ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εμειναν από χειρουργικές μπλούζες!

Γρηγοριάδης Κώστας

Το άκουγαν και δεν το πίστευαν οι ασθενείς, που είχαν προγραμματισμένα χειρουργεία, προχτές, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας, ότι δεν πρόκειται να χειρουργηθούν επειδή δεν υπάρχουν χειρουργικές μπλούζες! Το νοσοκομείο βρισκόταν σε γενική εφημερία και τα όποια τελευταία αποθέματα από αποστειρωμένες μπλούζες κρατήθηκαν για τα επείγοντα περιστατικά. Το παραπάνω περιστατικό έρχεται για μια ακόμα φορά να επιβεβαιώσει ότι τα εκβιαστικά παιχνίδια που παίζουν οι επιχειρηματίες για την αποπληρωμή των προμηθειών, τους οποίους έχει «μπάσει» στα νοσοκομεία η πολιτική εμπορευματοποίησης του δημόσιου τομέα υγείας, των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, θέτουν τους ασθενείς σε άμεσο κίνδυνο. Είναι η πολιτική που στηρίζει και ενισχύει την επιχειρηματική δραστηριότητα στο χώρο, μετατρέποντας το κοινωνικό αγαθό της υγείας σε εμπόρευμα για να πλουτίζουν οι ιδιώτες που τον λυμαίνονται, παίζοντας, «κορόνα - γράμματα» τις ανθρώπινες ζωές...

Περί προμηθειών και φαρμάκων

Ως κυματοθραύστη των χρεών των νοσοκομείων παρουσίασε - και παρουσιάζει - ο υπουργός Δημήτρης Αβραμόπουλος την Επιτροπή Προμηθειών Υγείας (ΕΠΥ), που θεσμοθετήθηκε με το νόμο 3580/2007.

Ελα όμως που ακόμα η ΕΠΥ δε λειτούργησε παρότι οι πρόεδροι αλλάζουν ο ένας μετά τον άλλο.

Πάντως και τα νοσοκομεία και ο ΟΠΑΔ είναι βουτηγμένοι στα χρέη. Τα νοσοκομεία χρωστάνε περίπου 5,2 δισ. ευρώ στους προμηθευτές και ο ΟΠΑΔ δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους προς τους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς με αποτέλεσμα να χάνουν οι ασφαλισμένοι τις επί πιστώσει επισκέψεις και τα φάρμακα.

Προκύπτει, δηλαδή, ότι το κύριο δεν είναι τα πρόσωπα - που κι αυτά έχουν το ρόλο τους - σε κεντρικούς οργανισμούς. Το κυρίαρχο θέμα είναι ποια πολιτική εφαρμόζουν. Και στην προκειμένη περίπτωση η ΕΠΥ έρχεται να επικυρώσει τη λειτουργία της αγοράς στο χώρο των νοσοκομείων και ο ΟΠΑΔ την πολιτική λιτότητας στις δαπάνες Υγείας για τους δημόσιους υπαλλήλους. Δηλαδή, σε κάθε περίπτωση μόνοι που δε χάνουν είναι οι επιχειρηματίες που δρουν σε διάφορους τομείς της Υγείας.

Κινδυνεύουν και χάνονται ζωές

Στο απροχώρητο έχουν φτάσει οι ελλείψεις σε κρεβάτια και προσωπικό στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας σε όλη τη χώρα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν, αλλά και να χάνονται χιλιάδες ανθρώπινες ζωές κάθε χρόνο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα δύο μεγάλα Νοσοκομεία του Νομού Ηρακλείου (Πανεπιστημιακό και Βενιζέλειο), όπου οι μονάδες Εντατικής Θεραπείας, δεν μπορούν να δεχτούν κανέναν επιπλέον ασθενή. Αξίζει να σημειωθεί ότι συνολικά τα κρεβάτια στις ΜΕΘ και των δύο νοσοκομείων δεν ξεπερνούν τα 20, έχοντας να καλύψουν τις ανάγκες ενός πληθυσμού που ξεπερνά τις 200.000. Πριν από λίγες μέρες στο Ηράκλειο, ένας 46χρονος άνδρας υπέστη καρδιακή προσβολή και καθώς δε βρέθηκε κρεβάτι στα δύο Νοσοκομεία τoυ Νομού διακομίστηκε στη μονάδα του Νοσοκομείου Χανίων, όπου νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση. Η πολιτική της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας που κρατάει κλειστά δεκάδες κρεβάτια ΜΕΘ σε όλη τη χώρα, γίνεται - στην κυριολεξία - θανατηφόρα επικίνδυνη.

Αδιάβαστοι ή αγράμματοι οι της «Αυγής»;

Χτες, η «ΑΥΓΗ» αποφάσισε να σχολιάσει τις δηλώσεις της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μετά από τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό. Εγραψε πολλά και διάφορα ανερμάτιστα και κατέληξε στο συμπέρασμα: Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι «δεν είναι καιρός για αντεπίθεση, όπως μας έλεγε τόσο καιρό». Ανάλογος και ο τίτλος του σχολίου: «Να οργανωθούμε και βλέπουμε». Αυτό τη βόλευε να καταλάβει την «Αυγή» απ' τη δήλωση, αυτό έγραψε.

Τα ...στοιχεία της για τη διαπίστωση ήταν δύο φράσεις της Αλ. Παπαρήγα, μετά από την απαραίτητη ...κοπτοραπτική: «Πρέπει να περισώσουμε ό,τι μπορεί να περισωθεί» και «να οργανωθεί η εργατική τάξη». Μας διαβάζουν μέχρι τη μέση; Δεν ξέρουν ανάγνωση; Τους κάνει κόπο να τα διαβάζουν όλα ή βαριούνται; Μπας και δεν καταλαβαίνουν τι διαβάζουν; Τόσο αγράμματοι λοιπόν εκεί στην «Αυγή» και στον ΣΥΝ. Και κάνουν και τους έξυπνους...

Εμείς, απλά, θα παραθέσουμε τη δήλωση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε αυτό το σημείο:

«Εμείς μια πλάτη θα βάλουμε: Για να συμβάλουμε στην ανάπτυξη των αγώνων, στην οργάνωση της εργατικής τάξης, στη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα άλλα στρώματα, με κύριο στόχο να αποτρέψουν νέες αιματηρές θυσίες. Αρκετές θυσίες έχουν κάνει. Να περισώσουν ό,τι μπορεί να περισώσουν και να ανοίξουν το δρόμο ουσιαστικής διεκδίκησης. Κατά τη γνώμη μας, αυτή θα είναι και η μεγάλη συνεισφορά μας. Ηρθε η στιγμή που η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού πρέπει να σκέφτεται ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης».

Ετσι θα βάλετε τον άνθρωπο πάνω από τα κέρδη, ρε παιδιά;

Δύο οι επιλογές

Κάθε συζήτηση υπό το γενικό ερώτημα «πώς θα ξεπεράσουμε την κρίση», είναι παραπλανητική και αποπροσανατολιστική. Η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής. Εξαιτίας αυτών των σχέσεων, η υπερσυσσώρευση κεφαλαίων στα χέρια της πλουτοκρατίας περιοδικά γιγαντώνεται σε τέτοιο βαθμό, που από κάποιο σημείο και μετά είναι αδύνατη η κερδοφόρα αξιοποίησή τους. Αρα προκύπτει η ανάγκη κάποια κεφάλαια να βγουν εκτός δράσης. Τότε αρχίζει το μεγάλο ξεκαθάρισμα και ξαναμοίρασμα των ρόλων για τις διάφορες ομάδες του κεφαλαίου. Αυτό έχει κόστος που μεταφράζεται σε μέσα παραγωγής, επίπεδα παραγωγικής δραστηριότητας, θέσεις εργασίας. Αρα το ζητούμενο δεν είναι «πώς θα ξεπεράσουμε την κρίση», αλλά «ποιος θα πληρώσει για το ξεπέρασμα της κρίσης».

Σε αυτό το σημείο ακριβώς συγκρούονται δύο λογικές. Η μία υποστηρίζει την άποψη ότι η κρίση θα ξεπεραστεί μέσα από τη διάσωση των επιχειρηματικών ομίλων που απειλούνται από την κρίση, ώστε μέσα από την ανάκαμψη των επιχειρήσεων να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας, να αυξηθούν τα εισοδήματα και να επέλθει συνολική ανάκαμψη. Οσοι, βέβαια, επιλέγουν αυτό το σενάριο διεξόδου, δε λένε ανοιχτά τις στοχεύσεις τους, αλλά υποστηρίζουν ότι λόγω της κρίσης, οφείλουμε όλοι να πληρώσουμε ό,τι μας αναλογεί. Διαφέρουν, ενδεχόμενα, στις αναλογίες της επιβάρυνσης που θα έχει η κάθε κοινωνική ομάδα, αλλά συμπίπτουν απόλυτα στο ...«εθνικόν» της υπόθεσης. Εδώ συγκαταλέγονται η ΕΕ και τα κόμματα του δικομματισμού, μαζί με τον ΛΑ.Ο.Σ. Στον ίδιο αστερισμό, όμως, κινείται και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που ενώ στα λόγια θέλει να δείξει ότι πορεύεται διαφορετικά, ακόμη και ορισμένα μέτρα ανακούφισης που φαίνεται να προτείνει για τις οικονομικά ασθενέστερες πληθυσμιακές ομάδες, ακυρώνονται στην πράξη, αφού κάθε του πρόταση και πολιτική στρατηγική, εντάσσεται απόλυτα στο πλαίσιο που καθορίζει η ΕΕ και άρα υποτάσσεται στις στρατηγικές κατευθύνσεις και στοχεύσεις του πολυεθνικού κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ προσεγγίζει το θέμα από μια εντελώς διαφορετική σκοπιά. Σε ό,τι αφορά το άμεσο, τους τρόπους αντιμετώπισης της κρίσης που ξέσπασε, λέει ξεκάθαρα ότι μοναδικοί υπεύθυνοι για την κρίση είναι οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και άρα τις συνέπειές της πρέπει να τις πληρώσει η οικονομική ολιγαρχία. Σε αυτό το πλαίσιο, οι κομμουνιστές δεν πρόκειται να βάλουν πλάτη για να ξελασπώσει το κεφάλαιο και να διασωθούν οι επιχειρήσεις του, αλλά θα εντείνουν τους αγώνες τους, για να στηρίξουν τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων όχι μόνο για να μην πληρώσουν την κρίση, αλλά για να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους. Μόνο που το ΚΚΕ δε μένει μόνο εκεί. Εχοντας απόλυτα καθαρό ότι οι οικονομικές κρίσεις είναι σύμφυτες με τον ίδιο τον καπιταλισμό και γνωρίζοντας ότι κάθε κρίση σημαίνει επιπρόσθετη χειροτέρευση της θέσης των λαϊκών στρωμάτων, καλεί τους εργαζόμενους να κλιμακώσουν τον αγώνα τους για την ικανοποίηση όλων των αναγκών τους, με ανασύνταξη του εργατικού κινήματος σε αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση - συσπείρωση, ώστε να μπορέσουν να διεκδικήσουν τη ριζική ανατροπή της σημερινής κατάστασης. Λύση και διέξοδος, για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, δεν είναι τα παζάρια για το «ποιος» και «πόσο» θα πληρώνει κάθε φορά την κρίση, αλλά η προοπτική για τη λαϊκή εξουσία, που στο επίκεντρό της θα έχει τη λαϊκή οικογένεια και την ικανοποίηση των αναγκών της.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ

Ψευτοκόντρες της ίδιας πολιτικής...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΙ ΤΥΧΕΡΗ ΧΩΡΑ που είμαστε όμως. Εχει ξεσπάσει διεθνής κρίση αλλά έχουμε ...περίσσευμα υπεύθυνων ηγετών με προτάσεις και ιδέες για να μας σώσουν.

Το καταλάβαμε χτες από την κόντρα Καραμανλή - Παπανδρέου, που τσακώθηκαν για το ποιος μπορεί να το κάνει καλύτερα.

Οπότε, αν δε «δουλέψει» η «υπεύθυνη πολιτική πρόταση» της Νέας Δημοκρατίας, πάντα μπορούμε να καταφύγουμε στην «πράσινη ανάπτυξη» του ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι να έχεις εναλλακτικές.

Φυσικά, ανεργία, ακρίβεια, λιτότητα, περιορισμός σε Ασφάλιση, Υγεία, Παιδεία θα υπάρχουν. Αυτά δε γίνεται να αλλάξουν διότι είναι ...φαινόμενα της σύγχρονης οικονομίας.

Ομως, θα έχουμε ...«προοπτική» και θα περιμένουμε υπομονετικά το περίλαμπρο μέλλον μόλις ολοκληρωθούν οι σχεδιασμοί τους. Ο,τι ακριβώς, δηλαδή, κάνουμε τα τελευταία ...100 χρόνια.

ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΥΧΕΡΗ είμαστε και μια δημοκρατική χώρα με παράδοση αιώνων. Οπότε δε μας πτοούν κρίσεις άλλων όπως, π.χ., η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ατομικά δικαιώματα.

Κάπως έτσι μας τα είπε χτες η Ντόρα Μπακογιάννη στη Βουλή και επέδειξε ...εθνική περηφάνια.

Αυτό που δεν μπορούμε να καταλάβουμε είναι πώς γίνεται η «δημοκρατική» μας χώρα να αποδέχεται με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς συζήτηση κάθε αντιδημοκρατικό (βλέπε «αντιτρομοκρατικό») μέτρο που προτείνουν οι ΗΠΑ...

Ιδίως αφού ...δεν ιδρώνει το αυτί μας από τις κρίσεις και τις επικρίσεις τους.

Κι όχι απλά να το αποδέχεται και να το κάνει εθνική νομοθεσία, αλλά να το χρηματοδοτεί, να το στηρίζει με στρατιώτες και υπηρεσίες και με κάθε ευκαιρία να το υπερασπίζεται διεθνώς.

Μάλλον έχει να κάνει με τη δική μας ανεπάρκεια να κατανοήσουμε όλα αυτά τα περίπλοκα ζητήματα της «υψηλής» διεθνούς πολιτικής και της διπλωματίας που τόσο καλά γνωρίζει η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών.

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα «θύματα» της συναίνεσης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οσο πιο πολύ μιλάει ο πρωθυπουργός για το περιεχόμενο και τη μορφή της συναίνεσης, τόσο περισσότερο φαίνεται πιο καθαρά ποιος είναι ο πραγματικός στόχος. Το παράδειγμα που επικαλέστηκε χτες στη Βουλή ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικό στην κατεύθυνση αυτή. Είπε συγκεκριμένα ο Κ. Καραμανλής: «Αλλες χώρες (η Ισπανία, η Φινλανδία, η Σουηδία) στις οποίες οι κοινωνικοί εταίροι και οι πολιτικές δυνάμεις κάθισαν στο τραπέζι και κατέληξαν σε κάποιες κοινές θέσεις - στα μείζονα ζητήματα, όχι σε όλα - απέφυγαν σοβαρούς κινδύνους. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Το ίδιο έχουμε, ή θα έπρεπε να έχουμε, υποχρέωση να κάνουμε και εμείς». Πράγματι σ' αυτές τις χώρες τα προηγούμενα χρόνια τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και οι κοινωνικοί εταίροι είχαν καταλήξει συναινετικά σε ορισμένες αποφάσεις. Ποιος ήταν όμως ο κοινός παρονομαστής τους; Να αποδεχτούν οι εργαζόμενοι τα ελαστικά ωράρια, τις μειώσεις μισθών, τη μειωμένη ασφάλιση, ακόμα και μαζικές απολύσεις. Ολα αυτά στο όνομα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, της διάσωσης θέσεων εργασίας κ.ο.κ. Ποια ήταν τα αποτελέσματα; Οι εταιρείες ενίσχυσαν την κερδοφορία τους εντείνοντας την υπερεκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Εννοείται ότι οι εργαζόμενοι που είχαν αποδεχτεί τη συναίνεση δε γλίτωσαν τώρα που χτύπησε η κρίση... Πολύ διαφορετικά όμως θα ήταν τα πράγματα αν αντί της συναίνεσης, είχε προκριθεί η επιλογή της ανασύνταξης και αντεπίθεσης.

Αν δεν υπήρχε ύφεση...

«Δε νοείται συναίνεση με την πολιτική της ύφεσης». Αυτός είναι ο τίτλος στο κεντρικό άρθρο της χτεσινής «ΑΥΓΗΣ» και αυτή είναι η απάντηση που δίνει σε αυτό που ζήτησε ο πρωθυπουργός από όλα τα κόμματα προχτές.

Η «ΑΥΓΗ» και ο ΣΥΝ διατυπώνουν τη συγκεκριμένη πολιτική θέση, ότι δηλαδή σε συνθήκες ύφεσης στο καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να υπάρχει συναίνεση. Με άλλα λόγια, αν δεν υπάρχει ύφεση, αν ο κύκλος της οικονομικής κρίσης στον καπιταλισμό είναι στο στάδιο της αναζωογόνησης ή της ανόδου, αν υπάρχει καπιταλιστική ανάπτυξη, μπορεί να υπάρχει και συναίνεση με την άρχουσα τάξη και τους πολιτικούς της εκφραστές. ΄Η αλλιώς μπορούν να βρεθούν λύσεις, καθαρά διαχειριστικές, που να ωφελούν και το κεφάλαιο και την εργατική τάξη. Πώς μπορεί να γίνει αυτό;

Η «ΑΥΓΗ» εξηγεί αναλυτικά:

«Για να βγουν η χώρα και η Ευρώπη από την κρίση, χρειάζεται στροφή στις ευρωπαϊκές πολιτικές». Είναι οι πολιτικές που έχουν βάλει προ πολλού τους εργαζόμενους στο περιθώριο. Πολιτικές που σε συνθήκες όχι ύφεσης αλλά ανάπτυξης της καπιταλιστικής οικονομίας είχαν σαν αποτέλεσμα η πλουτοκρατία να συγκεντρώσει τεράστια πλούτη, όταν την ίδια στιγμή υλοποιούνταν πολιτικές αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων (μερική απασχόληση που τόσο φανατικά έχουν υλοποιήσει οι εκπρόσωποι του ΣΥΝ ως δήμαρχοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση).

... και άλλα παραμύθια

«Απαιτούνται προϋπολογισμοί με δημόσιες επενδύσεις και ισχυρά φορολογικά έσοδα, τα οποία όμως θα συγκεντρώνονται με δικαιοσύνη». Δικαιοσύνη την οποία ορίζει εκείνος που συντάσσει τους προϋπολογισμούς, δηλαδή εκείνος που έχει την εξουσία. Δικαιοσύνη δεν είναι για την άρχουσα τάξη, τις κυβερνήσεις των καπιταλιστικών κρατών και την ΕΕ το να κατεδαφίζεται το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης; Το να ιδιωτικοποιούνται οι τηλεπικοινωνίες, η ενέργεια, οι μεταφορές; Εκτός αν ο ΣΥΝ εννοεί δικαιοσύνη να παίρνει την «Ολυμπιακή» Ελληνας επιχειρηματίας και όχι ξένος, όπως άλλωστε έχει πει με αφορμή την πώληση της εταιρείας.

Είναι γνωστές οι θέσεις του ΣΥΝ. Είναι θέσεις που λένε να υπάρχει το κεφάλαιο ως κοινωνική σχέση, αλλά με τέτοιο τρόπο που να εκμεταλλεύεται λιγότερο την εργατική τάξη. Να υπάρχει ο καπιταλισμός και τα κέρδη, αλλά με «ανθρώπινο» πρόσωπο, τέτοιο που θα βάζει τον άνθρωπο από πάνω. Απόψεις και θέσεις που συγκροτούν ένα ανθολόγιο σοσιαλδημοκρατίας, με σκοπό τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Μια μάχη στην αντεπίθεση

Η δημοσιοποίηση της Πολιτικής Απόφασης του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, αύριο, Κυριακή, μαζί με τον «Ριζοσπάστη», σηματοδοτεί την έναρξη της κομματικής δράσης που απώτερο στόχο της έχει να γίνουν κοινωνοί της στρατηγικής του Κόμματος, επομένως και αυτοί που θα παλεύουν συνειδητά για τους σκοπούς και τα συμφέροντα του λαού, όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι του μόχθου. Ολοι εκείνοι, δηλαδή, των οποίων τα δίκια θέλει να υπηρετήσει αυτή η απόφαση. Και παραπέρα να γίνουν οι ίδιοι συμμέτοχοι στην προσπάθεια υλοποίησής της.

Αύριο, για όλες τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, για τους φίλους του Κόμματος είναι μέρα πανεξόρμησης. Ηδη έχει σχεδιαστεί ή ολοκληρώνεται ο σχεδιασμός έτσι ώστε αυτή να είναι όσο το δυνατόν πιο επιτυχημένη. Να φτάσει η φωνή του «Ριζοσπάστη» και του Συνεδρίου αύριο όσο πιο πλατιά γίνεται, σε σπίτια εργατικών και λαϊκών οικογενειών, σε χώρους όπου συναντώνται άνθρωποι του μόχθου, να ηχήσει στα πολυσύχναστα σημεία της πόλης αλλά και του χωριού και τη Δευτέρα σε σχολεία και σχολές, σε εργοστάσια, γιαπιά, σε γραφεία, απ' άκρη σ' άκρη της χώρας, σε κάθε της γωνιά.

Η επιτυχία της πανεξόρμησης είναι υπόθεση όλων μας και θα σημάνει την επιτυχή εκκίνηση της προσπάθειας να γίνουν πράξη όσα αυτή περιλαμβάνει. Αύριο το πρωί, λοιπόν, όλοι στα πόστα μας, νωρίς, αλλά και τις επόμενες μέρες να μην αφήσουμε κανέναν άνθρωπο, εργαζόμενο, γυναίκα, συνταξιούχο, αυτοαπασχολούμενο, αγρότη στον οποίο μπορούμε να απευθυνθούμε χωρίς ένα αντίτυπο της Πολιτικής Απόφασης του 18ου Συνεδρίου. Συνεχίζουμε τη δουλειά που προσυνεδριακά ανοίξαμε, συναντάμε ξανά τους χιλιάδες ανθρώπους με τους οποίους τότε συζητήσαμε για το Συνέδριό μας και τις Θέσεις, αξιοποιούμε εκείνο το πλατύτατο άνοιγμα με στόχο να γίνει ακόμα πιο μεγάλο αυτή τη φορά. Κι αυτή η διαδικασία φυσικά να συμβαδίζει με τη μελέτη και αφομοίωση της Απόφασης σε βαθμό ώστε να είμαστε σε θέση να τη συζητήσουμε, να τη διαδώσουμε, να δρούμε αποτελεσματικά για την προοπτική που χαράζει το ΚΚΕ για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, σε όφελος της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Επιδιώκουμε σ' αυτή τη διαδικασία την ενεργητική συμμετοχή καθενός που προβληματίζεται, αναζητά διέξοδο, εκφράζει διάθεση αντίστασης, αγωνιστικής στάσης.

Σε μια περίοδο που η καπιταλιστική οικονομική κρίση έχει ήδη ξεσπάσει, σε μια περίοδο που δίνουμε τη μάχη της ανασύνταξης του εργατικού λαϊκού κινήματος και της ανάπτυξης αγώνων ώστε να μην πληρώσουν τις συνέπειες τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Σε μια περίοδο που διογκώνεται η λαϊκή οργή και αγανάκτηση, που όλο και περισσότεροι αναζητούν διέξοδο, είναι βέβαιο ότι η προσπάθεια διάδοσης της Απόφασης του Συνεδρίου θα βρει γόνιμο έδαφος να καρπίσει.

Οπως όλες μας τις μάχες έτσι κι αυτή, από αύριο το πρωί, τη δίνουμε όλοι μαζί με αποφασιστικότητα και αισιοδοξία ότι θα την κερδίσουμε, για το Κόμμα μας και την ισχυροποίησή του, για το δικαίωμα όλων μας, της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να απολαύσουν ένα καλύτερο αύριο, μακριά απ' τα αδιέξοδα και τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Με οδηγό την Απόφαση του 18ου Συνεδρίου, πολύτιμο εργαλείο της δουλειάς μας, συνεχίζουμε.