Τελικά, η αμετροέπεια αποτελεί και επισήμως τη δεύτερη φύση της ίντριγκας. Πήγε ο Κ. Σημίτης στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ και έψεξε τους εσωκομματικούς του αντιπάλους, γιατί ασκούνται σε "συνοριακά επεισόδια αλληλοϋποβλεπόμενων φατριών" μέσα στο κόμμα... Ακολούθησε η Β. Παπανδρέου, που με ύφος κηδεμόνα προέτρεψε να σταματήσει η "ενασχόληση με φιλοδοξίες προσωπικές". Αυτά από εκείνους, που σήμερα έχουν το "πάνω χέρι" στην κυβέρνηση. Απ' αυτούς, ακριβώς, δηλαδή, που κατέστησαν τα "δείπνα" και τα "μυστικά γεύματα" σε επίσημη πολιτική πρακτική...

Οσο για τους άλλους, τους πρώην "νομιμόφρονες", που έστηναν πειθαρχικές διώξεις κατά των αντιφρονούντων, σπεύδουν τώρα να μιλούν για τα "δημοκρατικά" τους δικαιώματα, γενικώς, και για το δικαίωμά τους, ειδικώς, να εκφράζουν τις "απόψεις τους"... Αυτό θα πει να μένεις σταθερός στις θέσεις σου και, κυρίως, να αντιμετωπίζεις τις ανύπαρκτες πολιτικές σου διαφορές με τους άλλους, όπως ακριβώς τους αξίζει... Ως αντικείμενο μιας, χωρίς αρχές, διαπάλης μηχανισμών.