Σαν εφοπλιστής ο Σταύρος Νιάρχος ακολουθούσε τον ήλιο - όπως έλεγε ο ίδιος - αφήνοντας πίσω του κουφάρια εργατών στα καράβια και στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά - τα οποία κατείχε από το 1956 μέχρι το 1985, οπότε και κρατικοποιήθηκαν, με το αζημίωτο βέβαια, αφού ο Νιάρχος τσέπωσε 14 εκατ. δολάρια. Εκτός από τις ζωές των εργατών με την ασύδοτη δράση του στο Σκαραμαγκά ήταν ένας απ' αυτούς που δηλητηρίασαν το περιβάλλον του Θριάσιου Πεδίου.

Τώρα, το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος χρηματοδοτεί κατά 40% ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για την ανάπτυξη δεικτών δημόσιας υγείας και την καταγραφή περιβαλλοντικών και εργασιακών κινδύνων στη γεωργία και την αλιεία, που στη χώρα μας υλοποιείται από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Οι απόγονοι, δηλαδή, του Σταύρου Νιάρχου φροντίζουν για την υστεροφημία του και πιθανώς την εξιλέωσή του.

Εμ, τέτοιοι δεν εξιλεώνονται, όσα τρισάγια και προσφορές κι αν γίνουν. Δεν επιτρέπουν γι' αυτό τα βογκητά των σκοτωμένων εργατών, που ακούγονται ακόμα εκεί που μαρτύρησαν για να περηφανεύεται ένας εφοπλιστής για το κυνήγι του ήλιου...