Πλασάρουν κουτόχορτο, συντηρούν την εξουσία τους.

Τι δεν ακούσαμε αυτές τις μέρες... «Για πρώτη φορά στο λιμάνι» πέσανε δακρυγόνα (δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ δεν κυβέρνησε ποτέ αυτόν τον τόπο), «δεν υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα» που να χτυπάει έτσι η αστυνομία (δηλαδή οι Γάλλοι, οι Αγγλοι και οι Γερμανοί αστυνομικοί χαϊδεύουν τους διαδηλωτές).

Χτες μάθαμε ότι μπορεί να υπάρχει σ' αυτό το σύστημα και αστυνομία που δε θα έχει κεντρική αποστολή της την καταστολή. Οταν ακριβώς για την ένταση της καταστολής οι αστυνομικοί επί ΠΑΣΟΚ από 20.000 έφτασαν τους 60.000 και τώρα με τη ΝΔ αισίως πάνε να ξεπεράσουν τους 80.000.

Μάθαμε, επίσης, χτες, ότι τα άδεια ταμεία στα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, όπως οι ΗΠΑ, υπάρχουν γιατί γίνονται λάθος χρηματοδοτήσεις.

Ολη η σχετική φιλολογία συντείνει στην άποψη πως με μια άλλη διακυβέρνηση όλα μπορούν να γίνουν μέλι - γάλα. Η αστυνομία θα πάψει να δέρνει (το ζήσαμε επί ΠΑΣΟΚ), οι διαδηλωτές δε θα γιαουρτώνουν όποιον τους προκαλεί, οπότε θα είναι «νόμιμοι». Και το πιο σπουδαίο, όταν ο Ομπάμα πάψει να χρηματοδοτεί την αντεπανάσταση στην Κούβα θα ανασάνουν οικονομικά οι Αμερικανοί πολίτες (επί Κένεντι δεν ήταν πλούσια η χρηματοδότηση της αντεπανάστασης;). Ισα ίσα που όσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση χτυπώντας στο ίδιο το καμάρι του καπιταλισμού, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η χρηματοδότηση της αντεπανάστασης. Μέχρι που και οι Αμερικανοί εργάτες να αποφασίσουν να σταθούν ως τάξη απέναντι σε τάξη και να πάψει το κλάμα για το «άδειο ταμείο».

Κι επειδή όλοι ξέρουν πώς λειτουργεί αυτή η δημοκρατία αλλά παριστάνουν τους ανήξερους ανέλαβε ο Πρετεντέρης να τους θυμίσει το απλό: Σημασία έχει να υπάρχει ισχυρή κυβέρνηση και άρα ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Ετσι, για να μην ξανανοίξουμε συζήτηση για το αν δικαιούνται οι εργάτες, όταν αποκτήσουν τη δύναμη που τους αναλογεί, να εφαρμόσουν όποια μορφή εξουσίας είναι καλύτερη για το δίκιο τους.

Πάμε γι' άλλα: Να κρατάμε και λίγο το ίσο. Καλός και άγιος ο αγώνας. Αλλά όταν ξεδιάντροπα γίνεται το δίκιο του αγρότη φόντο για τον προεκλογικό αγώνα του Παπανδρέου τα πράγματα αλλάζουν. Θεμιτό από την εκλογική σκοπιά του ΠΑΣΟΚ η «πράσινη Κρήτη» να είναι στο πόδι, αλλά ακόμα καλύτερα θα ήταν αν πράγματι η Κρήτη της δουλειάς ήτανε στο πόδι ενάντια και στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ και τα παραμάγαζά τους και κύρια ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ. Αλλά αυτή η Κρήτη δεν είναι στο πόδι. Ακόμα.

Ασχετο: Ο τίτλος στο άρθρο του Μ. Μητσού είναι όλα τα λεφτά. Δείχνει πως στο όνομα του χιούμορ ό,τι πιο εκφυλισμένο - καθρέφτης ενός συστήματος που στη σαπίλα του απειλεί να πάρει μαζί του ό,τι ζωντανό, μπορεί να πλασαριστεί στην αγορά κι ό,τι λεφτά πιάσει. Διαβάζεις, γελάς, αλλά ήδη στο πίσω μέρος του μυαλού έχεις κρατήσει την ιδέα: «γιατί όχι» εμφανίζεται να λέει η πιτσιρίκα στο ρεπορτάζ. Αυτό το «γιατί όχι» είναι που πρέπει να μείνει στις συνειδήσεις γι' αυτό και δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τέτοια θέματα που καλύπτουν μισή σελίδα σε εφημερίδες υψηλής αναγνωσιμότητας σαν απλό «αλατοπίπερο» που δήθεν πρέπει να υπάρχει σε μια εφημερίδα, πλάι στη σοβαρή ύλη της. Είναι ακριβώς αυτά τα «αλατοπίπερα» που καθορίζουν το είναι του όλου περιεχομένου. Δυστυχώς. Οτι στην ίδια εφημερίδα δίπλα δίπλα προβάλλεται η άλλη άποψη, ως δήθεν ελευθερία διακίνησης ιδεών, κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Είναι μια επικίνδυνη τακτική που υπακούει στο «κάνε κιμά τα μυαλά των ανθρώπων, αρκεί να μην υποψιαστούν κάποτε ότι ελευθερία είναι η γνώση της ανάγκης, κατ' επέκταση η γνώση της κοινωνικής ανάγκης, σε μια κοινωνία εντός της οποίας ζει ο άνθρωπος όχι ως μοναχικός κυνηγός - αγρίμι».

Εχουμε, λοιπόν, πολύ μαλλί να ξάνουμε. Και δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε πότε θα γίνουμε περισσότεροι για να το κάνουμε.