Η γνώση είναι δύναμη. Και η κραυγαλέα απουσία πολύ πολύ συγκεκριμένων στοιχείων από την εκπαίδευση δεν οφείλεται σε παράλειψη, αλλά σε πολιτική επιδίωξη.

Για παράδειγμα, πρέπει οι νέοι να μαθαίνουν τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα που έχουν ήδη κατακτηθεί; Να γνωρίζουν για το οχτάωρο, για τις κατακτήσεις στα βαρέα και ανθυγιεινά; Να μαθαίνουν, να καταλαβαίνουν - και να μπορούν να διεκδικούν - το δικαίωμα στη δουλειά, στους αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, στην ασφάλιση, στη δημόσια δωρεάν υγεία - πρόνοια; Σε τελική ανάλυση, είναι υπόθεση και του σχολείου να μαθαίνει στους αυριανούς εργαζόμενους ότι βγαίνοντας στην αγορά εργασίας έχουν και πρέπει να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους;

Η απάντηση της πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου είναι ότι προφανώς και δεν πρέπει οι νέοι να τα γνωρίζουν αυτά. Αντιθέτως, οι νέοι πρέπει να γνωρίζουν για την επιχειρηματικότητα! Οχι, βέβαια, γιατί πρόκειται να γίνουν επιχειρηματίες... Ισα ίσα, επιχειρηματικότητα είναι να γαλουχηθούν οι νέοι στη λογική της ανταγωνιστικότητας, να είναι πεισμένοι υπερασπιστές της ίδιας τους της εκμετάλλευσης. Το παιδί του σήμερα, ο εργαζόμενος του αύριο, πρέπει να είναι «ευέλικτος» και με «υψηλό βαθμό προσαρμοστικότητας» στις συνεχείς αλλαγές... Γιατί να του μάθουν σήμερα τα δικαιώματα που σήμερα κιόλας ετοιμάζονται να τα αφαιρέσουν; Για να του μπουν ιδέες και εκτός από δημόσια και δωρεάν Παιδεία να διεκδικεί και δουλειά με δικαιώματα;

Και καλά οι κυβερνήσεις αυτή την εκπαίδευση θέλουν. Οι δάσκαλοι και οι εκπαιδευτικοί υποτάσσονται σ' αυτή ή συμφωνούν μ' αυτήν; Και τι κάνουν ως άνθρωποι με αποστολή να μορφώνουν παιδιά; Κρατούν παθητική στάση; Καμιά αντίσταση στη λαίλαπα;