60.000 οικογένειες μένουν ακόμα σε προσωρινά ακατάλληλα σπίτια...

Οι συγγενείς των 154 νεκρών περιμένουν ακόμα να μάθουν τους υπεύθυνους για την κατάρρευση των κτιρίων...

Χιλιάδες σεισμόπληκτοι συνεχίζουν να ζουν στα «μεταλλικά τους κουτιά», τα λυόμενα...

Εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις έβαλαν «λουκέτο»...

Λίγοι είναι οι τυχεροί που έχουν εισπράξει την πρώτη δόση της επιδότησης ενοικίου...

Ενας μεγάλος αριθμός σεισμοπλήκτων δεν έχει εξασφαλίσει ούτε καν την απαιτούμενη έγκριση για το δάνειο ανακατασκευής ή επισκευής...

Η κρατική βοήθεια για τις επισκευές των σπιτιών που υπέστησαν βλάβες είναι πενταροδεκάρες...

* * *

Σεπτέμβρης 2000.

Ενας χρόνος μετά τον καταστροφικό σεισμό που σκόρπισε το θάνατο και την καταστροφή. Ενας χρόνος μετά τις ελπίδες που η κυβέρνηση μοίραζε απλόχερα στο Μενίδι, στα Ανω Λιόσια, στη Νέα Φιλαδέλφεια, στην Πετρούπολη, στην Κάτω Κηφισιά, στη Μεταμόρφωση, σε όλη την Αττική.

Ενας χρόνος...

Που, σαν τραγική σύμπτωση, έρχεται και «κλείνει», στην αρχή μιας νέας τραγωδίας. Και «συναντά» κι άλλους νεκρούς. Κι άλλες καταστροφές. Κι άλλους άστεγους. Αυτή τη φορά από τη φωτιά.

Ενας χρόνος...

Που βρίσκει τον κ. Λαλιώτη να δηλώνει ευθαρσώς στους συγγενείς των 154 θυμάτων ότι δε βρέθηκαν οι φάκελοι των κτιρίων που κατέρρευσαν...

Και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να μιλά για τις ευθύνες των βοσκών που καίνε τα δάση...

Και τους αξιότιμους αρμόδιους υπουργούς να ρίχνουν τις ευθύνες στους ίδιους τους νεκρούς που κάηκαν...

Ολα σε έναν ατέλειωτο κύκλο επανάληψης...

* * *

Πηγή του κακού η πολιτική που εφαρμόζουν. Πολιτική που είναι ταγμένη να υπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο. Που γεννά και πολλαπλασιάζει τις καταστροφές γιατί αυτή ακριβώς είναι η λογική της. Που στέλνει τους σεισμόπληκτους, πίσω στα χαλάσματα για να βρουν λογαριασμούς της ΔΕΗ και να εισπράξουν τις 200.000 δραχμές.

Που χαρίζει δισεκατομμύρια σε επιχειρηματίες, αλλά δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις «παράλογες απαιτήσεις» των σεισμοπλήκτων που ζητούν περισσότερα χρήματα για την αποκατάσταση των ζημιών...

* * *

Από σήμερα ο «Ρ» θα προσπαθήσει να αναδείξει την κατάσταση που επικρατεί στην Αττική, ένα χρόνο μετά το σεισμό. Το αφιέρωμα ξεκινά σήμερα από την κατάσταση που επικρατεί στους καταυλισμούς του Μενιδίου. Μία περιοχή που χτυπήθηκε σκληρά από το σεισμό.

Τις επόμενες μέρες με ρεπορτάζ, συνεντεύξεις, άρθρα, που θα ακολουθήσουν, θα επιχειρήσουμε να αποτυπώσουμε όσα συμβαίνουν εκεί, όπου δεν υπάρχουν μόνο οι μνήμες του σεισμού. Αλλά ο καθημερινός εφιάλτης!