Τα παιχνίδια της καλπονοθείας επιστρέφουν. Ετσι κι αλλιώς πάντα αποτελούσαν το βασικό συστατικό της «Δημοκρατίας» τους. Γιατί τι είναι η «Δημοκρατία» τους; Μια αλληλουχία «τεχνικών» για να υποτάσσονται τα ...μαθηματικά στην εξυπηρέτηση του πολιτικού συστήματος της πλουτοκρατίας.

Κάποτε, μάλιστα, τα «κόλπα» αυτά γίνονταν τόσο άγαρμπα, σε βαθμό που τους εκλογικούς νόμους τους έφτιαχναν οι Πιουριφόι και οι «εθνάρχες» όπως ο Καραμανλής έρχονταν δεύτεροι σε ψήφους, αλλά πρώτοι σε έδρες!

*

Εκτοτε το σύστημα, πέρα από την προπαγάνδα του, βελτιώθηκε και όσον αφορά τις εξισώσεις και τους λογαρίθμους που μετέρχεται για τη λεηλασία κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας.

Στοιχείο πολύ ενδιαφέρον, αποκαλυπτικό του ιησουιτισμού των «εκλογομαγείρων» είναι δε και τούτο: Κάθε φορά που σχεδιάζουν τη νέα συνταγή λεηλασίας ψήφων, φροντίζουν να υπενθυμίζουν ότι από τη χούντα και μετά «διανύουμε και τη μακρυτέρα και καλυτέρα δημοκρατική περίοδο». Βέβαια, με καμιά δεκαριά καλπονοθευτικά εκτρώματα να διαδέχονται το ένα το άλλο, αλλά τι να κάνουμε, τα έχει αυτά η «Δημοκρατία»...

*

Στη «Δημοκρατία» τους (στοιχείο κι αυτό της λαϊκής επιδοκιμασίας που έχουν κερδίσει με τις πολιτικές τους) η πλειοψηφία δεν υπακούει στον κανόνα του «50 + 1». Υπακούει σε άλλους - δικομματικούς - κανόνες.

Ετσι, αν πρόκειται για δήμους και νομαρχίες, «πλειοψηφία» είναι το 42%. Αλλά τι είδους «Δημοκρατία» είναι αυτή που επιβάλλει με το έτσι θέλω ότι το 42 είναι «μεγαλύτερο» από το 58; Οταν πρόκειται για τη Βουλή, «πλειοψηφία» σύμφωνα με το ΠΑΣΟΚ είναι το 41%, «πλειοψηφία» για τη ΝΔ είναι το 39%. Αλλά τι είδους «Δημοκρατία» είναι αυτή που αναγορεύει με νόμο ότι το 41 είναι «μεγαλύτερο» από το 59 και ότι το 39 είναι «μεγαλύτερο» από το 61;...

*

Μιλούν για «σταθερές κυβερνήσεις». Εκείνο που εννοούν είναι η «σταθερή κλοπή»!

Μιλούν για «σταθερό μοντέλο διακυβέρνησης». Η μόνη «σταθερά» στο μοντέλο τους είναι η μόνιμη και διαρκής διαρπαγή, μεταξύ των δικομματικών εταίρων, των ψήφων που δεν τους ανήκουν. Είναι η ανακύκλωση των αντιδραστικών θεωριών περί «χαμένης ψήφου», η διατήρηση ενός πολιτικού κλίματος ευεπίφορου στην τακτική της πόλωσης και, τελικά, η «κατοχύρωση» των εκλογικών εκβιασμών, αφού το δικαίωμα της «ίσης ψήφου» κατακρημνίζεται στον Καιάδα της «σεμνότητας και της ταπεινότητας», όπως χτες κατακρημνιζόταν στον Καιάδα του «εκσυγχρονισμού».

*

Οι τερατολόγοι, που διακινούν την καταστροφολογία περί «πολιτικής ανωμαλίας» που θα επέλθει εφόσον δεν καταστούν οι ίδιοι (και παρά την εκλογική αποδοκιμασία τους) σε δερβέναγες του λαού, μην ξεχνάμε ότι είναι οι ίδιοι που κυβερνούν «σταθερά και αδιατάρακτα» όλα αυτά τα χρόνια της λιτότητας και της φτώχειας. Στηριγμένοι, πάντα, σε δοτές «πλειοψηφίες».

Είναι τόσα τα καλά που έχουν κάνει, ώστε το «δικαίωμά τους» να κυβερνούν το στηρίζουν στο «δικαίωμά τους» προεκλογικά να γίνονται δημαγωγοί και μετεκλογικά κλέφτες ψήφων που δεν τους ανήκουν.

*

Στο σικέ τους παιχνίδι συμμετέχουν όλοι. Κι αυτοί που τάσσονται υπέρ της διεξαγωγής των επόμενων εκλογών με το νόμο Παυλόπουλου (που κλέβει 50 έδρες), και οι άλλοι που τάσσονται υπέρ της διεξαγωγής των εκλογών με το νόμο Σκανδαλίδη (που κλέβει 40 έδρες), και εκείνοι που τάσσονται, ταυτόχρονα (!), και υπέρ και κατά και του ενός και του άλλου νόμου.

Αγωνία τους είναι να εξασφαλίσουν τον κοινοβουλευτικό φερετζέ «νομιμότητας» για εκείνες τις (μονοκομματικές ή μη) κυβερνητικές μειοψηφίες με τις οποίες θα συνεχίσει να κυβερνά η ολιγαρχία. Το διαρκές, δίκαιο και υπερώριμο αίτημα για την απλή και ανόθευτη αναλογική, επειδή ακριβώς δε συνιστά πανάκεια, αποτελεί μόνιμη υπενθύμιση ότι η λαϊκή ψήφος θα υποβάλλεται διαρκώς στην προκρούστεια κλίνη του υπάρχοντος συστήματος εφόσον δε στραφεί αποφασιστικά ενάντια στους φορείς της αστικής «νομιμότητας». Που σημαίνει «μαύρο» στους «ψηφοκλέφτες», ενίσχυση του ΚΚΕ, όποιο εκλογικό σύστημα κι αν αυτοί επιλέξουν.