Στον Καναδά βρίσκεται ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, όπου συμμετέχει σε εκδηλώσεις που διοργανώνονται εκεί προς τιμήν των 90χρονων του Κόμματος. Η επίσκεψή του ολοκληρώνεται αύριο Πέμπτη οπότε και θα μιλήσει σε συγκέντρωση για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Στο μεταξύ, από τη μέρα άφιξής του στον Καναδά ως και αύριο Πέμπτη, ο Σπ. Χαλβατζής έχει συναντήσεις με ελληνικούς και καναδικούς φορείς και παράγοντες, με τον ΓΓ του ΚΚ Καναδά, με τον γενικό πρόξενο της Ελλάδας, με Ελληνες που ζουν στη χώρα αυτή.

Στις παρεμβάσεις που έκανε στο Τορόντο και στο Μόντρεαλ, ο Σπ. Χαλβατζής εξήγησε τους λόγους της επίσκεψής του, τονίζοντας ανάμεσα σε άλλα:

«Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, είμαστε σήμερα εδώ, στον Καναδά, μια μεγάλη σε έκταση χώρα, η οποία φιλοξένησε χιλιάδες Ελληνες μετανάστες, για πολλά χρόνια.

Ηρθαμε να συζητήσουμε μαζί σας για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, η νεολαία από την επίθεση των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, από την πολιτική των αστικών κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Να μιλήσουμε για τις διεθνείς εξελίξεις, για την κατάσταση που βιώνει η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, αλλά και για τις διαδικασίες που συντελούνται στην πορεία ανασύνταξης του εργατικού, κομμουνιστικού, καθώς και του αντιμονοπωλιακού, αντιιμπεριαλιστικού κινήματος σε όλο τον κόσμο.

Είναι αλήθεια ότι μετά την αντεπανάσταση, τις ανατροπές και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης στα χρόνια 1989 - '91 το εργατικό κίνημα, προσωρινά, πισωγύρισε. Σήμερα όμως αναπτύσσονται αγωνιστικές διεργασίες παντού. Αλλού πιο γρήγορα και σταθερά, σε άλλες περιπτώσεις πιο αργά και βασανιστικά. Ωστόσο, αυτό που έχει σημασία είναι ότι: Τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, οι αντιμονοπωλιακές, αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις συναντώνται, συζητούν επίκαιρα προβλήματα και, σε πολλές περιπτώσεις, καταφέρνουν να συντονίζουν την πάλη τους σε πολλά επίπεδα. Αυτό είναι πολύ θετικό και ελπιδοφόρο».

Ο ομιλητής στάθηκε ιδιαίτερα στην προσπάθεια του ΚΚΕ, το οποίο, όπως είπε, «έδωσε και δίνει όλες τις δυνάμεις του στην ανασύνταξη, δυνάμωμα, συσπείρωση και κοινή δράση των ΚΚ» και συμπλήρωσε: «Είναι τεράστιες οι δυσκολίες. Εχει αδυνατίσει πολύ το διεθνές ΚΚ από τις επιθέσεις της άρχουσας τάξης, του ιμπεριαλισμού αλλά και των οπορτουνιστών. Ιδιαίτερα σκληρές είναι οι επιθέσεις στα κέντρα του ιμπεριαλισμού και στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Επειδή δεν μπορούν να δώσουν λύση στα προβλήματα της εργατικής τάξης, των εργαζομένων, φοβούνται το "φάντασμα που πλανιέται" πάνω από όλες τις ηπείρους. Τους ανησυχούν σοβαρά οι πρόοδοι της σοσιαλιστικής Κούβας που, παρά την περικύκλωση, το εμπάργκο, την υπονομευτική δράση του ιμπεριαλισμού και τις συκοφαντίες, έχει εμπνεύσει ένα τεράστιο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα σ' όλη τη Λατινική Αμερική που δείχνει ότι ο ιμπεριαλισμός, ειδικά ο αμερικανικός, δεν είναι αήττητος. Φοβούνται αφάνταστα τη θεωρία και τη δράση των Μ/Λ κομμάτων.

Εχουν δίκιο να τη φοβούνται. Η πείρα των τελευταίων χρόνων, ειδικά στην Ευρώπη, έδειξε ότι μόνον εκείνα τα ΚΚ που μείνανε συνεπή στη θεωρία και στη λενινιστική δράση άντεξαν στις επιθέσεις, γιατί δυνάμωσαν τους δεσμούς με την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Αύξησαν, παρά τις δυσκολίες και τις μεγάλες επιθέσεις, την επιρροή ακόμα και τα εκλογικά ποσοστά τους. Αντίθετα, εκείνες οι δυνάμεις, που εγκατέλειψαν και συκοφάντησαν τις αρχές αυτές και εφάρμοσαν πολιτικές διαχείρισης, στην πράξη ωφέλησαν το μεγάλο κεφάλαιο και ας μιλούσαν κατά του νεοφιλελευθερισμού, όπως στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ισπανία και αλλού, οδήγησαν σε ολέθρια αποτελέσματα για τους εργαζόμενους, για το αντιπολεμικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα».

Σε άλλο σημείο ανέφερε σχετικά με τους Ελληνες μετανάστες: «Ως ΚΚΕ επιμένουμε στην ανάγκη, τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών και στον Καναδά και σε όλο τον κόσμο, όπου υπάρχουν Ελληνες μετανάστες να γνωρίζουν, να μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα, να καταπιάνονται και να έρχονται σε βαθύτερη επαφή με τις ρίζες μας, με τον προοδευτικό πολιτισμό και την ηρωική ιστορία του προοδευτικού και επαναστατικού κινήματος στην Ελλάδα. Επιμένουμε να αναπτύσσουν τους δεσμούς τους, αλλά και να γνωρίζουν ουσιαστικά την ιστορία και να συμμετέχουν στη δράση του εργατικού και προοδευτικού κινήματος εδώ στον Καναδά».

Ο Σπ. Χαλβατζής επισήμανε πως: «Σήμερα, οι εργάτες, όλοι οι εργαζόμενοι, η εργαζόμενη διανόηση, η νεολαία της χώρας μας, μπορούν να δουν και να αξιολογήσουν πιο ολοκληρωμένα από χτες, ποιος στάθηκε και στέκεται δίπλα τους, ποιος μάχεται για τα προβλήματά τους.

Τους καλούμε να κρίνουν τη στάση όλων των πολιτικών δυνάμεων. Να κρίνουν την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, όχι μόνον για το σήμερα, τις αρνητικές επιπτώσεις της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής, αλλά συνολικά τις θέσεις του ΚΚΕ απέναντι στην ΕΕ των μονοπωλίων, την πολιτική της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων.

Να μιλήσουμε για την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για μια άλλη πολιτική, μια άλλη εξουσία. Τη λαϊκή εξουσία.

Να δουν την πολιτική της ΕΕ, η οποία εξασφαλίζει τεράστια κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο και λιτότητα για την εργατική τάξη, για όλους τους εργαζόμενους. Αυτή είναι η πολιτική, που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ. Πολιτική που έχει αφετηρία τα χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζεται πιο γρήγορα, πιο βίαια, πιο αποφασιστικά από τη σημερινή κυβέρνηση.

Σ' αυτήν την πολιτική, στα βασικά της σημεία, στη λογική της απελευθέρωσης, συμφωνεί και ο ΣΥΝ. Κι όχι μόνον με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, αλλά με σειρά επιλογών και αποφάσεων της ΕΕ.

Αυτή η πολιτική αφορά τις επικοινωνίες, την ενέργεια, τα λιμάνια, την πολεμική βιομηχανία, τις συγκοινωνίες, τα οδικά δίκτυα, τις αερομεταφορές, τα πάντα. Κι ασφαλώς, δεν είναι μόνον οικονομικές οι συνέπειες. Είναι και πολιτικές και σχετίζονται με την άμυνα και ασφάλεια της χώρας. Η πολιτική της απελευθέρωσης δεν έχει όρια.

Από τη στιγμή που μια πολιτική δύναμη συμφωνεί με αυτή τη στρατηγική κατεύθυνση, όλες οι άλλες τοποθετήσεις της, οι κορόνες της για τις συνέπειες, τις επιμέρους επιπτώσεις, αυτής ακριβώς της πολιτικής, ουσιαστικά δεν έχουν κανένα νόημα. Στα βασικά συμφωνούν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ».

Αναφερόμενος στα προβλήματα των εργαζομένων ο Σπ. Χαλβατζής τόνισε μεταξύ άλλων: «Σήμερα, όπως και χτες, το βασικό ερώτημα είναι: Ποιος κερδίζει και ποιος πληρώνει την όποια ανάπτυξη πραγματοποιείται στη χώρα. Ομως, τα λεγόμενα αναπτυξιακά έργα ποιον ωφελούν; Τα έργα που γίνονται καλύπτουν τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες;

Ως ΚΚΕ, συζητάμε με τους εργαζόμενους και επιδιώκουμε να συνδυάζουμε την πρότασή μας για τις εξελίξεις, με την προοπτική της πάλης για βαθύτερες αλλαγές, μέχρι το επίπεδο της εξουσίας.

Αναλύουμε την πρότασή μας για τα ζητήματα της οικονομίας και πολιτικής σε όλους τους τομείς. Συζητάμε, επίσης, για τα μεγάλα έργα και ποιες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες, προς όφελος των εργαζομένων. Για την αντιπλημμυρική, αντιπυρική, αντισεισμική προστασία, αλλά και για τις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων, για την Κοινωνική Ασφάλιση, κλπ. Συζητάμε για όλα. Τα πάντα που αφορούν την εργατική τάξη, τα πλατιά λαϊκά στρώματα, τη νεολαία. Τίποτα δεν είναι αδιάφορο για μας.

Είμαστε σίγουροι ότι οι εργάτες, οι εργαζόμενοι θα κάνουν το χρέος τους. Θα ενστερνιστούν μαζικά, τις θέσεις, την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού, δημοκρατικού μετώπου πάλης, θα αλλάξουν τους συσχετισμούς, με την ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων.

Γιατί πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το θέμα δεν είναι απλά να μειώνονται οι δυνάμεις του δικομματισμού. Αυτό, ασφαλώς είναι το πρώτο θετικό βήμα. Ομως δεν αρκεί. Το κύριο είναι να ηττηθούν οι δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου, η κυριαρχία του αστικού συστήματος».

«Εμείς, τόνισε, υποστηρίζουμε την ανάγκη παραπέρα ενίσχυσης της συσπείρωσης της εργατικής τάξης, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας σε ταξική βάση και κατεύθυνση.

Στην ακόμα πιο μαζική κινητοποίηση των εργαζομένων. Στην επιμονή για να ανέβει πιο ψηλά ο πήχης των διεκδικήσεων, αιτημάτων των εργαζομένων.

Στην προετοιμασία των εργατών, όλων των εργαζομένων για μακρόχρονους αγώνες, για σκληρή πάλη, σύγκρουση στην προοπτική ρήξης με την πολιτική των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού.

Στην απόκτηση νέας εμπειρίας, ώστε πιο αποφασιστικά, πιο δυναμικά να προωθούνται οι αγώνες, οι διεκδικήσεις, τα αιτήματα της εργατικής τάξης.

Σήμερα, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο να βγουν πιο μαζικά οι εργάτες, όλοι οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, η εργαζόμενη διανόηση, η νεολαία στους δρόμους. Να βγει η εργατική τάξη στους δρόμους με όσο γίνεται πιο οργανωμένη, συντεταγμένη στάση και κατεύθυνση. Με αιτήματα που να αναδεικνύουν τις πραγματικές ανάγκες και αιτήματα της σύγχρονης ζωής.

Γι' αυτό, ταυτόχρονα με τους αγώνες, τις διεκδικήσεις, τα συλλαλητήρια οξύνουμε την κριτική μας στα άλλα κόμματα, για το γεγονός ότι σταθερά υποβιβάζουν την πήχη των απαιτήσεων και αιτημάτων του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

Αλλωστε για σοσιαλδημοκρατικά κόμματα και δυνάμεις αυτό εξηγείται. Λ.χ. το ΠΑΣΟΚ συμφωνεί με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Συμφωνεί στο Μάαστριχτ, στη Λισαβόνα, στην πολιτική της νέας τάξης.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στις σοσιαλδημοκρατικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές. Ο οπορτουνισμός πατά σε δύο βάρκες. Συμφωνεί στη λογική της απελευθέρωσης που προωθεί η ΕΕ, το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και ταυτόχρονα υψώνει φωνές για τις αρνητικές επιπτώσεις απ' αυτήν την απελευθέρωση. Μιλά για τις συνέπειες, αλλά υποστηρίζει και την ιδιωτική και την κοινωνική ιδιοκτησία.

Υποστηρίζει την αγορά, αλλά και τη δυνατότητα "ελέγχου" της αγοράς από τους ίδιους τους καπιταλιστές και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, θεωρεί ότι διάφορες Επιτροπές και παρατηρητήρια, οι δήθεν ανεξάρτητες αρχές θα καταφέρουν να τιθασεύσουν το καπιταλιστικό σύστημα και να κάνουν πιο ήπια την αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται.

Η ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση, η όξυνση της διαπάλης είναι αναγκαία σε κάθε περίπτωση, σε κάθε εποχή.

Δε νοείται αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη χωρίς αποκάλυψη του ρόλου όλων των πολιτικών δυνάμεων».

Σε ό,τι αφορά την ιστορία του ΚΚΕ, ο ομιλητής υπογράμμισε: «Ολη η ιστορική πορεία και δράση του Κόμματος είναι ένας αδιάκοπος αγώνας για τη ζωή και τις ελευθερίες του λαού, αφοσιωμένη σε έναν τελικό σκοπό. Την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Την εξάλειψη της κοινωνικής αδικίας και καταπίεσης. Την εξάλειψη των πολέμων.

Ο σκοπός αυτού του αγώνα είναι μπροστά μας. Είναι επίκαιρος και όσο ποτέ άλλοτε ώριμος και αναγκαίος.

Από τη σκοπιά αυτή, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, μαζί με τους φίλους μας, παλεύουμε αδιάκοπα για την απόσπαση και της πιο μικρής κατάκτησης που θα βελτίωνε τη ζωή της εργατικής τάξης, του λαού, χωρίς να χάνουμε ούτε στιγμή από μπροστά μας τον τελικό μας σκοπό, το σοσιαλισμό.

Είμαστε όμως πεισμένοι ότι όσες κατακτήσεις κι αν αποσπάσουμε θα είναι πάντα περιορισμένες και ασταθείς, όσο η εξουσία θα βρίσκεται στα χέρια των εκμεταλλευτών του λαού. Οσο αυτοί θα εξουσιάζουν τα μέσα παραγωγής.

Σήμερα, βρισκόμαστε μπροστά σε νέους και πιο μεγάλους αγώνες. Αγώνες που δεν είναι συνηθισμένοι, με βάση τις μέχρι τώρα εμπειρίες μας. Δεν είναι εύκολο να προβλέψουμε τι μορφές θα πάρουν.

Ενα είναι βέβαιο. Ο πόλεμος έχει αρχίσει και πρέπει να φτάσει ως το τέλος, με ριζικές αλλαγές και ανατροπές ως το επίπεδο της εξουσίας.

Επαθλο αυτού του αγώνα πρέπει να είναι και θα είναι η λαϊκή εξουσία. Αλλαγή τάξης στην εξουσία και όχι αλλαγή κομμάτων που διαχειρίζονται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας».