Σας ενοχλώ, κύριε υπουργέ. Το ξέρω. Ζητώ συγγνώμη. Εχετε τόσα στο κεφάλι σας. Ξέρω πολύ καλά τι θα πει κουμάντο στα οικονομικά. Την ευθύνη των οικονομικών του σπιτιού μας την έχω εγώ. Είναι πανδύσκολη υπόθεση. Τα υπολογίζω σωστά, αλλά στην εκτέλεση τα κάνω θάλασσα, και να τα ελλείμματα. Σας καταλαβαίνω. Εγώ, βέβαια, επέβαλα περικοπές, προκαλώντας τη διαμαρτυρία της γυναίκας μου. Της λέω, ανάλαβε εσύ. Κατηγορηματικά αρνείται. Είσαι η κεφαλή, μου λέει. Οφείλεις να βρεις λύσεις. Συμπαθάτε με, κύριε υπουργέ, που σας απασχολώ. Εχω ένα λογαριασμό αδρανή. Της γιαγιάς μου το κομπόδεμα. Το άφησε σ' εμένα. Μ' αγαπούσε πολύ. Είναι μυστικό, αλλά σας το λέω, διότι έχω εμπιστοσύνη στο κράτος. Η κυβέρνησή του τον πολίτη υπηρετεί. Είμαι πολίτης. Αρα υπηρετεί κι εμένα, ακόμα κι όταν μου επιβάλλει λιτότητα. Για το συμφέρον μου το κάνει.

Και τώρα το θέμα μου. Το κράτος βοηθά τους πολίτες. Τους εξηγεί τα δικαιώματά τους, τους υποδεικνύει τρόπους και δρόμους να τ' απολαύσουν. Επειδή, όμως, δε γνωρίζω τίποτε πέρα από τη μύτη μου, σας παρακαλώ να με βοηθήσετε να στήσω μιαν οφσόρ εταιρεία. ΕΠΕ, λέω να είναι. Μισή - μισή με τη γυναίκα μου. Διαχειριστή θα βάλω κάποιον κι ας μην μπορώ να τον διορίζω πρόεδρο, ας πούμε, σε κάποιον οργανισμό. Πρέπει να γλιτώσω τον αδρανή λογαριασμό από τους φόρους. Ποιος ξέρει, μπορεί, μαθαίνοντας, ν' αποδειχτεί ότι έχω το δαιμόνιο της φυλής κι απ' το τίποτα, που είμαι, να καταστώ μέγας. Κότερο δε θα πάρω. Τη φοβάμαι τη θάλασσα.

Δε σας κρύβω ότι είμαι προσηλωμένος στην αρχή, ο καθένας συμμετέχει στα βάρη ανάλογα με το έχει του. Ομολογώ ότι, αν και το έχει μου είναι ελλειμματικό, πληρώνω φόρους στα πάντα. Πικραίνομαι, βέβαια, που γίνεται αυτό. Παρηγοριέμαι, όμως, που είναι για το καλό της Ελλάδας. Κι εγώ την αγαπώ τη δόλια πατρίδα. Η προσήλωσή μου, λοιπόν, στις αρχές μου, μου προκάλεσε ηθικό πρόβλημα. Αναρωτήθηκα, αν είναι ηθικό να φυγαδέψω τον αδρανή λογαριασμό μου δεν ξέρω πού και, με τη βοήθειά σας, να στήσω οφσόρ εταιρεία. (Μεταξύ μας, δε γνωρίζω τι σημαίνει, θα είναι πάντως κάτι ωφέλιμο, αφού το προβλέπει η νομοθεσία). Ειλικρινά, δε θα το αποτολμούσα, αν δεν άκουγα με τα ίδια μου τ' αυτιά τη σοφή κουβέντα πως ηθικό είναι κάθε τι νόμιμο. Αφού, λοιπόν, νόμιμα μπορώ να μην πληρώνω φόρους, γιατί να μην απολαύσω την ισότητα, που καθιερώνει και το Σύνταγμά μας;

Σας παρακαλώ, βοηθήστε με. Τη σκέψη μου για οφσόρ εταιρεία τη συζήτησα με τους συγχωριανούς μου. Ολοι είναι πρόθυμοι ν' αναθέσουν τη διοίκηση των χωραφιών τους σε τέτοιες εταιρείες. Ποιος ξέρει, μπορεί να είναι χρήσιμες και στο κράτος μας. Αν δεν ήταν, ρωτάω, θα ψηφιζόταν νόμος που τις επιτρέπει; Περιμένω από την αρμόδια υπηρεσία τις οδηγίες, γιατί όχι και τη διεκπεραίωση;