«Το δικό μας χρέος, δέσμευσής μας ως κυβέρνησης, είναι να χυθεί άπλετο φως στα αίτια αυτής της αδιανόητης τραγωδίας. Αμεσα και υπεύθυνα, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, οι ευθύνες θα αποδοθούν». Τα λόγια του Κ. Σημίτη στο χτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο μόνο οργή και αποστροφή μπορεί να προκαλέσουν. Γιατί αν ο πρωθυπουργός τα εννοούσε στην κυριολεξία, θα έπρεπε πρώτος να υποβάλει την παραίτησή του, σεβόμενος την εκατόμβη των θυμάτων που προκάλεσε η πολιτική που χρόνια τώρα εφαρμόζει η κυβέρνησή του. Τους λόγους τους γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλο. Αναφέρουμε ενδεικτικά: Επιλογή της κυβέρνησής του δεν είναι η εξασφάλιση της ασυδοσίας στους εφοπλιστές της ακτοπλοΐας; Δική τους επιλογή δεν ήταν να ζητήσει για λογαριασμό τους την εξαίρεση των γερασμένων σαπιοκάραβων, τα οποία μάλιστα απαγορεύεται να ταξιδεύουν εκτός ελληνικών ορίων; Δική τους επιλογή δεν είναι να δίνονται, με τον τρόπο που δίνονται, τα πιστοποιητικά αξιοπλοΐας των σαπιοκάραβων; Δική τους επιλογή δεν είναι το «μοίρασμα» των αδειών σκοπιμότητας; Δική τους επιλογή δεν είναι η... ύπαρξη ενός ανύπαρκτου ουσιαστικά μηχανισμού διάσωσης; Αποτέλεσμα των δικών τους επιλογών δεν είναι το γεγονός πως ακόμα δε γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό των επιβαινόντων στο «Εξπρές Σάμινα»; Δική τους επιλογή δεν είναι να παραβρίσκεται στις ανακρίσεις ο «εκπρόσωπος» της εταιρίας και από την άλλη να «διώκονται» οι «ενοχλητικοί» συνδικαλιστές; Θα παραιτηθεί λοιπόν ο Κ. Σημίτης σε ελάχιστη ένδειξη αυτογνωσίας και αυτοκριτικής;