Αντιπροσωπείες των κομμουνιστικών κομμάτων Ελλάδας, Αλβανίας και πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας σε πορεία στη Φλώρινα προς τον ομαδικό τάφο των μαχητών του ΔΣΕ, το Μάη του 2005

Το ανακοίνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ!

Και θα γίνει!

Χρόνια και χρόνια, το ΚΚΕ με διαρκείς πρωτοβουλίες παλεύει για να εκπληρωθεί αυτό το χρέος. Το χωράφι, στα νοτιοδυτικά της πόλης της Φλώρινας, το χωράφι που κανείς δεν όργωσε εξήντα τόσα χρόνια, το χωράφι που μέσα του κρατά τα κόκαλα περίπου 850 μαχητών του ΔΣΕ, θα γίνει πάρκο και στη μέση του θα στέκει λαμπρό το μνημείο των μαχητών.

Από το 1989, ακόμα, το ΚΚΕ διεκδίκησε να αναγνωριστεί αυτό το μέρος ως τόπος θυσίας, να απαλλοτριωθεί και να αναγερθεί μνημείο.

Στις 3 Νοέμβρη του 1996, με αφορμή τα 50 χρόνια του ΔΣΕ, έγινε επίσημη επίσκεψη στο χώρο του Χαρίλαου Φλωράκη. Ηταν η πρώτη μαζική διαδήλωση - εκδήλωση τιμής προς τους μαχητές που ήταν θαμμένοι στον ομαδικό τάφο της Φλώρινας.

Το Μάη του 2005 έγινε στην Πρέσπα συνάντηση των ΚΚ από Αλβανία, ΠΓΔΜ και Ελλάδα και επίσκεψη με κατάθεση στεφάνων στον ομαδικό τάφο.

Στις 14/3/2006 πραγματοποιείται συγκέντρωση και πορεία του ΚΚΕ μαζί με το τοπικό Παράρτημα της ΠΕΑΕΑ και ανέγερση μνημείου από μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Το μνημείο καταστράφηκε από «αγνώστους».

Οι νεολαίοι της ΚΝΕ διαδηλώνουν στη Φλώρινα στη διάρκεια του 17ου Αντιιμπεριαλιστικού διημέρου της ΚΝΕ

Τον Ιούλη του 2008 γίνεται στο χώρο μεγαλειώδης εκδήλωση της ΚΝΕ στα πλαίσια του 17ου Αντιιμπεριαλιστικού Διημέρου.

Το μνημείο που στήθηκε δυο φορές στο χώρο βεβηλώθηκε από «άγνωστους». Τώρα θα στηθεί κανονικά!

Το ΚΚΕ με απόφαση της ΚΕ αγόρασε το χώρο και ήδη έχουν μπει μπροστά οι διαδικασίες για την ανέγερση του μνημείου. Η προτελευταία πράξη ήταν όταν στις 16 Φλεβάρη του 2009, στο Ειρηνοδικείο της Φλώρινας εκδικάστηκαν ασφαλιστικά μέτρα που είχαν καταθέσει στις 17 Νοέμβρη του 2008, οι ιδιοκτήτες του οικοπέδου κατά των Γεωργίου Μούλη, γραμματέα της ΝΕ Φλώρινας του ΚΚΕ, Γιάννη Χώτου, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και Δημήτρη Γόντικα, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με τα οποία ζητούσαν - μεταξύ άλλων - να απομακρυνθεί το μνημείο εκτός του οικοπέδου, να περιφραχτεί ο χώρος και να αναγνωριστούν ως νομείς και κύριοι της έκτασης.

Το ΚΚΕ με καθαρά πολιτικούς όρους τοποθετήθηκε στο Ειρηνοδικείο, υπογραμμίζοντας την επική και ηρωική μάχη που δόθηκε στη Φλώρινα από εκατοντάδες μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ, όλοι τους στο άνθος της ηλικίας τους, που θυσιάστηκαν για υψηλά ιδανικά, για κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, κατά του ιμπεριαλισμού.

Με τη δήλωσή του στο Ειρηνοδικείο Φλώρινας το ΚΚΕ ξεκαθάρισε ότι:

«Η τοποθέτηση αυτού του μνημείου - συμβόλου, αποτελεί πράξη πολιτικού χαρακτήρα. Είναι οφειλόμενο ιστορικό χρέος απότισης φόρου τιμής εκ μέρους του ΚΚΕ προς τους 850 μαχητές και μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), που θάφτηκαν ομαδικά το 1949 στο χώρο αυτό κι εξακολουθούν να παραμένουν μέχρι και σήμερα θαμμένοι σ' αυτήν την έκταση.

Είναι χαρακτηριστικό και ιστορικά καταγραμμένο από πολλές προσωπικές μαρτυρίες και φωτογραφικά ντοκουμέντα ότι "οι νικητές" έφεραν νεκρούς και τραυματίες στο συγκεκριμένο αυτό χώρο και τους έθαψαν όλους μαζί σε ομαδικό τάφο, ενώ οι τραυματίες ζούσαν ακόμη».

Ετσι, για το ΚΚΕ - αναφέρονταν στη δήλωση - ο χώρος αυτός έχει αποκτήσει αντικειμενικά «ιστορικό - μνημειακό» χαρακτήρα και ως τέτοιον τον θεωρεί και τον αναγνωρίζει. Οπως υπογραμμίζει, «ο χώρος αυτός έχει καταγραφεί στη συνείδηση του λαού ως χώρος σύμβολο και δεν μπορεί να αξιοποιηθεί για καμιά άλλη χρήση. Αυτό άλλωστε επιβεβαιώνεται από τις επισκέψεις των συγγενών των θυμάτων, αλλά και δεκάδων χιλιάδων αγωνιστών απ' όλη τη χώρα που τον τιμούν ως χώρο - θυσιαστήριο».

Στις 12 Νοέμβρη του 2008 οι βουλευτές του ΚΚΕ κατέθεσαν στη Βουλή αναφορά στην οποία σημειώνονταν πως σχεδόν 60 χρόνια από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου και είκοσι από την «τυπική» νομική άρση των συνεπειών του, εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα ανοιχτά ζητήματα, που εμποδίζουν την ουσιαστική άρση των συνεπειών του. Ενα τέτοιο ανοιχτό ζήτημα είναι ο ομαδικός τάφος στη Φλώρινα, όπου είναι θαμμένοι πάνω από 800 μαχητές του ΔΣΕ και που - 59 χρόνια μετά - δεν υπάρχει ούτε καν ένα απλό μνημείο που να δείχνει τον τόπο ταφής τους. «Θεωρούμε - σημειωνόταν - ότι είναι απαράδεκτο να συνεχίζει να υπάρχει ανοιχτό ένα ζήτημα, το οποίο έπρεπε να έχει λυθεί εδώ και πολλά χρόνια. Θα πρέπει, επιτέλους, η πολιτεία, αλλά και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Διεκδικούμε ο χώρος που είναι θαμμένοι οι 800 μαχητές του ΔΣΕ - ουσιαστικά, τόπος θυσίας - να απαλλοτριωθεί, με ευθύνη της πολιτείας, να χαρακτηριστεί τόπος ιστορικής μνήμης και χώρος πρασίνου και να ανεγερθεί μνημείο».

Η αναφορά υπογραφόταν από τις παρακάτω οργανώσεις: Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης Φλώρινας, Πανελλήνιος Πολιτιστικός Σύλλογος Φίλων και Απογόνων Εθνικής Αντίστασης και ΔΣΕ, Σύλλογος Γυναικών Φλώρινας, Λέσχη Πολιτισμού Φλώρινας, Φαρμακευτικός Σύλλογος Φλώρινας, Σωματείο Εργαζομένων - Τεχνιτών στην Ενέργεια.

Μιλώντας στο «Ρ» με αφορμή την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για το μνημείο, ο Γιωργος Μούλης, γραμματέας της ΝΕ Φλώρινας του Κόμματος, σημείωσε:

«Το ΚΚΕ, από τη μεταπολίτευση και έπειτα, πάντα και στο πλευρό του Παραρτήματος Φλώρινας της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, έχει αναλάβει πρωτοβουλίες για την ανέγερση μνημείου αντάξιου της θυσίας των μαχητών του ΔΣΕ και ταυτόχρονα χαρακτηρισμό της έκτασης ως Τόπου Ιστορικής Μνήμης, χώρο πρασίνου (κοιμητήριο). Η επίμονη και πολύχρονη προσπάθεια του Κόμματος, συνέβαλε ώστε αυτό το αίτημα να συμμερίζονται και να στηρίζουν εκτός από δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές, εργαζόμενους και νέους σε όλη την Ελλάδα, και το Δημοτικό Συμβούλιο Φλώρινας, που με απόφασή του στο προς έγκριση Σχέδιο Πόλης του δήμου προτείνει ανάλογη αξιοποίηση. Επίσης, 16 μαζικοί φορείς του νομού Φλώρινας που εδώ και 1,5 χρόνο, μετά από πρωτοβουλία του Κόμματος, συγκρότησαν Επιτροπή Αγώνα, με σχετικό υπόμνημά τους ζητούν την ανέγερση μνημείου και το χαρακτηρισμό του χώρου ως Τόπου Ιστορικής Μνήμης, χώρο πρασίνου (κοιμητήριο). Η εξέλιξη αυτή, αποτελεί οφειλόμενο ιστορικό χρέος, προς τους 850 μαχητές και μαχήτριες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), που θάφτηκαν ομαδικά το 1949 στο χώρο αυτό κι εξακολουθούν να παραμένουν μέχρι και σήμερα θαμμένοι σ' αυτήν την έκταση, γνωστή ως "λάκκο της Φλώρινας". Το Κόμμα έδωσε τελικά τη λύση, αφού παρά τις προσπάθειες, η κωλυσιεργία και η γραφειοκρατία που επιδείχθηκε από τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες, μετέθετε την ικανοποίηση του αιτήματος στο απώτερο μέλλον».