Τετάρτη 6 Φλεβάρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αγώνες με προοπτική

Στις 13 Φλεβάρη εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, υπάλληλοι του δημοσίου, ελεύθεροι επαγγελματίες και μικροβιοτέχνες κατεβαίνουν σε άλλη μια πανεργατική απεργία. Αναμετρώνται με την αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και του μεγάλου κεφαλαίου, αντιστέκονται στα νέα αντιασφαλιστικά σχέδια. Ταυτόχρονα, οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα δίνουν τη μάχη για τη νέα Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Παλεύουν για να ξεκολλήσουν από τα μεροκάματα μιζέριας στα οποία τους έχουν καθηλώσει οι αντεργατικές πολιτικές των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, η κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τη συνενοχή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ.

Ο αγώνας αυτός αποκτά ακόμα πιο κρίσιμο χαρακτήρα καθώς τα αντιασφαλιστικά σχέδια της κυβέρνησης θα οδηγήσουν σε χαμηλότερες συντάξεις και περισσότερα χρόνια εργασίας, ενώ οι αξιώσεις που θέτει ο ΣΕΒ σε ακόμα μεγαλύτερο ξεχαρβάλωμα της αγοράς εργασίας. Γίνεται προφανές πως για την εργατική τάξη της χώρας μας δεν υπάρχει δρόμος προς τα πίσω, δεν έχει την πολυτέλεια της αναμονής, ούτε της προσαρμογής στις αξιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου. Κάθε μέρα η θέση του εργαζόμενου θα χειροτερεύει όσο ο αγώνας αυτός δεν αποκτά ακόμα μαζικά παλλαϊκά χαρακτηριστικά. Οσο ο προσανατολισμός του, τα αιτήματα που διαμορφώνονται και οι διεκδικήσεις, δεν αμφισβητούν τον πυρήνα της διαχρονικά και δικομματικά ασκούμενης πολιτικής.

Οι αγώνες αυτοί - πάντα αναγκαίοι - θα παραμένουν ταυτόχρονα ημιτελείς. Μπορεί να μπαλώνουν προσωρινά τρύπες, αλλά είναι καταδικασμένοι να μένουν στη μέση του δρόμου, όσο οι εργαζόμενοι δε θα μπορέσουν - όχι μόνο να διαπιστώνουν τις συνέπειες - αλλά και να βλέπουν τις βαθύτερες αιτίες και τους πολιτικούς φορείς που ευθύνονται για την κατάσταση που βιώνουν και να στρέφονται ενάντιά τους. Γι' αυτό η βαθύτερη πολιτικοποίηση αυτών των αγώνων, η προβολή αιτημάτων και διεκδικήσεων που βγαίνουν έξω από τον κορσέ της «ανταγωνιστικότητας», της στρατηγικής που προωθεί η ΕΕ και τα κόμματά της στην Ελλάδα, είναι «εκ των ων ουκ άνευ». Κανένα βήμα προς την καλυτέρευση της θέσης του εργάτη, του άνεργου και του μικρομεσαίου δεν μπορεί να γίνει σήμερα, αν ο αγώνας δε διεξαχθεί σταθερά πάνω στη γραμμή της σύγκρουσης με τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, αν οι εργάτες δε γυρίσουν οριστικά και αμετάκλητα την πλάτη τους στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που υπηρετούν χρόνια τώρα τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, αν δε στραφούν συνολικά ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί την πλουτοκρατία, ανεξάρτητα από το ποιος την εφαρμόζει.

Μια σύγκρουση που πρέπει να φτάνει μέχρι τη συνολική ανατροπή των σημερινών κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών και θα διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για μια πλατιά λαϊκή συμμαχία που προσβλέπει στη λαϊκή οικονομία και εξουσία. Το μεγάλο αυτό εγχείρημα δεν μπορεί παρά να το επωμιστούν στις πλάτες τους οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Η ατμομηχανή αυτής της εξέλιξης δεν μπορεί παρά να είναι αυτή η λαϊκή συμμαχία, οργανωμένη σ' ένα μαζικό ταξικό εργατικό, γενικότερα λαϊκό κίνημα, με τις οργανώσεις του, που θα βρίσκεται σε διαρκή και ανειρήνευτη ταξική αναμέτρηση με την πολιτική της πλουτοκρατίας, των κομμάτων και όλων των στηριγμάτων της, ώσπου να την ανατρέψουν.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ