Δεν πα' να λένε όσα θέλουν περί υψηλής πολιτικής, το πόκερ είναι που τους χαρακτηρίζει. Βέβαια, σ' ορισμένους κύκλους, τέτοιες ασχολίες είναι έπαινος, άπειρα τα επιχειρήματά τους περί του «πνευματικού» του παιχνιδιού κι ας πρόκειται για τον τζόγο «του κερατά». Το ζήτημα είναι ότι έτσι αντιμετωπίζουν και την πραγματική ζωή των ανθρώπων. Σαν μαγκιόροι παίχτες, που τα πάντα γύρω τους είναι τραπουλόχαρτα - πιόνια, έτσι που να εξαρτάται από τις δικές τους κινήσεις η νίκη. Η δική τους νίκη, όχι αυτωνών που βλέπουν σαν πιόνια. Μόνο που αυτά τα πιόνια, στο προκείμενο, είναι τα ίδια τα παιδιά μας. Κι, ακόμα χειρότερα, αυτά τα πιόνια είναι ένας λαός που δικαιούται μια πραγματικά διαφορετική καλύτερη...