Τα αρνητικά για τον ελληνικό λαό αποτελέσματα της πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων των πρώην ΔΕΚΟ που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση, αλλά και οι προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ, βρίσκονται στο επίκεντρο Επερώτησης που κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ την Παρασκευή στη Βουλή. Η Επερώτηση, η οποία αναφέρεται ειδικά στην «Ολυμπιακή Αεροπορία», στον ΟΤΕ, στον ΟΣΕ και τη ΔΕΗ, απευθύνεται προς τους υπουργούς Μεταφορών και Επικοινωνιών και Ανάπτυξης και υπογράφεται και από τους 22 βουλευτές του Κόμματος. Το πλήρες κείμενο της Επερώτησης έχει ως εξής:

«Από το τέλος της δεκαετίας του '80 και τις αρχές του '90 οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ανοίγουν το δρόμο για την είσοδο του ιδιωτικού κεφαλαίου στις ΔΕΚΟ.

Οι αποφάσεις για ιδιωτικοποίηση αυτών των επιχειρήσεων αποτελούν συστατικό μέρος της στρατηγικής του κεφαλαίου, γνωστής και ως στρατηγικής των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, και εκφράζουν την ανάγκη του για παραπέρα αύξηση των κερδών του.

Οι ιδιωτικοποιήσεις αυτές φέρουν τη σφραγίδα της ΕΕ και του μεγάλου κεφαλαίου, των τεσσάρων ελευθεριών της Συνθήκης του Μάαστριχτ, την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίου, εμπορευμάτων, εργατικού δυναμικού, υπηρεσιών και των κατοπινών αποφάσεων, κύρια της Λισαβόνας. Ολα αυτά στοχεύουν στην πιο γρήγορη συγκέντρωση, συγκεντροποίηση και αναπαραγωγή του κεφαλαίου με τους πιο επαχθείς όρους για τους εργαζόμενους, για τα εργασιακά, ασφαλιστικά, μισθολογικά και άλλα δικαιώματά τους.

Ολα αυτά τα χρόνια το νομοθετικό πλαίσιο που ψηφίστηκε από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ υπηρετεί αυτήν ακριβώς την ανάγκη και έχει φέρει βαριά πλήγματα σε όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων, αλλά και τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομική κατάσταση και γενικότερα στη ζωή των λαϊκών στρωμάτων».

«Από το 1992, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, οι δημόσιες μεταφορές και ιδιαίτερα η ΟΑ έχουν μπει στο στόχαστρο της ΕΕ και των κυβερνήσεων, για την υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου, της διαβόητης ανταγωνιστικότητάς του.

Ολα αυτά τα χρόνια, τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ προχώρησαν στην απαξίωση του δημόσιου αερομεταφορέα της ΟΑ, στη συρρίκνωσή του και στην ιδιωτικοποίηση μιας σειράς λειτουργιών του.

Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών είναι να "μπουν" στις αερομεταφορές ιδιωτικές εταιρείες, με αποτέλεσμα να συρρικνωθεί το πτητικό έργο της "Ολυμπιακής".

Η ουσία των πρόσφατων αποφάσεων της κυβέρνησης για τη συρρίκνωση, κλείσιμο, και τελικά ιδιωτικοποίηση της ΟΑ, βρίσκεται στην πολιτική επιλογή της ΕΕ για απελευθέρωση της αγοράς και συγκέντρωση των αερομεταφορών σε 2 ή 3 μεγάλες αεροπορικές εταιρείες, πράγμα που ουσιαστικά έχει γίνει αποδεκτό και από τις ελληνικές κυβερνήσεις.

Σ' αυτή τη λογική προωθήθηκαν η ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων και η κατάργηση των εναέριων συνόρων, στο πλαίσιο του "ενιαίου ευρωπαϊκού ουρανού".

Οταν η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι ιδιωτικοποιεί την ΟΑ γιατί τάχα ενδιαφέρεται για τα χρήματα του ελληνικού λαού, το κάνει για αποπροσανατολισμό. Ο λαός θα πληρώσει πολλαπλάσια: Θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στην ασφάλεια των πτήσεων, στο φθηνό εισιτήριο για το λαό, στην αεροπορική σύνδεση με τα νησιά, στις λεγόμενες άγονες γραμμές.

Και η "ιδιωτικοποίηση με κλείσιμο και επαναλειτουργία μιας μικρής εταιρείας" και η "ιδιωτικοποίηση με κάποια συμμετοχή του κράτους" είναι το ίδιο πράγμα. Θα έχει τεράστιες επιπτώσεις, παραπέρα ανατροπές στα ήδη πετσοκομμένα εργασιακά δικαιώματα.

Τα εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα δεν μπορούν να λυθούν στο πλαίσιο της απελευθέρωσης και ιδιωτικοποίησης των αερογραμμών. Αυτό αποδεικνύεται από το ότι όλα αυτά τα χρόνια, πρώτα απ' όλα θυσιάστηκαν αυτά τα δικαιώματα, στο όνομα της λειτουργίας της ΟΑ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και της εξυγίανσής της.

Η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την καταβολή από την ΟΑ στο ελληνικό κράτος περισσοτέρων από 500.000.000 ευρώ πρόστιμο υπηρετεί την πολιτική της ιδιωτικοποίησης της ΟΑ σύμφωνα με τις αποφάσεις της ΕΕ και διευκολύνει την πολιτική της κυβέρνησης».

«Από τις αρχές της δεκαετίας του '90 άρχισαν οι προσαρμογές του ΟΤΕ στη λογική της "ελεύθερης αγοράς". Με το νόμο 2257/94 άρχισε σταδιακά η μετοχοποίηση του ΟΤΕ για να περάσει το 51% το 2000.

Από το 1996 αρχίζουν οι αλλαγές στο Γενικό Κανονισμό Προσωπικού (ΓΚΠ) για να ανατραπούν οι εργασιακές σχέσεις και τα προγράμματα οικειοθελών αποχωρήσεων προσωπικού.

Αποτέλεσμα αυτών αλλά και των κατοπινών αλλαγών από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ήταν να μειωθούν οι εργαζόμενοι από 22.000 μόνιμοι (το '96) σε 11.000 (συνολικά αορίστου χρόνου και επινοικιαζόμενοι). Οι πρώτες θυγατρικές που δημιουργήθηκαν με αποσπάσεις κομματιών του ΟΤΕ και άλλες με απόσπαση έργου, εφάρμοσαν ελαστικές μορφές απασχόλησης με την αθρόα χρησιμοποίηση εργολάβων και εργαζομένων με επινοικίαση. Από το 1999 στις θυγατρικές εργάζονταν τουλάχιστον 4.500 επινοικιαζόμενοι εργαζόμενοι με μειωμένους μισθούς, μειωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα και δυσμενέστατες εργασιακές σχέσεις. Η κατάσταση άλλαξε αρνητικότατα για όλους τους εργαζόμενους.

Οι επιπτώσεις στα λαϊκά στρώματα είναι μεγάλες, αφού από το 1996 εφαρμόζεται η χρονοχρέωση με αποτέλεσμα τη φαινομενική μείωση του μέσου όρου χρέωσης, ενώ στην πραγματικότητα το μέσο νοικοκυριό επιβαρύνεται μέχρι και 6 φορές παραπάνω.

Οι χειρισμοί της Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών με τη μείωση της αστικής μονάδας και την αύξηση του παγίου διευκόλυναν τα κέρδη των παρόχων (νόμος 2648/2000) και με το νόμο 3429/05 το ποσοστό του κράτους στον ΟΤΕ έπεσε κάτω από το 33% με τη δυνατότητα παραχώρησης του 100%. Με το νόμο 3522/06 καταργείται ο ΓΚΠ και ταυτόχρονα η μονιμότητα των νέων σε όλες τις πρώην ΔΕΚΟ.

Η τροπολογία Αλογοσκούφη για το 20% των μετοχών δεν αλλάζει τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης. Απλώς η κυβέρνηση θέλει να κρατήσει κάποιο έλεγχο στον ΟΤΕ προετοιμάζοντας ταυτόχρονα το έδαφος για τον στρατηγικό επενδυτή.

Ταυτόχρονα, η αγορά από τον ΟΤΕ της ΚΟΣΜΟΤΕ και άλλων θυγατρικών είναι στη λογική ότι όποιος πάρει τον ΟΤΕ "θα πάρει τα πάντα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό" και έτσι προβάλλεται πιο ελκυστική η αγορά του.

Πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι με την παράδοση των τηλεπικοινωνιών στους ιδιώτες επιδεινώνεται η ασφάλεια των τηλεπικοινωνιών για τη χώρα μας».

«Στην ίδια λογική της απελευθέρωσης των σιδηροδρόμων της ΕΕ οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ από τις αρχές του 1990 δούλεψαν με συνέπεια για την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ.

Είναι χαρακτηριστικό το ΠΔ 41/2004 που είχε συνταχθεί από τους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ κ. κ. Χριστοδουλάκη και Βερελή, υπογράφτηκε από τους κ. κ. Αλογοσκούφη και Λιάπη και έρχεται να ενσωματώσει στην ελληνική νομοθεσία την Κοινοτική Οδηγία 440/91 (για την απελευθέρωση των αγορών). Συνοδεύεται από το επιχειρησιακό σχέδιο του ΟΣΕ για τα έτη 2005 - 2007 που προβλέπει τη διάσπαση του Οργανισμού στη θυγατρική της υποδομής και τη θυγατρική της εκμετάλλευσης.

Αυτός ο διαχωρισμός υπηρετεί την πολιτική της ιδιωτικοποίησης και παράλληλα χειροτερεύει τη θέση των εργαζομένων και οδηγεί σε αύξηση των τιμολογίων και σε μείωση της ασφάλειας των σιδηροδρόμων».

«Ψήφισαν τους νόμους 2244/94 και 2773/99 και το ΠΔ 333/00. Προωθείται η μετατροπή της ΔΕΗ σε ιδιωτική επιχείρηση μέσω της μετοχοποίησης.

Ανοιξε, έτσι, ο δρόμος στο ιδιωτικό κεφάλαιο για την είσοδό του στην ηλεκτρική ενέργεια. Το 2005 η κυβέρνηση της ΝΔ με την ψήφιση του νόμου 3426/2005 προχωρεί στο πλήρες άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας για όλους τους φιλόδοξους επενδυτές.

Αποτέλεσμα αυτών των αποφάσεων είναι οι δραματικές συνέπειες για τους εργαζόμενους, τις επιχειρήσεις, αλλά και για τα λαϊκά στρώματα.

Τα προβλήματα των εργαζομένων στην επιχείρηση οξύνθηκαν και η κατάστασή τους χειροτερεύει. Εντατικοποίηση της δουλειάς στο μόνιμο προσωπικό, έλλειψη προσωπικού, ομαδοποίηση ειδικοτήτων, αύξηση των "εργολαβιών", εργάτες και συμβασιούχοι με χαμηλά μεροκάματα, ανασφάλιστοι, κτλ.

Ελλειψη μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, με αποτέλεσμα την αύξηση των ατυχημάτων και ιδιαίτερα των θανατηφόρων.

Αποτέλεσμα των παραπάνω, η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης όλων των εργαζομένων, η χειροτέρευση της θέσης τους, ιδιαίτερα των εργαζομένων που δουλεύουν στους εργολάβους.

Οι αρνητικές συνέπειες γίνονται όλο και πιο ορατές στο λαό των περιοχών όπου είναι εγκαταστημένες οι μονάδες της ΔΕΗ. Μολύνεται το περιβάλλον, επεκτείνεται η ερημοποίηση των εξορυγμένων εκτάσεων, ο υδροφόρος ορίζοντας υποχωρεί και καταστρέφεται. Η ρύπανση του περιβάλλοντος μεγαλώνει και γενικεύεται.

Τα παραπάνω σε συνάρτηση με την αύξηση των τιμολογίων για τα λαϊκά στρώματα, που πρόσφατα αποφάσισε η κυβέρνηση πάνω στα βεβαρημένα ήδη τιμολόγια (για την εξασφάλιση των κερδών της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ), καθώς και η παράδοση των αποθεματικών (ύψους 9 δισ. ευρώ) του Ταμείου των εργαζομένων ως "δώρα" στους ιδιώτες και η απαλλαγή τους από τα ασφαλιστικά βάρη, φανερώνουν τους στόχους και τις επιδιώξεις της απελευθέρωσης της ενέργειας και της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ.

Η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ που προωθείται από την κυβέρνηση με την παραχώρηση νέων μονάδων στο ιδιωτικό κεφάλαιο (π.χ., Χαλυβουργική) θα χειροτερεύσει παραπέρα τη θέση των εργαζομένων και θα οδηγήσει στην παραπέρα επιβάρυνση των τιμολογίων για τα λαϊκά στρώματα».

Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών, καταλήγουν οι βουλευτές του ΚΚΕ:

• «Είναι η μείωση του προσωπικού από 12.000 το 2000 σε 7.000 σήμερα (με τάση παραπέρα μείωσης). Η εντατικοποίηση της δουλειάς.
• Η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, ιδιαίτερα στους νέους (νόμος Αλογοσκούφη).
• Το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων με την είσοδο του ΤΑΠ ΟΤΕ στο ΙΚΑ.
• Η μείωση της ασφάλειας κυκλοφορίας με πάμπολλα σοβαρά ατυχήματα σε όλη τη χώρα.
• Η άρνηση της λαϊκής απαίτησης για μετακίνηση με φθηνό εισιτήριο γενικά για τους εργαζόμενους και ειδικότερα για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, φοιτητές, φαντάρους, κ.ά.

Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι δικαιολογημένα το ΚΚΕ αντιτάχθηκε στις πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στις επιλογές της ΕΕ, στις επιταγές του μεγάλου κεφαλαίου. Δείχνουν ότι δικαιολογημένα αντιτάχθηκε στις απελευθερώσεις και στις ιδιωτικοποιήσεις και πολύ σωστά υποστήριζε "ούτε 1 μετοχή στους ιδιώτες".

Οι επιχειρήσεις αυτές και άλλες στρατηγικής σημασίας πρέπει να ανήκουν 100% στο κράτος, όχι για να εξυπηρετούν (όντας κρατικές) μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, όπως γινόταν με τις πρώην ΔΕΚΟ. Αυτό όμως προϋποθέτει άλλους συσχετισμούς, άλλη οικονομία, με κεντρικό σχεδιασμό, προϋποθέτει λαϊκή εξουσία και λαϊκό έλεγχο.

Στα πλαίσια αυτά το ΚΚΕ υποστηρίζει την ίδρυση και λειτουργία ενιαίων κρατικών φορέων στις τηλεπικοινωνίες, στην ενέργεια, στη μεταφορά και στις συγκοινωνίες.

Ετσι μόνο μπορούν να εξασφαλιστούν φθηνές και ποιοτικές υπηρεσίες, δικαιώματα για τους εργαζόμενους και αναπτυξιακή πορεία για τη χώρα προς όφελος του λαού».

Την Επερώτηση υπογράφουν οι βουλευτές:

Αλέκα Παπαρήγα

Σπύρος Χαλβατζής

Αχιλλέας Κανταρτζής

Κώστας Αλυσανδράκης

Νίκος Γκατζής

Γιάννης Ζιώγας

Κώστας Καζάκος

Σοφία Καλαντίδου

Λιάνα Κανέλλη

Νίκος Καραθανασόπουλος

Δήμος Κουμπούρης

Λίλα Καφαντάρη

Γιώργος Μαρίνος

Γιώργος Μαυρίκος

Εύα Μελά

Νίκος Μωραΐτης

Βέρα Νικολαΐδου

Ελπίδα Παντελάκη

Γιάννης Πρωτούλης

Σταύρος Σκοπελίτης

Τάκης Τσιόγκας

Χαράλαμπος Χαραλάμπους