Θέλουν συναίνεση; Καλά. Ας δούμε πρώτα μερικά ...προκαταρκτικά.

***

Ας ξεκινήσουμε από τους ανέργους:

*

Πρώτο, το επίδομα ανεργίας να παρέχεται σε όλους τους ανέργους χωρίς προϋποθέσεις και περιορισμούς.

*

Δεύτερο, το ύψος του επιδόματος ανεργίας να καθοριστεί στο 80% του βασικού μισθού. Ως κατώτερος βασικός μισθός να θεσπιστούν τα 1.400 ευρώ που διεκδικεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.

*

Τρίτο, το διάστημα της ανεργίας να αναγνωρίζεται ως συντάξιμος χρόνος χωρίς επιβάρυνση των ανέργων. Οι απολυμένοι που έχουν συμπληρώσει το 50ό έτος της ηλικίας τους και παραμένουν άνεργοι επί 2 χρόνια και έχουν συμπληρώσει 4.050 μέρες ασφάλισης να δικαιούνται πλήρη σύνταξη, κύρια και επικουρική.

*

Τέταρτο, καθ' όλη τη διάρκεια της ανεργίας οι άνεργοι και τα μέλη της οικογένειάς τους να έχουν πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

*

Πέμπτο, κατάργηση κάθε νόμου και διάταξης που αντιμετωπίζει τον εργαζόμενο σαν «απασχολήσιμο», δηλαδή ως «μερικώς άνεργο».

***

Πάμε τώρα στα νοικοκυριά που είναι χρεωμένα στις τράπεζες και στα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα:

*

Πρώτο, διακοπή κάθε κατάσχεσης και πλειστηριασμού περιουσιακών στοιχείων των εργαζομένων από χρέη στεγαστικών δανείων για κύρια κατοικία. Κατάργηση διά νόμου της δυνατότητας των τραπεζών να προβαίνουν σε κατασχέσεις και πλειστηριασμούς της κύριας κατοικίας των δανειοληπτών.

*

Δεύτερο, «πάγωμα» όλων των δανείων που έχουν λάβει ως εργαζόμενοι σημερινοί άνεργοι.

*

Τρίτο, επιδότηση ενοικίου για τους ανέργους, νέους και νέες. Ατοκα στεγαστικά δάνεια για νέα ζευγάρια για απόκτηση κύριας κατοικίας.

*

Τέταρτο, κατάργηση του ανατοκισμού σε όλα τα δάνεια. Εκπτωση από το φορολογητέο εισόδημα του συνόλου των τόκων δανείου για την απόκτηση κύριας κατοικίας.

Εν ολίγοις, τα πάνω από 20 δισ. ευρώ που έφαγαν την τελευταία οχταετία οι τράπεζες (με τους βιομήχανους, εφοπλιστές και τη χρηματιστική ολιγαρχία που τις έχουν συστήσει) «μια χαρά» είναι. Αρκετά!

***

Ας έρθουμε στο ζήτημα που αφορά στο εισόδημα της λαϊκής οικογένειας:

*

Πρώτο, ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, στη βάση των σύγχρονων μεγάλων αναγκών της λαϊκής οικογένειας. Βασικός μισθός 1.400 ευρώ, 1.120 ευρώ κατώτερη σύνταξη, επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ (80% του βασικού μισθού) για όλο το διάστημα της ανεργίας.

*

Δεύτερο, αύξηση του αφορολόγητου ορίου στα 30.000 ευρώ για την οικογένεια, με προσαύξηση 5.000 ευρώ για κάθε παιδί.

*

Τρίτο, κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα καύσιμα θέρμανσης και κίνησης για τα αγροτικά νοικοκυριά και τη λαϊκή κατανάλωση. Παροχή επιδόματος θέρμανσης για όλες τις λαϊκές οικογένειες.

***

Και ας κλείσουμε με τα ασφαλιστικά ταμεία.

*

Εδώ τα πολλά λόγια είναι φτώχεια: Εδώ και τώρα, άμεση επιστροφή όλων των κλεμμένων, που από τη δεκαετία του '50 ξεπερνούν τα 58 δισ. ευρώ! Τέρμα στο τζογάρισμα των αποθεματικών! Τέλος στη λεηλασία του ιδρώτα των εργατών!

***

«Μα - θα πουν οι σώφρονες οικονομικοί αναλυτές - αυτά δεν είναι τίποτα διαφορετικό από τα μέτρα που υποστηρίζει το ΚΚΕ».

*

Πράγματι, τους απαντάμε. Αλλά το βασικό δεν είναι ότι τα παραπάνω είναι μερικά (από τα πιο στοιχειώδη) μέτρα που προτείνει, υποστηρίζει και παλεύει το ΚΚΕ ως μια ελάχιστη ανακούφιση της χειμαζόμενης λαϊκής οικογένειας. Το βασικό είναι ότι αυτά τα μέτρα είναι τα ελάχιστα που θα μπορούσε να προτείνει η ...κοινή λογική. Με μια προϋπόθεση: Για να διαθέτεις την κοινή λογική θα πρέπει όντως να ενδιαφέρεσαι για το πώς ζουν τα λαϊκά στρώματα, για το πώς θα αντιμετωπίσουν την κρίση, και όχι να αξιοποιείς την κρίση για να φορτώσεις νέα βάρη στα λαϊκά στρώματα.

***

«Μα τα μέτρα αυτά υπό τις παρούσες συνθήκες, ακόμα κι αν είναι δίκαια, εντούτοις είναι υπερβολικά, η οικονομία δεν αντέχει», θα επιμείνουν οι «σώφρονες».

*

Απαντούμε: «Μπα!»

Και συνεχίζουμε:

*

Πρώτο, αν είναι «υπερβολικό» το ΚΚΕ, που όλα τα παραπάνω τα έχει καταθέσει και στη Βουλή με τη μορφή προτάσεων νόμου, ή το ΠΑΜΕ που τα διεκδικεί στο κίνημα, τότε μήπως είναι υπερβολική και η ...Κομισιόν; Γιατί, πρέπει να ξέρετε, οι Βρυξέλλες δεν έχουν πρόβλημα σε τεχνοκρατικό επίπεδο να προχωρούν σε κάποιες ομολογίες. Αλλωστε, η στατιστική είναι πολιτικά ανέξοδη. Ετσι, λοιπόν, στην περσινή τους έκθεση ομολογούν ότι το κατώτερο εισόδημα στην Ελλάδα, για να μη βρεθείς κάτω από το στατιστικώς οριζόμενο όριο της φτώχειας, θα έπρεπε να είναι τα 1.183 ευρώ μηνιαίως. Ετσι λέει η έκθεση της Κομισιόν. Ούτε το ΚΚΕ, ούτε το ΠΑΜΕ. Η Κομισιόν το λέει! Οταν, αντίθετα, το λέει το ΚΚΕ, όταν το ΠΑΜΕ διεκδικεί βασικό μισθό 1.400 ευρώ, οι διάφοροι «σοφοί» ξεχειλίζουν από «υπευθυνότητα», καταγγέλλουν τους κομμουνιστές που διεκδικούν «απίθανα» πράγματα, κατηγορούν τους εργάτες που βγαίνουν στους δρόμους και επιστρατεύουν κάθε λογής κήρυκα της «συναίνεσης» να κάνει νουθεσίες στο πνεύμα Καραμανλή για την ...προστασία της κοινωνίας από τους ...«ακραίους» του πεζοδρομίου!

• Αντίθετα, όλοι αυτοί που σηκώνεται η τρίχα τους όταν οι εργάτες ζητούν 1.400 ευρώ βασικό, θεωρούν απολύτως ...πρέπον οι βιομήχανοι να εμφανίζουν, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία που αφορούν στο 2006 («Κυριακάτικος Ριζοσπάστης», 1/3/2009) κέρδη ανά εργαζόμενο ύψους 18.000 ευρώ (!), οι τραπεζίτες κέρδη ανά εργαζόμενο 51.000 ευρώ (!), οι μεγαλέμποροι κέρδη ανά εργαζόμενο 12.000 ευρώ!

Δεύτερο, όταν τις προάλλες κατέθεσε στη Βουλή το ΚΚΕ την πρόταση νόμου για τους ανέργους, η υφυπουργός Εργασίας κ. Καλαντζάκου τα απέρριψε λόγω «υψηλού κόστους», το οποίο και υπολόγισε περί τα 2 δισ. ευρώ.

Αλλά,

• γιατί το σύστημά τους αντέχει τις τράπεζες όταν (πέραν των καθαρών κερδών ύψους 6 δισ. το 2007 και των 28 δισ. «ρεγάλο») κλέβουν ετησίως πάνω από 2 δισ. ευρώ από μια και μόνο «λαμογιά» (την επιβολή «ποινής» για χρήση ΑΤΜ άλλης τράπεζας), αλλά δεν «αντέχει» το ποσό αυτό να πηγαίνει στους ανέργους;

Επιπλέον:

• Γιατί το σύστημά τους, σε μια χώρα εκατομμυρίων συνταξιούχων της πείνας, αντέχει να χαρίζει δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων με τη μορφή της εισφοροδιαφυγής, της εισφοροκλοπής και των «ειδικών» ρυθμίσεων στους επιχειρηματίες, αλλά «δεν αντέχει» να εισπράττει τα χρωστούμενα;
• Γιατί το σύστημά τους «δεν αντέχει» να απαλλάξει τα λαϊκά εισοδήματα από τη λεηλασία της έμμεσης φορολογίας και των «ειδικών» φόρων, αλλά αντέχει να μειώνει κατά 50% (!) το φορολογικό συντελεστή των βιομηχάνων και να έχει μηδενίσει τον φορολογικό συντελεστή των «Εφραίμ»;
• Γιατί το σύστημά τους αντέχει το «τράνζιτ» πετρέλαιο για τους εφοπλιστές, αλλά «δεν το αντέχει» για τους αγρότες;

***

Αντ' αυτών, οι κυβερνώντες, οι επίδοξοι κυβερνώντες και οι προαλειφόμενοι συγκυβερνώντες, όχι μόνο αρνούνται ακόμα και αυτά τα στοιχειώδη, όχι μόνο απορρίπτουν ακόμα και αυτή τη σταγόνα ανακούφισης στον ωκεανό των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα, αλλά ζητούν και ...«συναίνεση» για νέες θυσίες και νέα βάρη!

Θα επρόκειτο περί θράσους, αν δεν ήταν ωμή εκδήλωση του ταξικού χαρακτήρα της πολιτικής τους. Μια πολιτική που πρέπει να καταδικαστεί, να αχρηστευτεί και να ανατραπεί. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν να παζαρέψουν τίποτα για το τι άλλο θα χάσουν. Ηρθε η ώρα να αντεπιτεθούν. Ζητώντας όλα όσα τους ανήκουν.