Η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων Λιμανιών Ελλάδας (ΟΜΥΛΕ) προχώρησε προχτές σε έναν επικίνδυνο για τους εργαζόμενους συμβιβασμό με την κυβέρνηση και τη διοίκηση της ΟΛΠ ΑΕ. Συμφώνησε στην αναστολή των πολυήμερων κινητοποιήσεων και στην έναρξη «διαλόγου» μέχρι τις 30/4/2007, με αντικείμενο τον «βέλτιστο τρόπο ανάπτυξης» των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Επί της ουσίας, η συνδικαλιστική πλειοψηφία πρόσφερε ένα πολύτιμο χέρι βοήθειας στην προσπάθεια της κυβέρνησης να παραδώσει τους Σταθμούς Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) στις πολυεθνικές.

Την πιο κρίσιμη ώρα, οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ έσπευσαν να βγάλουν την κυβέρνηση και τον ΟΛΠ ΑΕ από τη δύσκολη θέση, που είχαν περιέλθει εξαιτίας του αγώνα των εργαζομένων και της απήχησης που αυτός είχε σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Το ίδιο το αντικείμενο του «διαλόγου» προδιαγράφει και το αποτέλεσμά του. Η απόφαση της κυβέρνησης και του ΟΛΠ ΑΕ να κηρύξουν διεθνή διαγωνισμό για την παράδοση των ΣΕΜΠΟ στις πολυεθνικές παραμένει σε πλήρη ισχύ. Η αναστολή του διαγωνισμού για όσο διάστημα θα διαρκεί ο «διάλογος», αποτελεί ελιγμό της κυβέρνησης και μάλιστα επιτυχημένο, αν αναλογιστεί κανείς ότι με τη συναίνεση της ΟΜΥΛΕ εκλείπει και η παραμικρή πίεση από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων.

Επιτυχία της κυβέρνησης αποτελεί και η επιβολή της δικής της «ατζέντας» ακόμα και σ' αυτόν τον ψευδεπίγραφο «διάλογο», στον οποίο έσυρε τους εργαζόμενους σε αγαστή συνεργασία με τη συνδικαλιστική πλειοψηφία. Οι εργαζόμενοι καλούνται πλέον να διαπραγματευτούν το πόσα θα χάσουν από την ιδιωτικοποίηση των ΣΕΜΠΟ, που θεωρείται δεδομένη ύστερα από την προχτεσινή συμφωνία. Μια ιδιωτικοποίηση που θα πλήξει πρώτα και κύρια τα δικά τους εργασιακά και άλλα δικαιώματα, όπως αποκάλυψε και ο «Ρ», φέρνοντας στο φως τις νέες, άθλιες συμβάσεις που προωθεί ο ΟΛΠ ΑΕ για το νεοπροσλαμβανόμενο προσωπικό, συμβάσεις ορισμένου χρόνου με προσλήψεις ανειδίκευτου προσωπικού, γεγονός που σπάει τις κλαδικές συμβάσεις και αλλάζει στο χειρότερο τις εργασιακές σχέσεις.

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν στο ακέραιο τις ταξικές δυνάμεις και τη στάση που κράτησαν από την πρώτη στιγμή. Το αποτέλεσμα θα ήταν τελείως διαφορετικό για τους εργάτες και υπάλληλους στα λιμάνια και συνολικά για τα λαϊκά στρώματα, αν από την πρώτη στιγμή είχε γίνει κατανοητή η αναγκαιότητα και είχε προωθηθεί ο ενιαίος αγώνας όλων των εργαζομένων που σχετίζονται με το λιμάνι και θίγονται από την προωθούμενη ιδιωτικοποίηση. Αν αυτός ο αγώνας έπαιρνε ευρύτερα χαρακτηριστικά και βάθαινε το περιεχόμενό του με τα αιτήματα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος: απόσυρση της απόφασης για το διεθνή διαγωνισμό, καμιά ιδιωτικοποίηση, λιμάνια αποκλειστικά δημόσια, στην υπηρεσία του λαού, για την εξυπηρέτηση των πραγματικών του αναγκών.

Οι εργαζόμενοι στα λιμάνια, αξιοποιώντας τη δική τους πείρα, μπορούν και πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, από κοινού και εναλλάξ, προώθησαν και ολοκληρώνουν την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών. Η συνδικαλιστική πλειοψηφία όχι μόνο δε δυσκολεύει αυτή τη στρατηγική επιλογή των κομμάτων του κεφαλαίου, αλλά αντίθετα με την τακτική της την ενθαρρύνει. Είναι όλοι τους υπόλογοι απέναντι στους εργαζόμενους. Και σαν τέτοιοι πρέπει να καταδικαστούν σε όλα τα επίπεδα.