Από την «περιγραφή της υφιστάμενης κατάστασης» αρχίζει να «βρωμάει» η έκθεση του Ν. Αναλυτή. Το «σημερινό (σ.σ. ασφαλιστικό) σύστημα» μαστίζεται από: νομοθετική πολυπλοκότητα, πολυδιάσπαση και σπατάλη, έλλειψη αποδοτικότητας, αποδιοργάνωση, αποξένωση(!) κράτους, ασφαλισμένων και εργοδοτών, εισφοροδιαφυγή... Ο εντοπισμός των αιτίων που προκάλεσαν το πρόβλημα είναι επίσης αποκαλυπτικός για τις λύσεις που θα ακολουθήσουν. Τι φταίει λοιπόν σύμφωνα με τους «σοφούς εμπειρογνώμονες»; Η νομοθεσία που «θεσπίζει χαμηλά όρια συνταξιοδότησης στους μισθωτούς και επιτρέπει σε ομάδες ασφαλισμένων να αποχωρούν σε νέα ηλικία από την παραγωγή». «Νομοτελειακά» λοιπόν η λύση πρέπει να αναζητηθεί στην «αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης», την «ενεργό γήρανση» και τη «δράση για παράταση του εργασιακού βίου», αλλά και -άκουσον άκουσον- στον καθορισμό των συντάξεων «με μαθηματικό τύπο»! Η πρόκληση ανήκει στην κυβέρνηση που επιμένει ότι η «έκθεση» αυτή αποτελεί «στοιχείο προς συνεκτίμηση». Ας την εκτιμήσει αυτή και οι πολιτικοί και κοινωνικοί σύμμαχοι και εταίροι. Οι εργαζόμενοι την έχουν ήδη ρίξει στο σκουπιδοντενεκέ της Ιστορίας.