Ο δημοσιογράφος Τόνι Γκόσλινγκ το είχε θέσει πάρα πολύ απλά:

«Οταν τόσοι πολλοί άνθρωποι, που έχουν δύναμη στα χέρια τους, συναντώνται σ' ένα μέρος, δικαιούμεθα να ρωτήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει». Και πρόσθετε: «Αν οι συμμετέχοντες πραγματικά συζητούσαν για το καλό των ανθρώπων, γιατί δεν το δημοσιοποιούν;».

Ελα μου, ντε...

*

Για την περιβόητη «Λέσχη Μπίλντερμπεργκ» ο λόγος, που φέτος έχουμε, για μια ακόμα φορά, την «τιμή» να συνεδριάζει επί του πατρίου εδάφους.

Τι κάνουν, λοιπόν, πίσω από τις κλειστές πόρτες οι πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης της Ελλάδας, που αυτοαποκαλούνται και εκπρόσωποι του λαού, παρέα με τους προέδρους των πολυεθνικών μεγαθηρίων, με τους επικεφαλής των πανίσχυρων τραπεζών, με τους εκλεκτούς των κάθε λογής «λόμπις» και, φυσικά, με τους επιφανείς «ανθρωπιστές» τύπου Κίσινγκερ;

Θα πείτε, εδώ δε μας ενημερώσουν τι λένε και τι κάνουν σε μυστικά δείπνα με τους εγχώριους «αναξιοπαθούντες», εφοπλιστές, βιομήχανους και τραπεζίτες (όπως το πρόσφατο μυστικό δείπνο του κ. Παπανδρέου), θα μας ενημερώσουν για τα «πάρε - δώσε» τους με το «ανφάντ γκατέ» του διεθνούς πολιτικού και επιχειρηματικού τζετ σετ;..

*

Πάντως, αν το ερώτημα για κάποιους εκ των Ελλήνων προσκεκλημένων παραμένει αναπάντητο (π.χ., για τον κ. Καραμανλή, τον κ. Αλογοσκούφη, την κυρία Διαμαντοπούλου, τον Πάγκαλο κ.ά.), υπάρχει και ένας που έχει απαντήσει τι πάει και κάνει στην Μπίλντερμπεργκ:

Οποτε πάει (και το κάνει συχνά: 1996, 2000, 2005, 2006), πηγαίνει για «να παλέψει» για τις ελληνικές θέσεις! Αυτή ήταν η εξήγηση που έδωσε ο κ. Γ. Παπανδρέου, από βήματος ελληνικής Βουλής (13/5/2005), όταν ρωτήθηκε για τη συμμετοχή του στη «Λέσχη»...

*

Συνεπώς, φανταζόμαστε (σ.σ.: ώρες - ώρες, η φαντασία της στήλης οργιάζει...) ότι το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και για τους υπόλοιπους Ελληνες πολιτικούς, που συμμετέχουν στο εν λόγω μυστικό κονκλάβιο, το οποίο - παρεμπιπτόντως - το συνοδεύουν αναρίθμητες ιστορίες συνωμοσιολογίας (κάποιοι λένε συνωμοσίας). Πάνε στην Μπίλντερμπεργκ, προτάσσοντας τα στήθη τους υπέρ των ελληνικών (άμα τε και των λαϊκών!) συμφερόντων.

*

Συνομιλητές τους στο κονκλάβιο (εκεί, δηλαδή, που δίνονται οι «μάχες» για τα συμφέροντα του λαού και του τόπου), πέραν του Κίσινγκερ, είναι, κατά καιρούς, από τους Ροκφέλερ και τους Ράμσφελντ μέχρι τους Τρότμα (πρόεδρος της αυτοκινητοβιομηχανίας FORD) και τους προεδρους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (από Φίσερ έως Τρισέ), από τον Τζορτζ Σόρος μέχρι τους γγ του ΝΑΤΟ (από Κάριγκτον έως Σέφερ), από τους προέδρους της «Μερσεντές» (Στεμπ) μέχρι τους μεγιστάνες Ανιέλι, από τον Περλ (γνωστό και ως «Αρχοντα του Σκότους») μέχρι τους προέδρους της Παγκόσμιας Τράπεζας (από Γούλφοβιτς έως Γούλφενσον) και από τον Μπράουν (επικεφαλής του βρετανικού ομίλου ΒΡ) μέχρι τον Ντέιβιντ (της «Κόκα - Κόλα»)...

*

Αυτοί κι άλλοι πολλοί απαρτίζουν τα μέλη του κλαμπ, που συνηθίζουν να «συνομιλούν» σε ετήσια βάση για τα καυτά ζητήματα του πλανήτη πίσω από ένα αδιαπέραστο πέπλο μυστικότητας. Σε συνεδριάσεις όπου βασιλεύει το απόρρητο και η «εχεμύθεια». Που λειτουργούν σαν μια μυστική ελίτ, που έχει συχνά κατηγορηθεί πως συσκέπτεται κεκλεισμένων των θυρών, με αντικείμενο «να καθορίσει το μέλλον της ανθρωπότητας».

Οσο για τους δημοσιογράφους (υπάρχουν μεταξύ τους και Ελληνες), που κλήθηκαν κατά καιρούς να συμμετάσχουν στο άβατο, δεν έγραψαν ποτέ λέξη για την εμπειρία τους. Σε περιπτώσεις όπως αυτές της Μπίλντερμπεργκ, εκείνα τα «η δημοσίευσις είναι η ψυχή της δημοκρατίας» πάνε περίπατο...

*

Εντούτοις, θα το επαναλάβουμε, ουδείς λόγος ανησυχίας υπάρχει. Ο δικομματισμός, διά στόματος κ. Παπανδρέου, είναι σαφής: Οποτε οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ πάνε στην Μπίλντερμπεργκ, πάνε επειδή θέλουν να προωθήσουν τις ελληνικές θέσεις. Ποτέ, δε, δεν τους ξέφυγε ούτε μια λέξη για τις «ομηρικές μάχες» που δίνουν για την Ελλάδα εν μέσω των υπολοίπων «Μπιλντερμπεριστών». Τέτοια μετριοφροσύνη, πραγματικά σπανίζει στις μέρες μας...