Τυχαίο είναι, τάχα, που, για μια ακόμα βδομάδα, οι επαναλήψεις είναι πιο ενδιαφέρουσες (απ' όλες τις πλευρές) από τις νέες ταινίες; Οχι! Είναι σύμπτωμα των καιρών. Η εμπορευματοποίηση της Τέχνης έχει, πια, σχεδόν γίνει νόμος! Εδώ και τώρα, λοιπόν, καλείται να παίξει το ρόλο του ο θεατής. Η παρουσία του και το εισιτήριό του στην αίθουσα καιρός είναι να δώσουν το δικό του στίγμα.

Ταινία με πολιτική σκέψη και στιλ «Ο Κομφορμίστας» (1970), του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι. Ιταλός φασίστας (Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος) διατάσσεται να σκοτώσει τον πρώην καθηγητή του. Μελό η δεύτερη επανάληψη της βδομάδας («Κυματιστά Σύννεφα» (1955), του Ιάπωνα Μίκιο Ναρούζε). Μελό, αλλά τι μελό! Κέντημα! Φτωχοδιάβολοι προσπαθούν να επιβιώσουν βιολογικά και συναισθηματικά στην αμέσως μεταπολεμική Ιαπωνία.

Και μπαίνουμε στο σήμερα (ο «θεός» να το κάνει σήμερα). «Καυτό Απόρρητο», των αδελφών Κοέν (Τζόελ και Ιθαν). Κωμωδία, σάτιρα για τη CIA; Δεν κατάλαβα τι ακριβώς ήθελαν να κάνουν τα υπερτιμημένα αδέλφια του αμερικάνικου κινηματογράφου! Ο θεατής θα μείνει με την απορία! Τα ίδια ισχύουν και για την «Τροπική καταιγίδα», του Μπεν Στίλερ. Η δράση εδώ μεταφέρεται στο Βιετνάμ του πολέμου! Αστειάκια με το Βιετνάμ των νεκρών και της καμένης γης; Γιατί, όχι! Εδώ το βομβαρδίσανε, θα το σεβαστούνε κινηματογραφικά;

Δυο κινηματογραφικά ενδιαφέρουσες (μόνον κινηματογραφικά) ερωτικές ταινίες! Η ρωσική ποιητική «Ευφορία», του Ιβάν Κιπιράγιεφ (ερωτικό τρίγωνο με τραγικό τέλος) και η κινέζικη, επίσης ποιητική, ταινία του Ξιαοσουάι Γουάνγκ, «Εμπιστεύσου την Αγάπη» (Αγάπη, ζήλια και (μικροαστικής) πίστης διλήμματα)! Σχετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο «Hamlet 2: Η Ανάσταση», του Αντριου Φλέμινγκ. Νεαρός αποτυχημένος ηθοποιός ζει και αναπνέει για την τέχνη του.

Γερμανοτουρκική η προτελευταία ταινία της βδομάδας («Chiko, Ο Ανυπότακτος», του Ουζγκούρ Γιλντιρίμ). Κακοποιοί Βαλκάνιοι και Αραβες μετανάστες στη Γερμανία αλληλοεξοντώνονται! Ποιον νοιάζει, αλήθεια; Τελευταίο και καταϊδρωμένο το, ας το πούμε περιπετειώδες, «Ταξίδι στο Κέντρο της Γης», του Ερικ Μπρέιβιγκ. Υποψία από Ιούλιο Βερν, χωρίς ίχνος από τη φαντασία του, δυστυχώς!