Κάτι παράξενα πράγματα... Κνίτες έστησαν χορευτικό και πήγαν κι έδωσαν παράσταση μέσα στα καρνάγια στο Πέραμα. Πάει, χάλασε η τέχνη...

Κι άμα είναι να φύγεις, δώσ' του μια να πας λίγο πιο έξω. Στη Λυκόρραχη, για παράδειγμα. Αντε, έστω ως το Κυπαρίσσι των Γρεβενών. Δίπλα είναι, άμα το σκεφτείς. Σε κάθε περίπτωση αξίζει τον κόπο. Για να καθαρίσει λίγο το μυαλό, να ξαναβρεί ένα μέτρο για τα πράγματα. Κι αν είσαι αυτό που λένε «Αθηναίος», που δεν το κουνά δηλαδή απ' το μαγκανοπήγαδο, εδώ παραδίπλα, στο Πέραμα, τα παιδιά απ' το Καματερό θα παίξουν τον καλό στρατιώτη Σβέικ. Ενώ λίγο πριν θα γίνεται συζήτηση για τις δυο γραμμές που βρίσκονται σε αντιπαράθεση στο εργατικό κίνημα. Αυτά για σήμερα. Γιατί συνεχίζουν και αύριο: Με συζήτηση για το ρόλο της τέχνης - της Τέχνης! - στη συνείδηση της εργατικής τάξης. Βεβαίως και θα το γλεντήσουν μετά.

Πάμε γι' άλλα: Τι σου είναι αυτή η ιστορία; Ολο επαναλαμβάνεται. Κι όχι σαν φάρσα, αλλά σαν μια απλή εμπορική συναλλαγή, που όπως κάθε παζάρι ντύνεται με διάφορα περήφανα «για την ειρήνη, ρε γαμώτο». Κι ακόμα δεν έχει συγκροτηθεί πλήρως ο ευρωστρατός. Ενώ ο Μπους υπογράφει, λένε τα ραπόρτα, συμφωνία με το Ιράκ για 50 βάσεις και εσαεί παρουσία. Πρέπει να το ομολογήσουμε, έχουν βάσανα οι ιμπεριαλιστές. Τα πληρώνουν, βέβαια, σκληρά οι από κάτω, αλλά πού θα πάει... Θα γυρίσει ο τροχός και τότε θα πληρώσουν μια και καλή οι από πάνω.

Κεφάλαια πάνε κι έρχονται, συμπεράσματα επί συμπερασμάτων ακολουθούν, για να ενισχύσουν αυτό που διατυπώθηκε σαν αξίωση από το 1992 ακόμα για «την ισχυρότερη οικονομία του κόσμου που θα βασίζεται στη γνώση». Πίσω από τις λέξεις, μια εργατική τάξη στις πλάτες της οποίας πατάει η ανταγωνιστικότητα. Η οποία εργατική τάξη, παρότι της τάζουν λαγούς με πετραχήλια για να γίνει ακόμα πιο κινητική, όχι μόνο αλλάζοντας αφεντικά διά βίου, αλλά και μετακινούμενη από χώρα σε χώρα, έχει μουλαρώσει και μένει κολλημένη σε μια ακτίνα δέκα χιλιομέτρων γύρω από το σπίτι της. Μια ζωή ενάντια στην πρόοδο οι εργάτες της γηραιάς Ευρώπης. Οχι σαν κάτι Αμερικανάκια που κάθε χρόνο αλλάζουν πολιτεία κι ενισχύουν έτσι την οικοδομική δραστηριότητα. Και δεν καταλαβαίνουμε την μπηχτή «δεν έχουν βγει από τη χώρα τους». Σ' όλο τον πλανήτη πάνε. Απλά το κάνουν καβάλα σε αεροπλανοφόρα.

Ασχετο: Ωραία. Να μην ασχοληθούμε με το αίμα και το σπέρμα. Ούτε με την ιερή αγανάκτηση για τη σκύλευση. Αλλά και Παζολίνι ο Σεργιανόπουλος; Δεν τους φτάνει που είναι χωμένος στο χώμα, πρέπει να τον κάνουνε τέλεια ρόμπα;