Αμέσως μετά τις συναντήσεις, το κλιμάκιο του ΚΚΕ ξεναγήθηκε στους χώρους της παραγωγής και εν συνεχεία η Αλέκα Παπαρήγα μίλησε σε συγκέντρωση εργαζομένων, παρουσία εκπροσώπων των ΔΣ και των πέντε σωματείων της ΛΑΡΚΟ.

«Σε ποιον ανήκει ο ορυκτός πλούτος;». Είναι το ερώτημα με το οποίο άρχισε την ομιλία της η Αλέκα Παπαρήγα, σημειώνοντας πως αυτό το ερώτημα γεννιέται κάθε φορά που επισκέπτεται τέτοιου είδους επιχειρήσεις. Και συνέχισε: «Η ΛΑΡΚΟ επεξεργάζεται ένα υλικό που υπάρχει μέσα στη γη, που ανήκει στο λαό, στην Ελλάδα. Με ποια λογική συζητιέται το ζήτημα της μετοχοποίησης, της ιδιωτικοποίησης; Αυτό το υλικό που βγαίνει από τη γη κανονικά ανήκει στο λαό. Θα μου πείτε αν είναι στο δημόσιο ανήκει στο λαό; Δυστυχώς και στο δημόσιο δε λειτουργεί προς το γενικότερο συμφέρον, βεβαίως όμως είναι καλύτερα απ' αυτό που πάει να γίνει αύριο».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ εξέφρασε την πεποίθηση πως «αυτή η επιχείρηση θα πάει στα χέρια κάποιου ιδιώτη, κάποιου μονοπωλίου και το θέμα είναι ότι αυτοί που θα την πάρουν δεν πρόκειται να συνεχίσουν ακριβώς έτσι τις εργασίες. Θα την πάρουν για να συνεχίσει τις δραστηριότητες, θα πάρουν το νικέλιο για τις ανάγκες τους στενά, θα το εμπορευτούν; Κι αν αποφασίσουν αύριο ότι έχουν περισσότερα κέρδη σε έναν άλλο τομέα, γιατί δε θα την ξαναπουλήσουν; Ετσι γίνεται. Σήμερα οι αγοραπωλησίες επιχειρήσεων δε γίνονται ούτε για το καλό του εργάτη ούτε για την ανάπτυξη μιας χώρας, αλλά για τα κέρδη των συγκεκριμένων ιδιοκτητών. Το κεφάλαιο παράγει για να βγάλει κεφάλαιο, δεν παράγει για να βγάλει προϊόντα, αυτά τα βλέπει σαν εμπόρευμα. Δεν τον ενδιαφέρει να αναπτύξει τον ορυκτό πλούτο της χώρας, να κάνει θέσεις εργασίας».

«Για αυτό σας λέω - συνέχισε - ότι βρίσκεστε στην κόψη του ξυραφιού. Η θέση η δική μας, και η απλή λογική το λέει, είναι πως ό,τι υπάρχει στη γη ανήκει στο λαό, άρα η ΛΑΡΚΟ πρέπει να λειτουργεί ως δημόσια επιχείρηση, σαν μια πραγματικά κοινωνικοποιημένη επιχείρηση. Και δεν είναι κοινωνικοποιημένη, πέρασε απλά στην κρατική ιδιοκτησία. Δεν κοινωνικοποιήθηκε με την πραγματική έννοια του όρου. Γιατί αν ήταν, θα έπρεπε να ληφθεί μέριμνα για την ανάπτυξή της, για να γίνει η μονάδα του ανοξείδωτου χάλυβα, να συνδεθεί με τα ΕΛΣΙ, με ένα πρόγραμμα πραγματικής ανάπτυξης βιομηχανικής, διότι αυτά που παράγει πρέπει να αξιοποιηθούν από την ελληνική εγχώρια παραγωγή. Η ΛΑΡΚΟ δουλεύει τώρα για να κάνει μόνο εξαγωγές, αν όμως αύριο αυτοί που κάνουν εισαγωγές από μας βρουν από κάπου αλλού να πάρουν; Τι θα γίνει; Βλέπετε, δεν αξιοποιείται το προϊόν της μέσα στην Ελλάδα, που θα μπορούσε, και μάλιστα αν υπήρχε ολόπλευρη πραγματική φιλολαϊκή ανάπτυξη βιομηχανική, πιθανότατα η παραγωγή της ΛΑΡΚΟ να μην έφτανε».

Και στη συνέχεια πρότεινε: «Επιχειρήσεις σαν τη ΛΑΡΚΟ έπρεπε όχι απλά να είναι δημόσιες, αλλά να κοινωνικοποιηθούν. Αυτό βέβαια προϋποθέτει μεγάλες πολιτικές αλλαγές στην Ελλάδα. Σήμερα η τελευταία γραμμή άμυνας είναι να μείνει 100% στην ευθύνη του δημοσίου, που δεν το εμπιστευόμαστε λόγω της πολιτικής του, αλλά εν πάση περιπτώσει να μην αλλάξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς, γιατί έτσι μπορείς έστω στις σημερινές συνθήκες να παρεμβαίνεις, να απαιτείς, να πιέζεις.

Πρέπει να σας πω ότι αν λέμε για ΛΑΡΚΟ στο δημόσιο σήμερα και αν θέλετε στον τομέα της λαϊκής οικονομίας αύριο, δεν το λέμε για να σας φανούμε αρεστοί ότι υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά σας δικαιώματα. Το λέμε γιατί αυτό συμφέρει όλο το λαό, όλους τους εργαζόμενους. Ξεκινάμε από το ότι η ΛΑΡΚΟ είναι απαραίτητη για μια ανάπτυξη υπέρ του λαού, για να μπορεί αύριο όταν πάρει την εξουσία να την αξιοποιήσει».

Η Αλέκα Παπαρήγα ζήτησε από τους εργαζόμενους να επαγρυπνούν, να μην παραπλανηθούν από υποσχέσεις ότι δήθεν θα διασφαλιστούν τα δικαιώματά τους σε περίπτωση πώλησης της επιχείρησης. Τόνισε συγκεκριμένα: «Αυτό δεν έγινε πουθενά σε καμία επιχείρηση. Εγινε για λίγο σε μια τράπεζα, αλλά οι γενικότερες ανατροπές ανέτρεψαν και σ' αυτή την τράπεζα τα δικαιώματα. Για να κάμψουν τις αντιδράσεις σας θα σας πουν ότι δεν έχετε να χάσετε τίποτα. Λένε ψέματα, η πώληση - ακόμα και η μερική - συνδέεται με το ξεκαθάρισμα των εργατικών κατακτήσεων. Για παράδειγμα πόσο προσωπικό είχε πριν η ΛΑΡΚΟ και πόσο σήμερα, ενώ υπάρχουν οι οργανικές θέσεις. Γιατί δεν προσλαμβάνουν; Γιατί θέλουν να συρρικνωθεί το προσωπικό, να πουληθεί στον ιδιώτη για να έχει αυτός λίγες δεσμεύσεις. Ο ιδιώτης ακόμα κι αν δεσμευτεί για κάτι, όταν πάρει την επιχείρηση και θα είναι δικιά του, με μια εργατική νομοθεσία που δίνει πλεονεκτήματα στην εργοδοσία να κάνει όπως θέλει τους εργαζόμενους, δε θα τηρήσει τίποτα».

Για να υπογραμμίσει τα παραπάνω, η Αλ. Παπαρήγα ανέφερε ότι εδώ δεν τηρήθηκαν από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους δεσμεύσεις για το παλαιστινιακό κράτος, για το Κυπριακό κ.ά.

Συνεχίζοντας προέτρεψε τους εργαζόμενους: «Εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να γίνετε πρωτοπορία, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ ενωμένοι αγωνιστικά για όλη την περιοχή και όλη η περιοχή να σας συμπαρασταθεί. Θεωρούμε ακόμα ότι πρέπει να ανοίξετε το θέμα τού γιατί αυτή η επιχείρηση πρέπει να μείνει στο δημόσιο και να κάνετε και μια ολοκληρωμένη πρόταση ακόμα παραπέρα ανάπτυξής της, σε σχέση με την καθετοποίηση. Κι αυτή θα είναι πρόταση αγώνα, για να καταλάβει ο κόσμος ότι τα αιτήματά σας βγαίνουν μέσα από πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες που υπάρχουν».

«Ηρθε η ώρα - τόνισε - να προβληματιστεί ο λαός. Πού ανήκουν οι βασικές πηγές πλούτου, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής; Ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, οι τηλεπικοινωνίες, αν αυτά δε δημιουργηθούν προϋποθέσεις να περάσουν στη διεύθυνση του λαού, τα πράγματα θα είναι πολύ άσχημα για τη χώρα, τα Βαλκάνια γενικότερα. Να προβληματιστεί ο λαός: Πού πάμε; Εμείς θεωρούμε ότι τα επόμενα χρόνια θα είναι πολύ δυνατά, θα υπάρξει ανασύνταξη και αντεπίθεση του λαού και πρέπει να πάρουν μέρος οι νέοι, οι άνθρωποι που έχουν παιδιά και εγγόνια, να σκεφτούν και γι' αυτά. Σε τι κόσμο θα ζήσουν, που χτυπιούνται ασφαλιστικά, εργασιακά δικαιώματα, η παιδεία, η υγεία, η ειρήνη; Ολα πουλιούνται στους ιδιώτες. Θα βάλουμε ένα φρένο; Κάτι να σπάσει αυτή την πολιτική, να μην περάσει, να τη δυσκολέψουμε; `Η θα περάσουν όλα και θα τραβάμε τα μαλλιά μας;».

Τέλος, η Αλέκα Παπαρήγα αφού σημείωσε πως το ΚΚΕ θα σταθεί στο πλευρό του αγώνα τους, απηύθυνε ένα ακόμα αγωνιστικό κάλεσμα: «Χρειάζεται αγώνας. Και με την ευκαιρία στις 10 του μήνα έχει απεργία, στηρίζουμε αυτή την απεργία, ανεξάρτητα από την όποια γνώμη μπορεί να έχουμε για τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι πάντες πρέπει να μπουν μπροστά, να δοθεί ένα μήνυμα. Γιατί όταν η κυβέρνηση βλέπει της τελευταίας στιγμής διαμαρτυρίες, λέει ότι ο κόσμος συμφωνεί. Αγώνας λοιπόν να κρατήσουμε τη ΛΑΡΚΟ όπως είναι και να αναπτυχθεί κιόλας, να λειτουργεί και για την εσωτερική αγορά και για συναλλαγές διεθνείς, έτσι ώστε να μπορέσουμε να τη μετατρέψουμε σε πραγματικά λαϊκή επιχείρηση αύριο».