Βαρυφορτωμένη με πλήθος αντεργατικών «μεταρρυθμίσεων» είναι η ατζέντα της γαλλικής προεδρίας για το δεύτερο εξάμηνο του 2008. Οπως προκύπτει από την ενημέρωση που έκαναν στους ευρωβουλευτές της ΝΔ οι αρμόδιοι υπουργοί της γαλλικής κυβέρνησης, θα προωθηθεί, στο όνομα της αύξησης της απασχόλησης, το σύνολο των αλλαγών που οδηγούν στον εργασιακό μεσαίωνα: ευαλφάλεια (flexicurity), οδηγία για τον χρόνο εργασίας, οδηγία για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία, προώθηση της διά βίου μάθησης, συνταξιοδοτικά συστήματα και κοινωνική ασφάλιση, καθώς και επαναδιατύπωση των οδηγιών για τη μητρότητα και τη γονική άδεια... Πρόκειται βέβαια για «εξειδίκευση» της στρατηγικής της Λισαβόνας, που προχωρά σταθερά και συντονισμένα, όσο δε συναντά την οργανωμένη αντίσταση της εργατικής τάξης σε κάθε χώρα ξεχωριστά και συνολικά σε επίπεδο ΕΕ. Απαραίτητη προϋπόθεση, όμως, είναι να υπάρξει αμφισβήτηση και σύγκρουση με τις αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ. Και αυτό δε γίνεται ούτε από το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ ούτε από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Ας μην υπάρχουν αυταπάτες από τους εργαζόμενους.