Δεν μπορεί το εργατικό, το νεολαιίστικο, το λαϊκό κίνημα να απαντήσει στην καπιταλιστική κρίση, να βρει διέξοδο μακριά από τη διαχείριση του καπιταλισμού, αν δεν κουβεντιάζουμε για τον προσανατολισμό του κινήματος, ο οποίος πρέπει να είναι απέναντι στις αστικές πολιτικές δυνάμεις και με αντιιμπεριαλιστικά - αντιμονοπωλιακά αιτήματα.

Τα παραπάνω αναδείχτηκαν στην εκδήλωση - συζήτηση για την καπιταλιστική κρίση, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με ομιλήτρια την Τασία Τσατσούλη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Η Τ. Τσατσούλη προέκρινε την πρόταση πάλης του ΚΚΕ για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, τον σοσιαλιστικό, όπου ο παραγωγός του πλούτου, η εργατική τάξη βάζει μπροστά τη δική της εξουσία για να οργανώσει την οικονομία, με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι των καπιταλιστικών κερδών. Οπως, εξάλλου, τόνισε, μέσα από την ουσιαστική συζήτηση για την οικονομική κρίση, δηλαδή για το χαρακτήρα, τις αιτίες της και ποιον αυτή θα χτυπήσει, βγαίνει αντικειμενικά στο προσκήνιο το ερώτημα «ποιον δρόμο ανάπτυξης πρέπει να επιλέξει η κοινωνία». «Εμείς, μπροστά στον "μονόδρομο" του καπιταλισμού, που αποδείχτηκε "φούσκα", βάζουμε τον κόσμο του σοσιαλισμού», σημείωσε.

«Αυτή η συζήτηση», συνέχισε, «καθόλου δεν "στενεύει" τα πλαίσια του κινήματος, ίσα - ίσα είναι στοιχείο που συνδέεται με την ίδια την ανασύνταξη, τη δυναμική, την αντοχή και τη μαχητικότητα του λαϊκού κινήματος. Η συζήτηση στο κίνημα γύρω από την πρόταση του ΚΚΕ για την οργάνωση της κοινωνίας είναι βασικό στοιχείο που πρέπει να θέσουμε. Και αυτό καθόλου δεν εμποδίζει να δίνουμε και να κερδίζουμε τις μικρές ή μεγαλύτερες μάχες, π.χ. για τις απολύσεις, τους μισθούς, τα άλλα αντιλαϊκά μέτρα με πρόσχημα και την κρίση. Απεναντίας είναι καθοριστικό ζήτημα στην αντιμετώπιση της κρίσης και πώς θα βγουν οι εργαζόμενοι απ' αυτήν. Γιατί αν μείνουμε στα πλαίσια της διαχείρισης του καπιταλισμού το κεφάλαιο θα βγει "μια χαρά", ενισχυμένο. Εμείς θα φορτωθούμε όλα τα βάρη, τα οποία κάθε άλλο παρά προσωρινά θα είναι».

Οπως υπογράμμισε στη συνέχεια, αυτό το ζήτημα πρέπει να συζητιέται και με τους φοιτητές, τους μαθητές και τους σπουδαστές. Είπε χαρακτηριστικά: Μπορεί να επιτευχθεί η ανασύνταξη του νεολαιίστικου κινήματος, χωρίς να μιλήσουμε για το χαρακτήρα της γνώσης του σχολείου και του Πανεπιστημίου, για τη σύνδεσή του με το αστικό κράτος και την καπιταλιστική παραγωγή; Δεν πρέπει το άλλο Πανεπιστήμιο, για το οποίο παλεύουμε, να το «δούμε» μέσα στον άλλο δρόμο ανάπτυξης, συνδεδεμένο με την εργατική εξουσία;

Μετά την ομιλία ακολούθησε πλούσια συζήτηση με τους φοιτητές.