Του Τάσου Αναστασίου από τα ΝΕΑ

Τριάντα δύο χρόνια - σε κάθε προεκλογική περίοδο - ανάλογα με το ποιο κόμμα στηρίζει κάθε μερίδα του αστικού Τύπου, προβάλλει και ο ανάλογος εκλεκτός των αστών σαν η λύση στα δεινά που υφίστανται στην τρέχουσα περίοδο τα λαϊκά στρώματα.

Ποντάρουν στην κοντή μνήμη, ή στην κυριαρχία των αστικών ιδεών στα μυαλά των εργατών;

Απ' όπου κι αν ξεκινούν, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Οι εργάτες ξανά σκυφτοί!

Τώρα άρχισαν πάλι τα πανηγύρια: «ανοίγει η ψαλίδα», «κλείνει η ψαλίδα». Κι αυτό λένε θα αποβεί σε όφελος του λαού.

Ε, δε θα αποβεί σε όφελος του λαού, όπως δε συνέβη ποτέ μέχρι τώρα.

Από ποιο κυβερνητικό πρόγραμμα να ξεκινήσουμε; Από την απαγόρευση αυξήσεων της δεύτερης κυβέρνησης Παπανδρέου; Από την αντιασφαλιστική επέλαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ή, την εκσυγχρονισμένη λιτότητα των κυβερνήσεων Σημίτη;

Να μιλήσουμε για την ανεργία που όλο πέφτει και το μόνο, πράγματι, που συμβαίνει είναι ότι επεκτείνεται ραγδαία κάθε μορφής ελαστική εργασία;

Να πάμε στα διεθνή; Ηταν καλή για το λαό η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία; `Η, ήταν καλύτερη η επέμβαση στο Αφγανιστάν, Είναι καλή η δύναμη ταχείας επέμβασης που στήνεται σήμερα; Δεν έχουν όλα αυτά τη σφραγίδα και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ;

Δεν υπάρχει ούτε ένας τομέας πολιτικής, όπου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να μη διοργανώνουν καλλιστεία για να αποδειχτεί ποιος από τους δύο είναι καλύτερος στην ποδηγέτηση των λαϊκών στρωμάτων (ό,τι συνέβη στο αντικαρκινικό νοσοκομείο δεν είναι ένα βραχυκύκλωμα της στιγμής, αλλά το αποτέλεσμα μιας διαχρονικής πολιτικής που για να παραδώσει την Υγεία στο κεφάλαιο δυναμιτίζει ό,τι με κόπο και θυσίες κατακτήθηκε σ' αυτό που ονομάζουμε δημόσιο σύστημα Υγείας).

Αντίθετα, ακόμα κι αυτή η πρόσφατη ιστορία διδάσκει πως μόνο όταν το εργατικό - λαϊκό κίνημα βάζει στόχους που εντάσσονται σε μια συνολική στρατηγική ρήξης με το υπάρχον σύστημα, μόνο τότε και κατακτήσεις στην καθημερινότητα αποσπώνται και η επίθεση στα λαϊκά στρώματα μπορεί να αμβλύνεται υπό το βάρος του κινδύνου συνολικής αμφισβήτησης του συστήματος...

Το θράσος των αστών που πηγάζει από τη γνώση ότι είναι κυρίαρχοι πρέπει να αμφισβητηθεί σε όλες τις πλευρές της ζωής, ειδικά στο χώρο της πολιτικής. Και ο καλύτερος τρόπος - είναι μονόδρομος πλέον - είναι η ταυτόχρονη καταδίκη και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Με δεδομένο, μάλιστα, το συμπληρωματικό ρόλο που παίζουν ΣΥΝ και ΛΑ.Ο.Σ. στην αγκίστρωση της λαϊκής δυσαρέσκειας, ώστε αυτή να μη βρει δρόμους ριζοσπαστικούς να εκφραστεί, ένας είναι μόνο ο ασφαλής τρόπος για να υπάρχει διέξοδος: Να δηλώνεται με κάθε τρόπο η ενίσχυση του ΚΚΕ, ως της μόνης υπαρκτής απειλής κόντρα στην πολιτική του κεφαλαίου.

Ασχετο: Οι αυταπάτες δεν ταιριάζουν σε εργάτες. Απόδειξη; Ενα μεγάλο μέρος της αμερικανικής εργατικής τάξης που έχει προ πολλού πειστεί και ότι είναι «μεσαία τάξη» - επειδή σε σχέση με τους από κάτω έχει ένα σταθερό μισθό - και ότι θα γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Και με αυτή την αυταπάτη - αν οι δημοσκοπήσεις σωστά καταγράφουν την πραγματικότητα - στρέφεται ενάντια στον ίδιο τον εαυτό της.