«Μία δύναμη ταχείας επέμβασης για την αντιμετώπιση των μεγάλων περιβαλλοντικών καταστροφών σχεδιάζει να δημιουργήσει η Ευρωπαϊκή Ενωση (...) δεν αποκλείεται μάλιστα η δράση της δύναμης αυτής να καλύψει όλους τους τομείς της λεγόμενης "πολιτικής προστασίας", κάτι που σημαίνει ότι θα έχει ενεργό ρόλο και σε περιπτώσεις τρομοκρατικών επιθέσεων, αλλά και σοβαρών ατυχημάτων σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις» (το ρεπορτάζ στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

«Στα μέρη όπου έχουν χαθεί ανθρώπινες ζωές ο αέρας είναι βαρύς σαν πάπλωμα. Γι' αυτό και οι ρωσίδες που έρχονται μια φορά το χρόνο στη Ζαχάρω για να φροντίσουν το συνθετικό γκαζόν και να αποτίσουν φόρο τιμής στους πεσόντες ένιωθαν άβολα (...) δεν υπήρχε όμως πάντα έτσι. Οι ρωσίδες θα μπορούσαν να το επιβεβαιώσουν. Κάποτε το πράσινο εδώ δεν είχε μόνο τη φωσφοριζέ χλωροφυλλί απόχρωση του ψευδογκαζόν. Ούτε τη σκοτωμένη λαδί κουτσουλί της Νέας Αλλαγής. Κάποτε η ένταση του πράσινου άλλαζε δεκάδες φορές το λεπτό, ανάλογα με την οπτική γωνιά του ήλιου στη ράχη του καρπουζιού που έθαλλε στο μποστάνι. Τα κρεμμύδια ελευθέρωναν μέσα από το χώμα την αύρα μιας τεράστιας δροσερής χωριάτικης σαλάτας που θα έμενε για πάντα διαθέσιμη. Τζιτζίκια αντιεξουσιαστές χάλαγαν τον κόσμο, μη κυβερνητικοί οίστροι ενοχλούσαν τα τετράποδα και μόνο από τη συνισταμένη μυρωδιά που είχε το γάλα γίνονταν γερά τα παιδιά. Είχε πέτρινα σπιτάκια, που η δροσιά τους άφηνε στον τόπο τα πιο προηγμένα κλιματιστικά. Οι πευκοβελόνες στρώματα έκαναν καζούρα στους άμαθους περιπατητές, ωθώντας τους να γλιστρήσουν ανώδυνα. Τα πουλιά βρίσκονταν μονίμως σε πρόβες της ορχήστρας ποικίλης μουσικής. Γαρδέλια, σπουργίτια, κουρούνες, καρακάξες, παρείσακτοι υπουργοί σε περιοδεία. Οι επιπόλαιοι θεωρούν την ομορφιά και την υγεία αυτονόητες. Και οι κυνικοί θεωρούν την ομορφιά και την υγεία αδιάφορες, γιατί δεν αντιλαμβάνονται την ευθεία τους σύνδεση με την πολιτική» (από τη σελίδα της Τζένης στο ΠΟΝΤΙΚΙ).