θα διαρκέσει μέχρι τις 4 Δεκέμβρη 2009. Πρόκειται για την η 5η Ασκηση Χειρισμού Κρίσεων (Crisis Management Exercise - CME 09) της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας.

Κατά τη διάρκειά της, όπως αναφέρει το ΓΕΕΘΑ, «θα αξιολογηθούν οι ευρωπαϊκές δομές, διαδικασίες και διαβουλεύσεις που αφορούν στο χειρισμό κρίσεων, καθώς και ο σχεδιασμός των στρατιωτικών επιχειρήσεων και μη στρατιωτικών (civilian) αποστολών στο ίδιο θέατρο».

Είναι χαρακτηριστικό ότι δε διευκρινίζεται αν η κρίση είναι εντός ή εκτός ορίων της ΕΕ, ενώ αναφέρεται ότι «το σενάριο θα υποστηρίξει επίσης το σχεδιασμό μιας επιχείρησης υπό την ΕΕ με την ανάπτυξη όλου του φάσματος των στρατιωτικών και πολιτικών οργάνων». Μάλιστα, επισημαίνεται ότι «κατά τη διεξαγωγή της, η Επιτροπή Πολιτικής και Ασφαλείας (Political and Security Committee) θα ασκεί τον πολιτικό έλεγχο και τη στρατηγική καθοδήγηση της στρατιωτικής και της πολιτικής αποστολής της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας, περιλαμβανομένης της Ομάδας Πολιτικής (μη στρατιωτικής) Αντίδρασης (Civilian Response Team)». Δηλαδή, ένα είδος πρόβας εφαρμογής στρατιωτικού νόμου, είτε εντός ή εκτός ορίων των κρατών - μελών της ΕΕ.

Ομως, τίποτα απ' όλα αυτά δεν ήρθε ξαφνικά. Το έδαφος προετοιμάζεται από καιρό. Τα αμυντικά δόγματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που πατάνε πάνω στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ, διαμορφώνουν σταδιακά το πλαίσιο μέσα στο οποίο εκτυλίσσεται η εκτροπή του ρόλου των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ενδεικτική είναι μελέτη της Διεύθυνσης Αμυντικής Σχεδίασης και Προγραμματισμού του Γενικού Επιτελείου Στρατού, με θέμα «Ασύμμετρες απειλές και τρόποι αντιμετώπισής τους, στα πλαίσια της άμυνας της εθνικής επικράτειας (Homeland Secutity)», που παρουσιάστηκε το 2003 στη σύνοδο στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων της FINABEL (οργανισμός συνεργασίας των αρχηγών ΓΕΣ των ευρωπαϊκών χωρών - μελών του ΝΑΤΟ), σχετικά με τις δυνατότητες που έχουν «οι χερσαίες δυνάμεις να παρέχουν στην άμυνα της Εθνικής Επικράτειας και πιθανοί ρόλοι που ανατίθενται για αντιμετώπιση απειλών που ήρθαν στο φως με τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001».

Οι μορφές των «ασύμμετρων απειλών» που καλείται, σύμφωνα με τη μελέτη, να αντιμετωπίσει ο Στρατός είναι: Ο θρησκευτικός Φανατισμός. Η Λαθρομετανάστευση. Η Τρομοκρατία. Το Οργανωμένο Εγκλημα. Ο Πληροφοριακός Πόλεμος - Κυβερνοπόλεμος. Ο Ηλεκτρονικός Πόλεμος. Οι Ψυχολογικές Επιχειρήσεις.

Ως πιθανοί στόχοι των «τρομοκρατικών ενεργειών» αναφέρονται: Εγκαταστάσεις Παραγωγής Πετρελαιοειδών και Φυσικού Αερίου. Υποδομή Παροχής Νερού. Υποδομή Παραγωγής και Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας. Υποδομή Επικοινωνιών και Συστημάτων Πληροφορικής. Υποδομή σε έργα, που αφορούν στην Εθνική Αμυνα της Χώρας.

Ειδικά οι «ψυχολογικές επιχειρήσεις», ως παράγοντας των «ασύμμετρων απειλών», μετατρέπονται σε όχημα για την εσωτερική ανάμειξη των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς, όπως αναφέρεται στη μελέτη, «συνιστούν κινδύνους, τόσο κατά του στρατού, όσο και κατά της κοινωνίας».

Οι εξελίξεις καθιστούν πιο αναγκαία παρά ποτέ την αποκάλυψη των αντιδραστικών σχεδίων, την ανάπτυξη της αντιιμπεριαλιστικής δράσης του ελληνικού λαού σαν αναπόσπαστο μέτωπο του λαϊκού και εργατικού κινήματος, αλλά και της διεθνούς αλληλεγγύης και του διεθνούς συντονισμού στην αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη.