Δημοψήφισμα για να επιλέξουν οι Ελβετοί ποιος θα κερδίζει από τη δυστυχία και το θάνατό τους. Και το 68% των Ελβετών είπε «ναι» στο κράτος - ναρκέμπορο, «ναι» στη χορήγηση ηρωίνης από το κράτος, «ναι» στους νόμιμους και μόνιμους εξαρτημένους. Και, φυσικά, η αποποινικοποίηση ναρκωτικών ουσιών - καμουφλαρισμένη πάντα με το μανδύα της «ελεύθερης σκέψης» και του «ριζοσπαστισμού» - δεν αφορά μόνο την Ελβετία.

Η τοξικοεξάρτηση είναι ένα βαθιά πολιτικό, κοινωνικό πρόβλημα, σύμφυτο με τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, το οποίο συνειδητά απομονώνεται από την κοινωνική του διάσταση και «μεταφέρεται» στο επίπεδο της «συντήρησης» των χρηστών με τη χορήγηση υποκατάστατων από νοσοκομειακούς ή ιδιώτες γιατρούς. Και δεν είναι τυχαίο ότι ιδεολογήματα περί διαχωρισμού και αποποινικοποίησης προβάλλονται πάντα σε εποχές που η νεολαία προσπαθεί να αντιδράσει, προκειμένου να επιτευχθεί η απόλυτη νάρκωση, η ομαλοποίηση των συμπεριφορών και η επιβολή κοινωνικού ελέγχου. Από μια ευρωενωσιακή πολιτική που θέλει τους λαούς της Ευρώπης να ζουν με υποκατάσταση. Αντί για μόρφωση ...κατάρτιση. Αντί για δουλειά με δικαιώματα ...ημιαπασχόληση. Αντί για πολιτισμό ...υποκουλτούρα. Αντί για αθλητισμό ...κερκίδα. Αντί για ζωή με δικαιώματα ...ζωή με δόσεις!

Η φωνή ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά είναι φωνή για τη ζωή, φωνή αγώνα και αντίστασης, που θέλει ανθρώπους να περπατούν ελεύθεροι.