Πέμπτη 4 Γενάρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Οι νεκροί του «εκδημοκρατισμού»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, ακόμα και με βάση τα επίσημα στοιχεία, που, έτσι και αλλιώς, δεν καταγράφουν σε καμιά περίπτωση το σύνολο των θυμάτων, ο αριθμός των Ιρακινών που έχασαν τη ζωή τους σε ένοπλες επιθέσεις έφτασε σε επίπεδα ρεκόρ. Με βάση, λοιπόν, τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, που είναι ενδεικτικά, αλλά δεν καταγράφουν συνήθως το σύνολο των θυμάτων, όλο το 2006 σκοτώθηκαν 12.320 Ιρακινοί πολίτες, οι μισοί εκ των οποίων τους τέσσερις τελευταίους μήνες. Μόνο το Δεκέμβρη έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια επιθέσεων 1.930 άμαχοι - τρεισήμισι φορές περισσότεροι από τους 548 που είχαν σκοτωθεί τον περασμένο Γενάρη.

Πάντως, τα στατιστικά στοιχεία είναι σίγουρα αντιφατικά στο Ιράκ. Τον περασμένο Οκτώβρη, τα Ηνωμένα Εθνη είχαν ανακοινώσει ότι έχασαν τη ζωή τους 3.700 πολίτες, με βάση τα στοιχεία του υπουργείου Υγείας και του νεκροτομείου της Βαγδάτης. Σύμφωνα επίσης με τον ΟΗΕ, κατά μέσο όρο, σκοτώνονται καθημερινά στο Ιράκ 120 πολίτες. Το ιρακινό υπουργείο Εσωτερικών ανακοίνωσε ότι το Δεκέμβρη σκοτώθηκαν 125 αστυνομικοί και 25 στρατιώτες. Στο ίδιο διάστημα σκοτώθηκαν 112 Αμερικανοί στρατιώτες, καθώς ο Δεκέμβρης αποδείχτηκε ο πιο αιματηρός μήνας για τις αμερικανικές κατοχικές δυνάμεις τα τελευταία δύο χρόνια. Χώρια τους νεκρούς μισθοφόρους των ιδιωτικών εταιρειών, που δε φαίνονται σε κανένα λογαριασμό. Δηλαδή, με όλη τη σχετικότητα των στοιχείων, το συμπέρασμα είναι πως ο «εκδημοκρατισμός» και η «ειρήνη» προχωράνε κανονικά...

Κατά τ' αφεντικά και τα όργανα

Πού και πού ξεφεύγει καμιά είδηση και έτσι κατανοούνται και οι άλλες που δε διαρρέουν ποτέ. Ο λόγος για τις λεγόμενες «ειρηνευτικές αποστολές» του ΟΗΕ, που, πλέον, τρέχουν όπου τις στέλνουν οι ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις. Φαίνεται, όμως, πως οι πραγματικές επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών αφεντικών εμπνέουν και τους τρόπους των οργάνων. Η εφημερίδα «The Daily Telegraph» του Λονδίνου έγραψε προχτές ότι μέλη του πολιτικού προσωπικού και κυανόκρανοι του ΟΗΕ βίαζαν και κακομεταχειρίζονταν παιδιά ακόμη και 12 ετών στο νότιο Σουδάν. Η εφημερίδα ανέφερε ότι συγκέντρωσε μαρτυρίες από τουλάχιστον 20 μικρά θύματα στην πόλη Τζούμπα. Στο νότιο Σουδάν υπηρετούν πάνω από 11.000 στελέχη του ΟΗΕ - πολιτικό προσωπικό και κυανόκρανοι - από περίπου 70 χώρες. Ο ΟΗΕ, από κοινού με την Αφρικανική Ενωση, πιέζει την κυβέρνηση του Σουδάν να δεχτεί χιλιάδες ακόμη κυανόκρανους στη δυτική επαρχία Νταρφούρ. Η κυβέρνηση του Χαρτούμ ανθίσταται στην πρόταση, την οποία δηλώνει ότι θεωρεί μια προσπάθεια επαναποικιοποίησης. Δεν είναι η πρώτη φορά που σημειώνεται τέτοια περίπτωση. Καταγγελίες περί σεξουαλικών εγκλημάτων από στελέχη ειρηνευτικών αποστολών του ΟΗΕ και στελέχη των λεγόμενων ανθρωπιστικών οργανώσεων κυκλοφορούν επί χρόνια. Τελευταία υπήρξαν πολυάριθμα περιστατικά στο Κογκό, όπου ο ΟΗΕ διατηρεί δύναμη 17.000 ανδρών.

Το αντιλαϊκό «πόκερ» της πλειοψηφίας

Πανελλαδική στάση εργασίας στις 10 Γενάρη κήρυξε για τους δημόσιους υπαλλήλους η ΑΔΕΔΥ, στα πλαίσια των κινητοποιήσεων για την Παιδεία. Ενδιαφέρον έχει το τι λέχθηκε στη χτεσινή συνεδρίαση του προεδρείου της ΑΔΕΔΥ, όπου λήφθηκε η απόφαση. Ξεκάθαρα οι ταξικές δυνάμεις είχαν προτείνει 24ωρη πανελλαδική απεργία, τονίζοντας ότι το ζήτημα της διεκδίκησης για δημόσια και δωρεάν Παιδεία πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων.

Την πρόταση αυτή απέρριψαν οι εκπρόσωποι των παρατάξεων που συγκροτούν την πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ - ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ και ΑΠ (ΣΥΝ) - και άρχισαν να παίζουν ...«πόκερ». Ο ένας πρότεινε στάση εργασίας μόνο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ο άλλος «ανέβασε το ποντάρισμα», προσθέτοντας μερικές πόλεις ακόμα και ένας από τους εκπροσώπους της ΔΑΚΕ «έπαιξε τα ρέστα του», προτείνοντας 24ωρη απεργία με αίτημα την ιδιωτικοποίηση όχι μόνο της ανώτατης, αλλά ολόκληρης της εκπαίδευσης και άμεσα μάλιστα! Είναι προφανές ότι πρόκειται για μια τακτική που υποβαθμίζει τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, ενώ κλείνει πονηρά το μάτι στην κυβέρνηση της ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που προωθούν την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, μέσω και της αναθεώρησης του άρθρου 16. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να αφήσουν αναπάντητη τη στάση αυτή των δυνάμεων που συγκροτούν την πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ.

Δε φταίνε τα παιδιά...

Μπράβο... στο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ. Αν μη τι άλλο, συνεχίζει με συνέπεια την παράδοση των τελευταίων χρόνων, αναπαράγοντας σε ζωντανή έκδοση τα πολιτιστικά «σκουπίδια» των «ψυχαγωγικών» τηλεοπτικών εκπομπών. Στην πρωτοχρονιάτικη γιορτή της ΕΣΗΕΑ για τα παιδιά των μελών της αναφερόμαστε, η οποία συμπεριλάμβανε φέτος τον Γ. Τσαλίκη, τον Κ. Χριστοφόρου, κάποια «αστέρια» του «Fame Story», τον Γρ. Αρναούτογλου σε ρόλο ...μαέστρου και το ανάλογο περιεχόμενο. Εκτός και αν η ...κρυφή επιδίωξη των οργανωτών στόχευε σε μια πράξη ...συλλογικής αυτοτιμωρίας, αφού, ως δημοσιογράφοι και βασικοί συντελεστές της τηλεοπτικής πραγματικότητας, έχουμε σοβαρές ευθύνες για την κατάντια του σημερινού τηλεοπτικού τοπίου. Ετσι κι αλλιώς, όμως, τα παιδιά δε φταίνε σε τίποτε...

Πλάτες στην ιδιωτικοποίηση

Η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων Λιμανιών Ελλάδας (ΟΜΥΛΕ) προχώρησε προχτές σε έναν επικίνδυνο για τους εργαζόμενους συμβιβασμό με την κυβέρνηση και τη διοίκηση της ΟΛΠ ΑΕ. Συμφώνησε στην αναστολή των πολυήμερων κινητοποιήσεων και στην έναρξη «διαλόγου» μέχρι τις 30/4/2007, με αντικείμενο τον «βέλτιστο τρόπο ανάπτυξης» των λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Επί της ουσίας, η συνδικαλιστική πλειοψηφία πρόσφερε ένα πολύτιμο χέρι βοήθειας στην προσπάθεια της κυβέρνησης να παραδώσει τους Σταθμούς Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ) στις πολυεθνικές.

Την πιο κρίσιμη ώρα, οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ έσπευσαν να βγάλουν την κυβέρνηση και τον ΟΛΠ ΑΕ από τη δύσκολη θέση, που είχαν περιέλθει εξαιτίας του αγώνα των εργαζομένων και της απήχησης που αυτός είχε σε ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Το ίδιο το αντικείμενο του «διαλόγου» προδιαγράφει και το αποτέλεσμά του. Η απόφαση της κυβέρνησης και του ΟΛΠ ΑΕ να κηρύξουν διεθνή διαγωνισμό για την παράδοση των ΣΕΜΠΟ στις πολυεθνικές παραμένει σε πλήρη ισχύ. Η αναστολή του διαγωνισμού για όσο διάστημα θα διαρκεί ο «διάλογος», αποτελεί ελιγμό της κυβέρνησης και μάλιστα επιτυχημένο, αν αναλογιστεί κανείς ότι με τη συναίνεση της ΟΜΥΛΕ εκλείπει και η παραμικρή πίεση από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων.

Επιτυχία της κυβέρνησης αποτελεί και η επιβολή της δικής της «ατζέντας» ακόμα και σ' αυτόν τον ψευδεπίγραφο «διάλογο», στον οποίο έσυρε τους εργαζόμενους σε αγαστή συνεργασία με τη συνδικαλιστική πλειοψηφία. Οι εργαζόμενοι καλούνται πλέον να διαπραγματευτούν το πόσα θα χάσουν από την ιδιωτικοποίηση των ΣΕΜΠΟ, που θεωρείται δεδομένη ύστερα από την προχτεσινή συμφωνία. Μια ιδιωτικοποίηση που θα πλήξει πρώτα και κύρια τα δικά τους εργασιακά και άλλα δικαιώματα, όπως αποκάλυψε και ο «Ρ», φέρνοντας στο φως τις νέες, άθλιες συμβάσεις που προωθεί ο ΟΛΠ ΑΕ για το νεοπροσλαμβανόμενο προσωπικό, συμβάσεις ορισμένου χρόνου με προσλήψεις ανειδίκευτου προσωπικού, γεγονός που σπάει τις κλαδικές συμβάσεις και αλλάζει στο χειρότερο τις εργασιακές σχέσεις.

Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν στο ακέραιο τις ταξικές δυνάμεις και τη στάση που κράτησαν από την πρώτη στιγμή. Το αποτέλεσμα θα ήταν τελείως διαφορετικό για τους εργάτες και υπάλληλους στα λιμάνια και συνολικά για τα λαϊκά στρώματα, αν από την πρώτη στιγμή είχε γίνει κατανοητή η αναγκαιότητα και είχε προωθηθεί ο ενιαίος αγώνας όλων των εργαζομένων που σχετίζονται με το λιμάνι και θίγονται από την προωθούμενη ιδιωτικοποίηση. Αν αυτός ο αγώνας έπαιρνε ευρύτερα χαρακτηριστικά και βάθαινε το περιεχόμενό του με τα αιτήματα του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος: απόσυρση της απόφασης για το διεθνή διαγωνισμό, καμιά ιδιωτικοποίηση, λιμάνια αποκλειστικά δημόσια, στην υπηρεσία του λαού, για την εξυπηρέτηση των πραγματικών του αναγκών.

Οι εργαζόμενοι στα λιμάνια, αξιοποιώντας τη δική τους πείρα, μπορούν και πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, από κοινού και εναλλάξ, προώθησαν και ολοκληρώνουν την ιδιωτικοποίηση των λιμανιών. Η συνδικαλιστική πλειοψηφία όχι μόνο δε δυσκολεύει αυτή τη στρατηγική επιλογή των κομμάτων του κεφαλαίου, αλλά αντίθετα με την τακτική της την ενθαρρύνει. Είναι όλοι τους υπόλογοι απέναντι στους εργαζόμενους. Και σαν τέτοιοι πρέπει να καταδικαστούν σε όλα τα επίπεδα.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Τα αξιακά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΑΡΧΕΣ» ΚΑΙ «ΑΞΙΕΣ». Σε αυτά θα βασιστεί η εξωτερική πολιτική της χώρας για το 2007, σύμφωνα με τη συνέντευξη της Ντόρας Μπακογιάννη και δεν έχουμε κανένα λόγο να μην την πιστέψουμε. Το θέμα είναι σε ...ποιανού τις αρχές και τις αξίες.

Αλλωστε, ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα και μέχρι σήμερα. Με άλλα λόγια, το γεγονός πως η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας ασκείται με βάση τις «αρχές» του ΝΑΤΟ και τις «αξίες» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στοιχεία που δυστυχώς είναι απαράβατα.

Γιατί, βέβαια, δε γνωρίζουμε καμία «αρχή» και καμία «αξία», που να πηγάζει από τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και να οδηγεί σε εμπλοκή της χώρας στην κατοχή του Αφγανιστάν και σε οποιαδήποτε στρατιωτική συνεργασία και βοήθεια σε αυτούς που εξοντώνουν λαούς στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Οσο για το Κυπριακό, ακόμη ...περιμένουμε τις ευεργετικές επιδράσεις, που υποτίθεται ότι θα είχαν τα κάθε είδους «κοινοτικά κεκτημένα» και τον υποτιθέμενο καταλυτικό ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κάτι που, άλλωστε, παραδέχονται σχεδόν οι πάντες ότι δεν υπάρχει.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ «ηττήθηκε» στο θέμα των λιμανιών, καταγγέλλει το ΠΑΣΟΚ, πλην, όμως, δεν μπαίνει στον κόπο να μας διευκρινίσει τι ακριβώς εννοεί. Μήπως ενοχλείται που οι κυβερνώντες δεν προωθούν τις ιδιωτικοποιήσεις με τους ρυθμούς που πιθανόν θα ήθελαν;

Γιατί βέβαια, όταν το ΠΑΣΟΚ κάνει προτάσεις περί μετατροπής των λιμανιών σε χώρους «προαγωγής της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας», σαν πρόταση για ιδιωτικοποίησή τους ακούγεται, σ' εμάς, τουλάχιστον. Κι αν μπορεί η αξιωματική αντιπολίτευση ας υποστηρίξει το αντίθετο.

Ομως, βλέπετε, στο χώρο της ναυτιλίας, δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια για κολπάκια ούτε για την κυβέρνηση, ούτε για το ΠΑΣΟΚ. Τα συμφέροντα είναι μεγάλα, τα λεφτά πολλά, οι πιέσεις τεράστιες. Το εφοπλιστικό κεφάλαιο δεν αστειεύεται. Απαιτεί δηλώσεις υποταγής και ...τις έχει.


Παπαγεωργίου Βασίλης

Υποκρισία χωρίς όρια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κι αφού το θέμα βρήκε περίοπτη θέση στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και τις πρώτες σελίδες των εφημερίδων, ήρθε η κυβέρνηση, μέρες που 'ναι, να παραστήσει τον... Αγιο Βασίλη. Μιλάμε για την περίπτωση του 11χρονου, που εντοπίστηκε να πετά πέτρες στη διάρκεια επεισοδίων στη Θεσσαλονίκη και την πολυμελή οικογένειά του. Από προχτές, με πρωτοβουλία του υπουργείου Υγείας, η οικογένεια μετακόμισε σε επιπλωμένο διαμέρισμα στην περιοχή του Φοίνικα, εγκαταλείποντας το άθλιο υπόγειο στο οποίο ζούσε τα τελευταία χρόνια, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Επίσης, αντιμετωπίστηκαν τα προβλήματα υγείας που είχε ο πατέρας και δρομολογήθηκαν οι διαδικασίες για έκδοση άδειας μικροπωλητή, ώστε να μπορεί να εξασφαλίζει μεροκάματο.

Κι έτσι, ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Και η πολιτική, που γεννά και πολλαπλασιάζει την ανεργία, την ακρίβεια και τη φτώχεια, που πετσοκόβει το δικαίωμα στη δωρεάν πρόσβαση σε κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές και βγάζει στο σφυρί το δικαίωμα στη μόρφωση, μένει αλώβητη και συνεχίζει την πορεία της, και οι φορείς της πολιτικής αυτής εκδηλώνουν την... κοινωνική ευαισθησία τους και τη δήθεν ετοιμότητά τους στην αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Ποιος είπε ότι έχει όρια η υποκρισία...

Και νεκρούς ... ανασταίνουν!

Απ' ό,τι φαίνεται το ΙΚΑ έχει την ικανότητα να ανασταίνει ακόμα και νεκρούς. Πριν από μερικές μέρες, λοιπόν, έφτασε στο Περιφερειακό Υποκατάστημα Συντάξεων Αναπηρίας Αθήνας - Πειραιά του ΙΚΑ, επιστολή της Βασιλικής Μουρτζούκου με ημερομηνία 15 Δεκέμβρη 2006 και με θέμα «Εξέτασή μου υπό 4/ΑΥΕ Υγειονομικής Επιτροπής Αναπηρίας».

Βέβαια, η εν λόγω ασφαλισμένη έχει πεθάνει από τις 19 Φλεβάρη 2006. Παρ' όλα αυτά, οι αρμόδιοι του ΙΚΑ έστελναν πρόσκληση, για να εξεταστεί από Επιτροπή Αναπηρίας για να της χορηγηθεί το σχετικό επίδομα. Και αυτό, παρότι τους είχε κοινοποιηθεί ακόμη και η ληξιαρχική πράξη θανάτου... Ε, επέμειναν μία, επέμειναν δύο, η γυναίκα...«αναστήθηκε» και τους έστειλε επιστολή (βλ. φωτ.)!

«Ουρανοί, 15 Δεκεμβρίου 2006.

Μουρτζούκου Βασιλική. Κάτοικος εν ζωή Περιστέρι. Και νυν κάτοικος Βασιλείας των Ουρανών.

Κύριοι, λαβούσα σήμερον γνώσιν της ανωτέρω σχετικής προσκλήσεώς σας, σας πληροφορώ ότι δεν ηδυνήθην να προσέλθω την συγκεκριμένην ημέραν και ώραν, όπως εξετασθώ υπό της επιτροπής σας, λόγω μετοικήσεώς μου εις Ουρανούς από της 19ης φεβρουαρίου 2006.

Ομως ειλικρινώς με λυπεί το γεγονός ότι υπέβαλον την Υπηρεσίαν σας εις ταλαιπωρίαν ωστόσο θεωρώ επιβεβλημένον να αναφέρω ότι περί της αλλαγής κατοικίας μου είχον ενημερώσει εγκαίρως τον ασφαλιστικόν μου φορέα, εν προκειμένω το ΙΚΑ, διά της από 20.2.2006 ληξιαρχικής πράξεως θανάτου μου φωτοαντίγραφον της οποίας επισυνάπτω και εις την παρούσαν, διά την ιδικήν σας ενημέρωσιν.

Μετά τιμής...»

Ποιότητα και ανταγωνισμός

Αναλύοντας τους κύριους στόχους του νομοσχεδίου, που αφορά στην παραγωγή και τη διάθεση του ψωμιού στην αγορά, η κυβέρνηση λέει ότι επιδιωκόμενο είναι η «διασφάλιση της ποιότητας και της επάρκειας άρτου και αρτοσκευασμάτων» και η «προστασία του υγιούς ανταγωνισμού».

Αν αφήσουμε την κυβερνητική προπαγάνδα και πάμε στο «ψητό», το νομοσχέδιο πρακτικά ικανοποιεί ένα πάγιο αίτημα μεγάλων επιχειρηματικών μονάδων που από καιρό ζητούν εξασφάλιση του «υγιούς ανταγωνισμού», προβάλλοντας κυρίως δύο αξιώσεις: Πρώτον να νομιμοποιηθεί η επιθυμία των μεγάλων επιχειρήσεων να ψήνουν ψωμί μέσα στα πολυκαταστήματα και δεύτερον να επιτρέπονται οι εισαγωγές διαφόρων μορφών και επεξεργασίας ψωμιού και αρτοσκευασμάτων από το εξωτερικό, από όπου μπορεί να έρχονται κατεψυγμένα, προψημένα, συσκευασμένα, χύμα κοκ.

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι στη χώρα δεν υπάρχει πρόβλημα επάρκειας ψωμιού και αρτοσκευασμάτων, συμπεραίνει κανείς ότι, κατά την κυβέρνηση, η ταυτόχρονη εξασφάλιση της σωστής ποιότητας του ψωμιού με τον λεγόμενο υγιή ανταγωνισμό, ταυτίζεται με την εισαγωγή κατεψυγμένης ζύμης, ψωμιού και αρτοσκευασμάτων από το εξωτερικό και την παραγωγή - διάθεση ψωμιού (κατά γενική ομολογία δεύτερης ποιότητας) από τα πολυκαταστήματα...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Αγώνας για την Παιδεία του λαού

Ο παλλαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στις αναδιαρθρώσεις στην Παιδεία αποτελεί το μόνο δρόμο για την απόκρουση μιας πολιτικής με εφιαλτικές επιπτώσεις στη ζωή της νεολαίας και των εργαζομένων. Η αγανάκτηση για τη σημερινή κατάσταση στην Παιδεία που μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο από αγαθό σε ακριβό εμπόρευμα, μια Παιδεία ταξική, προσανατολισμένη όλο και περισσότερο στις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου πρέπει να γίνει η πιο δυνατή φωνή καταδίκης της πολιτικής που συνεχώς αφαιρεί από το λαό δικαιώματα και κατακτήσεις. Γι' αυτό και στις 10 Γενάρη αυτή η φωνή καταδίκης πρέπει να μετατραπεί σε παλλαϊκή διεκδίκηση ενιαίας αποκλειστικά δημόσιας δωρεάν Παιδείας για όλους. Αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να ηχήσει σε όλη τη χώρα, από χιλιάδες στόματα. Και να γίνει νέο βήμα αντεπίθεσης στους γαλαζοπράσινους υπηρέτες του μεγάλου κεφαλαίου, για να υπερασπίσουμε το δικαίωμα των παιδιών του λαού στη μόρφωση ως αδιαπραγμάτευτο.

Επί ποδός, λοιπόν, βρίσκονται εκπαιδευτικοί, φορείς, συνδικάτα, φοιτητές, μαθητές για να γίνει η 10 Γενάρη μέρα μιας παλλαϊκής κινητοποίησης για την Παιδεία των αναγκών τους, οργανώνοντας τον αγώνα τους μέσα από μαζικές διαδικασίες, συσκέψεις και πολύμορφες εκδηλώσεις. Ηδη με καλέσματά τους η Γραμματεία Αθήνας του ΠΑΜΕ, το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών και η Ομοσπονδία Γονέων Αθήνας δηλώνουν πως θα μπουν μπροστά για την οργάνωση αυτού του αγώνα, στον οποίο θέση έχουν όλοι οι εργαζόμενοι, η νεολαία. Γιατί όλοι βιώνουν τις συνέπειες της πολιτικής του μεγάλου κεφαλαίου.

Η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος αποτελεί ουσιαστικά την κορυφή του παγόβουνου σε ό,τι αφορά τις αναδιαρθρώσεις για την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας. Ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για αλλαγές συνολικά στην Παιδεία με πλήρη επικράτηση της λογικής της «αγοράς» σε όλες τις βαθμίδες. Ειδικά μέσα από τα νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία επικρατούν η αστική ιδεολογική μονομέρεια, προκειμένου να διαμορφώνονται συνειδήσεις ενίσχυσης της κοινωνίας των επιχειρηματιών και της ιδιοκτησίας τους, από τους μαθητές και αυριανούς εργαζόμενους, οι αντιεπιστημονικές απόψεις, η αντίληψη ότι ο άνθρωπος είναι έρμαιο της μοίρας του, η καλλιέργεια δεξιοτήτων που θα φτιάξουν το σωστό απασχολήσιμο και καταναλωτή, η προσπάθεια δημιουργίας προσωπικοτήτων που δε θα αποτελέσουν απειλή για το σύστημα, με αποτέλεσμα τελικά που δε μορφώνει ολόπλευρα, που καλλιεργεί τη σύγχυση και περιορίζει τη σκέψη των μαθητών.

Για όλα τα παραπάνω, είναι καιρός ο λαός να προτάξει τις δικές του ανάγκες. Να απαντήσει στα στενά μέτρα, στα οποία προσπαθούν να περιορίσουν το μυαλό και τις συνειδήσεις της νέας γενιάς, διεκδικώντας μια άλλη Παιδεία. Που θα δίνει μόρφωση με βάση τις κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, που θα είναι δημόσια και δωρεάν και ενιαία για όλα τα παιδιά, που θα καταργήσει τους επιχειρηματίες στην εκπαίδευση. Στη μάχη αυτή, θέση έχουν όλοι οι εργαζόμενοι, έχουν υποχρέωση να μπουν στον αγώνα, χρέος απέναντι στα παιδιά τους. Στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα βρίσκονται από την πρώτη στιγμή οι ταξικές δυνάμεις, καλώντας σε σύγκρουση μ' αυτή την πολιτική και διεκδικώντας μια Παιδεία που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι αυτές των καπιταλιστών. Το προσκλητήριο για τις 10 Γενάρη απευθύνεται σε όλους μας.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ