Η αξία της ταινίας δε βρίσκεται στις βιογραφικές πληροφορίες που μεταφέρει, οι οποίες είναι ισχνές άλλωστε, αλλά στη γραφή της. Μια γραφή ανήσυχη και ως ένα σημείο πρωτότυπη! Αφού δημιουργεί στο θεατή την αίσθηση πως ο σκηνοθέτης «εικονογράφησε» τη ζωή και το έργο της μοντέρνας Αμερικανίδας φωτογράφου, Ντιάν Αρμπους (1923 - 1971), χρησιμοποιώντας δικά της υλικά, δικές της γωνίες λήψης, δικές της τεχνοτροπίες. Ομως, και αυτό είναι προς τιμή της ταινίας, δεν κόλλησε στη μίμηση. Αντίθετα, έφτιαξε έναν δικό της μοντέρνο και αυτόνομο κινηματογραφικό λόγο. «Το πορτρέτο» είναι μια προσωπική, μια γοητευτική ταινία, που μιλάει για μια γυναίκα, για την οποία όλα γύρω της έδειχναν ότι θα βούλιαζε μέσα...