ΔΕΝ ΠΑΣ ΦΥΛΑΚΗ αν χρωστάς στο δημόσιο έως 150.000 ευρώ, σύμφωνα με τροπολογία που «σπρώχνει» το υπουργείο Οικονομίας. (Εδώ που τα λέμε δεν ...έχει και χώρο).

Το ερώτημα όμως είναι τι γίνεται αν χρωστάς όχι 150.000 ευρώ αλλά ...1.500.000 ευρώ και βάλε στο δημόσιο. Ιδίως στα ασφαλιστικά ταμεία.

Σε αυτή την περίπτωση όχι απλά δεν πας φυλακή, αλλά διαχρονικά οι υπουργοί Οικονομίας («γαλάζιοι» και «πράσινοι») «σκίζονται» για το πώς θα σε διευκολύνουν μέχρι ...παραγραφής του χρέους.

Γιατί αν χρωστάς πολλά δεν είσαι όποιος όποιος. Είσαι τράπεζα, βιομήχανος, εφοπλιστής, μεγάλη πολυεθνική, ΠΑΕ ή ΚΑΕ, ίδρυμα, ακόμη και μη κυβερνητική οργάνωση.

Δηλαδή, είσαι ...παράγοντας ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας και έτσι πρέπει να σου φέρονται με το γάντι.

Ενίοτε μπορεί και να σου δώσουν κανένα βραβείο για την ανιδιοτελή προσφορά σου στην εθνική πρόοδο.

ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ ΟΜΩΣ που υπάρχει και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, ο Δ. Δασκαλόπουλος, και μας ενώνει ως έθνος.

Δεν πρέπει να πηγαίνει - λέει - η κάθε ομάδα στην κυβέρνηση να πιέζει και να διεκδικεί τα δικά της.

Πρέπει όλοι μαζί να βρεθούμε να συνεννοηθούμε για τις δυνατότητες που υπάρχουν και ο καθένας να πάρει ό,τι είναι «εφικτό» και συνεπές με τις ευρωπαϊκές μας υποχρεώσεις.

Κι αν δεν το καταλάβατε να σας το μεταφράσουμε: Να μαζευτούμε για να αποφασίσουμε πόσα θα ...δώσουν οι εργαζόμενοι και πώς θα τα μοιράσουν μεταξύ τους οι (ταξικοί) φίλοι του προέδρου του ΣΕΒ.

Ας δώσουμε εμείς και μετά «σφάζονται» αυτοί με την ησυχία τους για το ποιος θα αρπάξει τα περισσότερα.

(Παρεμπιπτόντως, ο έτερος «κοινωνικός συμβουλάτορας», ο Βγενόπουλος, έχει χαθεί τελευταία. Πώς και δεν παρεμβαίνει στη δύσκολη αυτή συγκυρία;)