«Το φάντασμα του σοσιαλισμού κυνηγάει το αμερικανικό κατεστημένο. Τον τελευταίο καιρό τρυπώνει ολοένα και πιο συχνά στις πολιτικές συζητήσεις που γίνονται στα μέσα ενημέρωσης (...) Η συζήτηση για τον σοσιαλισμό δεν είναι φυσικά ανεξάρτητη από μια άλλη συζήτηση που γίνεται κι αυτή στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης και που αφορά το ενδεχόμενο κοινωνικής αναταραχής. Στους "Τάιμς της Νέας Υόρκης", ο αρθρογράφος Λίακατ Αχμεντ, αναφέρεται στις πρόσφατες ταραχές που έγιναν στην Ανατολική Ευρώπη και βλέπει τον επερχόμενο Ιππότη της Αποκάλυψης: "Οι Αμερικανοί δανειζόμενοι που τους παίρνουν τα σπίτια δεν έχουν βγει ακόμη στους δρόμους να κάνουν ταραχές, όπως οι Ανατολικοευρωπαίοι". Και στο ΜSΝΒC, ο Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκι, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Προέδρου Ρίγκαν, εκφράζει την ανησυχία του μπροστά στο ενδεχόμενο να επιστρέψουν οι ταξικές συγκρούσεις. Η ειρωνεία είναι πως όλη αυτή η συζήτηση γίνεται από ένα πολιτικό κατεστημένο που για πολλές δεκαετίες είχε αναγάγει τον "αντισοσιαλισμό" σε κρατική θρησκεία. Η βαθύτερη ανησυχία του είναι ίσως η σκέψη πως αυτή η "συζήτηση" δε θα αργήσει να βγει από τα δημοσιογραφικά στούντιο στους δρόμους» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

«Για όποιον, έστω στοιχειωδώς, μπορεί να διαβάσει κάτω από τις λέξεις, στόχος δεν είναι η προβολή του αρχικαπετάνιου του ΕΛΑΣ αλλά το χτύπημα της απανταχού κομμουνιστικής ηγεσίας που με στυγνότητα, πλήρη αναλγησία και αγνωμοσύνη, καταδικάζει σε ηθική και φυσική εξόντωση ανθρώπους» (ο Π.Στ. Μακρής - Στάικος εξηγεί γιατί πρέπουν ύμνοι στον Γρ. Φαράκο / ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).