Η εικόνα των ανέφελων ελληνοτουρκικών σχέσεων που θέλησαν να προβάλλουν ο Κώστας Καραμανλής και ο Ταγίπ Ερντογάν κατά τη συνάντησή τους χτες στην Κωνσταντινούπολη, διαταράσσεται από την πραγματικότητα των τουρκικών διεκδικήσεων, τις οποίες μάλιστα υπογράμμισε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αμπτουλάχ Γκιούλ σε συνέντευξη που έδωσε στην «Καθημερινή της Κυριακής», η οποία δημοσιεύτηκε μία μόλις μέρα πριν τη συνάντηση των δύο πρωθυπουργών.

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών μιλώντας στην κυριακάτικη «Καθημερινή» υπενθύμισε τη συμφωνία Σημίτη - Ντεμιρέλ το καλοκαίρι του 1997 στη Μαδρίτη, περιγράφοντας το πλαίσιο μέσα στο οποίο η Αγκυρα τοποθετεί τις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά την κρίση των Ιμίων. «Η Τουρκία και η Ελλάδα, είπε ο Τούρκος υπουργός, έχουν νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα και ανησυχίες στο Αιγαίο με μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική τους κυριαρχία. Οι δύο χώρες, συνέχισε ο Αμπτουλάχ Γκιούλ, έχουν δεσμευτεί από τη Συμφωνία της Μαδρίτης να σέβονται τις αρχές αυτές, καθώς και να διευθετούν τις μεταξύ τους διενέξεις με ειρηνικά μέσα βάσει αμοιβαίας συναίνεσης».

Οπως είναι γνωστό, στις 8 Ιούλη 1997 στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, η τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μαντλίν Ολμπράιτ παρουσίασε το αποτέλεσμα της επιδιαιτησίας που είχαν αναλάβει οι Αμερικανοί μετά την κρίση των Ιμίων. Το αποτέλεσμα αυτής της επιδιαιτησίας που νομιμοποίησε τις τουρκικές αιτιάσεις περί γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο και τις οποίες σήμερα υπενθυμίζει ο Γκιούλ, διατυπώθηκε σε κείμενο το οποίο υπέγραψε ο τότε πρωθυπουργός της χώρας Κώστας Σημίτης.

Η συμφωνία έμεινε στην ιστορία ως «Συμφωνία της Μαδρίτης» και προέβλεπε:

«Και οι δύο χώρες θα αναλάβουν προσπάθεια να προωθήσουν διμερείς σχέσεις, που θα βασίζονται σε:

• Αμοιβαία δέσμευση για την ειρήνη, την ασφάλεια και τη συνεχή ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας.
• Σεβασμό της κυριαρχίας της κάθε χώρας.
• Σεβασμό των Αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών.
• Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους.
• Δέσμευση αποφυγής μονομερών ενεργειών στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού και της επιθυμίας, ώστε να αποτραπούν συγκρούσεις οφειλόμενες σε παρεξήγηση, και
• Δέσμευση διευθέτησης των διαφορών τους με ειρηνικά μέσα, στη βάση αμοιβαίας συναίνεσης και χωρίς τη χρήση βίας ή την απειλή βίας».