«ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ»: «Δεν διακρίναμε κάποιες σοβαρές προτάσεις για να βγει η ευρωπαϊκή κεντροαριστερά απο την κρίση της (...) ευρωπαϊκό σύμφωνο κοινωνικής προόδου, πράσινη ανάπτυξη, κοινωνία της αλληλεγγύης, ενίσχυση της συμμετοχής και της πολυμορφίας, λόγια, λόγια, λόγια (...) η ευρωπαϊκή κεντροαριστερά αναζητεί ουσιαστικά τρόπους να επανεφεύρει τον εαυτό της. Και λοξοκοιτάει όλο και συχνότερα προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού (...) οι Αμερικανοί Δημοκρατικοί δεν κρύβουν τον στόχο τους να αναλάβουν ηγετικό ρόλο μεταξύ των προοδευτικών» (ο Μ. Μητσός στα ΝΕΑ).

ΠΙΚΡΑ; «Η χθεσινή "Le Μonde" κάνει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρατήρηση: Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία δεν επωφελείται πολιτικά από την κρίση, τη στιγμή που το παραδοσιακό συνταγολόγιό της (ρύθμιση των αγορών, δημόσια παρέμβαση, καταπολέμηση των ανισοτήτων) υιοθετείται πλέον από όλους (...) η ευρωπαϊκή Αριστερά στερείται μοντέλου κι αφότου εγκαταλείφθηκε ο "τρίτος δρόμος" του Τόνι Μπλερ, και οι διάφορες παραλλαγές του, στρέφεται σχεδόν από αμηχανία στην Αμερική του Μπαράκ Ομπάμα» (ο Γ. Πρετεντέρης στο ΒΗΜΑ).

ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ: «Από το 1948 μέχρι και το 1989 οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης ουσιαστικά αποτελούσαν μια αστική καπιταλιστική χερσόνησο μιας κομμουνιστικής ενδοχώρας. Και ήταν απολύτως φυσικό οι άρχουσες τάξεις των Δυτικοευρωπαϊκών χωρών να λάβουν κάποια φιλολαϊκά και δημοκρατικά μέτρα προκειμένου να αναχαιτίσουν τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Είναι άρα ουτοπία να πιστεύει κανείς ότι τώρα που εξέλιπε ο κομμουνιστικός κίνδυνος η ευρωπαϊκή άρχουσα τάξη όποιο όνομα κι αν έχει θα επιτρέψει την επιστροφή στο μεταπολεμικό μοντέλο» (με υπογραφή Χ. Θ. στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ).