Ο Ερίκ Ρομέρ είναι ένας απ' αυτούς! Γεννήθηκε στο Νανσί της Γαλλίας το 1920. Από τα πρώτα του βήματα «κόλλησε» με τους ρομαντικούς και με την ερμηνεία που αυτοί δίνουν για τον κόσμο! Τόσο στα γραπτά του όσο και στις ταινίες του φάνηκε αρκετά συνεπής! Ο ρομαντισμός ήταν γι' αυτόν αναπόσπαστο μέρος την ύπαρξής του!

Δε θα μηδενίσουμε την προσφορά των ρομαντικών στα Γράμματα και τις Τέχνες. Αυτό το κίνημα έχει επηρεάσει μεγάλους καλλιτέχνες και έχει δημιουργήσει μεγάλα καλλιτεχνικά έργα. (Κυρίως στη λογοτεχνία). Ομως, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως, από ένα σημείο και μετά, έπαψε να είναι κίνημα και έγινε εμμονή. Μια αδιέξοδη εμμονή.

Το 1982, που γυρίστηκε η ταινία «Ο Τέλειος Γάμος», ο ρομαντισμός (λογικά) έπρεπε να ήταν πεθαμένος! Η εμφάνιση του κομμουνισμού στο παγκόσμιο προσκήνιο (Ρωσική επανάσταση, δημιουργία του κράτος των σοβιέτ), οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι, τα δεκάδες απελευθερωτικά κινήματα, η ατομική βόμβα, οι επιτεύξεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, τράβηξαν τα πέπλα και αποκάλυψαν ολόκληρη την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι και καλλιτέχνες, και ανάμεσά τους και ο Ρομέρ, αγνόησαν όλη αυτή την καταιγίδα. Επέμειναν ρομαντικά!

Βλέποντας κανείς τον «Τέλειο Γάμο», δεν μπορεί παρά να μελαγχολήσει! Η ταινία είναι απέριττη, τρυφερή, ευαίσθητη, ευγενική, όμορφη, αλλά παράλληλα και ταυτόχρονα, επιτηδευμένη, ξεπερασμένη και ψεύτικη. Οι ήρωές της δείχνουν να βγαίνουν από παλιά φιγουρίνια μόδας, από παλιά άλμπουμ νεαρών κοριτσιών, και όχι από την ίδια τη ζωή. Τίποτα από αυτά που συμβαίνουν στην οθόνη δεν απαντιέται στις πραγματικές πόλεις και στους πραγματικούς δρόμους της Γαλλίας, χώρους στους οποίους, υποτίθεται, πως διαδραματίζεται η ταινία!

Μια νεαρή φοιτήτρια η οποία σπουδάζει Ιστορία της Τέχνης, σε πανεπιστήμιο του Παρισιού, εργάζεται σε ένα παλαιοπωλείο στην πατρίδα της (Λε Μαν). Το ρομαντικό (και απροσάρμοστο) αυτό κορίτσι αγνοώντας τον κόσμο γύρω της που βράζει, σαν μικρή καθυστερημένη, τρώει τις μέρες, τις ώρες της, τις στιγμές της ψάχνοντας τον ιδανικό άντρα, με τον οποίον θέλει να φτάσει στον «τέλειο γάμο». Προς στιγμή φαίνεται ότι τον βρίσκει στο πρόσωπο ενός νεαρού και φιλόδοξου δικηγόρου. Γρήγορα, όμως, διαψεύδεται. Ωστόσο, δεν το βάζει κάτω. Επιμένει στην αναζήτηση. Στο τέλος της ταινίας, μάλλον, κάτι άρχισε να φαίνεται...

Αν δεν ήταν το σκηνοθετικό ταλέντο του Ρομέρ, που πιάνει το τίποτα και του δίνει υπόσταση, το πολύ όμορφο παλαιό Λε Μαν, η απλή και πανέμορφη πρωταγωνίστρια (Μπεατρίς Ρομάντ), η υγρή ατμόσφαιρα της φωτογραφίας, το εικαστικό γενικά ήθος της ταινίας, θα έλεγες ότι βρέθηκες σε λάθος χώρο, σε λάθος θέαμα. Τίποτα από αυτά που συμβαίνουν στην οθόνη δε σε αφορά (γιατί τίποτα δεν ανταποκρίνεται και δε συναντιέται στη σημερινή ζωή).

Ο ρομαντισμός, ωστόσο, επιμένει, η ταινία επιμένει, ο Ρομέρ επιμένει, στην εξιδανίκευση του παρελθόντος, στις «λαϊκές παραδόσεις», στον «παλαιό πολιτισμό», στη φανταστική (ψεύτικη) εικόνα για τον κόσμο. Αν είναι αυτό εκείνο που σας λείπει σπεύσετε!

Παίζουν: Μπεατρίς Ρομάντ, Αντρέ Ντουσιλιέρ, Φεοντόρ Ατκινέ, Αριέλ Ντομπασλέ.