«Το σύνθημα "ή όλοι στη δουλειά ή όλοι στον αγώνα" όχι μόνο συσπείρωνε αλλά έγινε υπόθεση όλων των εργαζομένων. Αξιοποιήθηκαν όλες οι μορφές πάλης μέσα από γενικές συνελεύσεις, υπήρχε σχεδιασμός, οργάνωση. Ο αγώνας βγήκε έξω από τη μάντρα του εργοστασίου, αγκαλιάστηκε από όλον τον κλάδο και έγινε υπόθεση των φορέων και των σωματείων της περιοχής, με αποκορύφωμα την τεράστια ταξική αλληλεγγύη που εκφράστηκε.

Οι εργαζόμενοι σμπαράλιασαν τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς της εργοδοσίας. Πέτυχαν το συντονισμό με τα υπόλοιπα σωματεία του Ομίλου, το οποίο αποδείχτηκε σημαντικό, αφού μεγάλωσε η πίεση στην εργοδοσία.

Η συμβολή του ΠΑΜΕ, που στήριξε αυτόν τον αγώνα από την αρχή, ήταν σημαντική, γιατί δημιούργησε την αιτία της τεράστιας ταξικής αλληλεγγύης, που αναπτέρωσε και βοήθησε τους εργαζόμενους ανεβάζοντας τη μαχητικότητά τους, ανοίγοντας το δρόμο για θετικά αποτελέσματα. Οι απολυμένοι γύρισαν στη δουλειά, οι εργαζόμενοι του Παπουτσάνη απέσπασαν κατακτήσεις και μαζί τους όλη η εργατική τάξη».

Σε ό,τι αφορά το Καζίνο της Πάρνηθας, εκεί όπου οι εργαζόμενοι μετά από δυόμισι μήνες πέτυχαν την ανάκληση απολύσεων, την κατάργηση της εκ περιτροπής εργασίας, την απόσπαση σημαντικών αυξήσεων μέχρι 9,5%, το ΠΑΜΕ αναφέρει απολογιστικά: «Το επιχειρησιακό σωματείο αξιοποιεί τη δύναμη των εργαζομένων, οργανώνει τον αγώνα, σχεδιάζει, υλοποιεί. Με μπροστάρη τους εκατοντάδες νέους και νέες που μπήκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης χωρίς να υπολογίσουν θυσίες και κούραση τσάκισαν την τρομοκρατία, τους μηχανισμούς της εργοδοσίας, απομόνωσαν την ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ που ήταν η φωνή της στους εργαζόμενους».

«Αυτές οι μάχες - σημειώνει το ΠΑΜΕ - είναι πολύτιμη παρακαταθήκη για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Το ΠΑΜΕ χαιρετίζει τις μεγάλες νίκες των δύο Σωματείων, τις δυνάμεις του που δείχνουν το δρόμο σε όλους τους εργαζόμενους. Είναι δύο φωτεινά παραδείγματα σε μία περίοδο που πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις και μηχανισμοί προσπαθούν να "πείσουν" τους εργαζόμενους, με πρώτο και καλύτερο τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, τη ΓΣΕΕ και όχι μόνο, να καλούν τους εργαζόμενους να σκύψουν το κεφάλι. Να συμβιβαστούν για να "γλιτώσουν", να δεχτούν θυσίες, να ξεπεράσουμε την κρίση του συστήματος και τόσα άλλα.

Οι εργαζόμενοι στον "Παπουτσάνη" και στο Καζίνο μέτρησαν επιτυχίες γιατί παραμέρισαν όλα αυτά. Στηρίχτηκαν στις δικές τους δυνάμεις, αξιοποίησαν τη δύναμη της ταξικής αλληλεγγύης. Στηρίχτηκαν στο ΠΑΜΕ και κατ' επέκταση σε όλο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και στη γραμμή πάλης που υποστηρίζει. Γιατί ακολούθησαν αυτή τη γραμμή, την πίστεψαν. Βαρόμετρο όμως της επιτυχίας ήταν η δύναμη της οργάνωσης. Αυτό το στοιχείο έγειρε την πλάστιγγα υπέρ τους. Σήμερα, οι εργαζόμενοι αυτοί πιο έμπειροι από τη σκληρή ταξική μάχη που έδωσαν πρέπει να νοιώθουν πιο δυνατοί, πιο σίγουροι για το μέλλον, γιατί ο δρόμος είναι μακρύς μέχρι τη δικαίωση της εργατικής τάξης και την απαλλαγή της από τα δεσμά της εκμετάλλευσης».