Κυριακή 10 Δεκέμβρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 7
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Με όλες τις δυνάμεις στη μάχη της απεργίας

Οι κομμουνιστές, οι φίλοι του Κόμματος, οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα έχουν επωμιστεί μεγάλες ευθύνες για την καλύτερη δυνατή οργάνωση της απεργίας στις 13 του Δεκέμβρη και τη συμμετοχή περισσότερων εργαζομένων στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ.

Αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία αν πάρουμε υπόψη ότι η εργοδοσία, το αστικό κράτος, η κυβέρνηση, συνολικά οι φορείς και οι μηχανισμοί της αντιλαϊκής πολιτικής χρησιμοποιούν όλους τους τρόπους για να εμποδίσουν τη μαζική δράση των εργατών και των εργατριών, τη συμμετοχή τους στην απεργία.

Αυτό το υπολογίζουμε για να παρθούν πιο ουσιαστικά μέτρα, να αυξηθεί η προσφορά, να δυναμώσει η συζήτηση στους χώρους δουλιάς, να βελτιωθεί η επιχειρηματολογία για την ανάγκη του αγώνα, να εκλαϊκευτούν οι θέσεις του ταξικού κινήματος, να πειστούν περισσότερες δυνάμεις για τη συμμετοχή στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις.

Αυτό είναι βασικό ζήτημα. Οσο δυναμώνει η παρέμβαση του αντιπάλου τόσο χρειάζεται ένταση των προσπαθειών γιατί διαφορετικά η παρέμβαση των φορέων της αντιλαϊκής πολιτικής και της εργοδοσίας κερδίζει έδαφος, καθηλώνει δυνάμεις, έχει άμεσες και μακροπρόθεσμες συνέπειες.

Η προσπάθεια για τη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας της μαζικής δράσης θα είναι αποτελεσματική όσο χωνεύονται ο χαρακτήρας και οι στόχοι της αντιλαϊκής επίθεσης, όσο ξεκαθαρίζεται το γιατί χρειάζεται διεκδικητικός αγώνας με βάση τα αιτήματα που συμπυκνώνουν τις ανάγκες των εργατικών-λαϊκών οικογενειών, γιατί χρειάζεται να καταδικαστεί μαζικά η αντιλαϊκή πολιτική και οι φορείς της.

Μαζική καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής

Η κυβέρνηση της ΝΔ, σε συμφωνία με το ΠΑΣΟΚ στους βασικούς άξονες των αντιδραστικών αλλαγών, εφαρμόζει σκληρή αντιλαϊκή πολιτική και η πολιτική αυτή, σε συνδυασμό με τα μέτρα που έχουν εφαρμοστεί το προηγούμενο διάστημα, προκαλεί οδυνηρές συνέπειες σε βάρος της εργατικής τάξης, των εργατοϋπαλλήλων στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα, στους νέους και στις νέες, στις εργαζόμενες γυναίκες και στους συνταξιούχους, σε Ελληνες και μετανάστες.

Δεν υπάρχει πρόβλημα που να μην οξύνεται, δεν υπάρχει δικαίωμα που να μη χτυπιέται, ενώ οι μεταρρυθμίσεις που προβάλλει η κυβέρνηση σηματοδοτούν την κλιμάκωση της επίθεσης.

Χιλιάδες άνεργοι, χιλιάδες συμβασιούχοι υποφέρουν, ταλαιπωρούνται μέσα στο φαύλο κύκλο της ανεργίας, της μερικής και της προσωρινής απασχόλησης. Χιλιάδες εργατικές - λαϊκές οικογένειες βιώνουν το πρόβλημα των χαμηλών μισθών και συντάξεων, δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα, καταχρεώνονται και όπως δείχνει ο κρατικός προϋπολογισμός, συνεχίζεται και εντείνεται η πολιτική της λιτότητας, της καθήλωσης και της περικοπής των δαπανών για κοινωνικές υπηρεσίες.

Σημειώνεται επιδείνωση της κατάστασης στην Παιδεία, τόσο με την υποβάθμιση του δικαιώματος της μόρφωσης των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων όσο και με το αβάσταχτο οικονομικό χαράτσωμα. Οι αντιδραστικές αλλαγές θα επιταχυνθούν με την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.

Οι αντιδραστικές αλλαγές στην Κοινωνική Ασφάλιση είναι άκρως επικίνδυνες. Το θέμα έχει τεθεί. Αύξηση του ορίου ηλικίας, μείωση των συντάξεων, περιορισμός των Βαρέων και Ανθυγιεινών, παραπέρα ιδιωτικοποίηση του συστήματος συνταξιοδότησης, Υγείας, Πρόνοιας.

Οι ιδιωτικοποιήσεις στην ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες, στις τράπεζες, στα λιμάνια είναι πρόβλημα που αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης, το σύνολο των εργαζομένων, γιατί στοχεύουν στην ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου και στο όνομα των κερδών του επιβάλλονται και θα φορτώνονται ακόμα μεγαλύτερα βάρη στις λαϊκές οικογένειες, σε συνδυασμό με το ξήλωμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων στους χώρους των πρώην ΔΕΚΟ και των τραπεζών.

Διεκδικητικός αγώνας μαζί με το ΠΑΜΕ

Χρειάζεται οργανωμένη, συντονισμένη δράση. Οι αλλαγές που γίνονται, τα μέτρα που εφαρμόζονται οδηγούν στο εξής αποτέλεσμα:

Πλήρης ανασφάλεια για το δικαίωμα στη δουλιά, μαζική αντικατάσταση εργαζομένων που έχουν ορισμένα δικαιώματα -συμπεριλαμβανομένων και των δημόσιων υπαλλήλων, με την κατάργηση της μονιμότητας - με άλλους που ξεκινούν επί της ουσίας από μηδενική βάση, με πολύ χαμηλούς μισθούς, χωρίς κοινωνικά δικαιώματα, με δουλιά μέχρι τα βαθιά γεράματα. Σκληρή εκμετάλλευση για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των επιχειρήσεων. Αυτός ο στόχος ενισχύεται με τα κυβερνητικά μέτρα, με τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ, και δεν υπάρχει περιθώριο για αναμονή, δεν υπάρχει περιθώριο για δισταγμούς και υποχωρήσεις.

Η ανοχή ερμηνεύεται σαν στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής, η μη συμμετοχή στον αγώνα λόγω της απειλής της απόλυσης όχι μόνο δεν εξασφαλίζει κανέναν αλλά κάνει ακόμα πιο επιθετική την εργοδοσία, κάνει ζημιά στον ίδιο τον εργαζόμενο, στους συναδέλφους του, στην εργατική τάξη. Καθημερινά απολύονται εργαζόμενοι για πολλούς λόγους και αυτό που θα βάλει εμπόδια στην αφαίρεση του δικαιώματος δουλιάς, αυτό που θα δώσει δυναμική στον αγώνα για νέες κατακτήσεις, αυτό που θα συμβάλει στη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για να καταργηθεί ο βραχνάς της εκμετάλλευσης είναι η δραστήρια, η αποφασιστική συμμετοχή των εργατοϋπαλλήλων στη δράση μαζί με τους κομμουνιστές, μαζί με το ταξικό κίνημα, με το ΠΑΜΕ.

Απαιτούνται θυσίες. Αυτό είναι αναμφισβήτητο, πολύ περισσότερο που οι θυσίες είναι συνυφασμένες με τα δικαιώματα και χωρίς αυτές δεν μπορεί να γυρίσει (μπροστά) ο τροχός της ιστορίας.

Οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ είναι δεσμευμένες με την ουσία των αντιδραστικών αλλαγών, είναι υπέρμαχες της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, αποδέχονται τη λογική της αντοχής της οικονομίας, προσπαθούν να βρουν «συνεννόηση» ανάμεσα στους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευόμενους. Αναγκάζονται να μιλήσουν για την επέκταση της υποαπασχόλησης, αλλά έχουν συμφωνήσει με τη νομοθεσία για τη μερική απασχόληση. Αναγκάζονται να μιλήσουν για τα χάλια στην Υγεία και στην Παιδεία, αλλά στηρίζουν τη συνύπαρξη του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα, τα ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια.

Η ΓΣΕΕ αναγκάζεται να μιλήσει για την επέκταση της φτώχειας, αλλά έχει υπογράψει την απαράδεκτη σύμβαση για «αύξηση» 0,77 ευρώ, είναι συνυπεύθυνη για το κατώτερο μεροκάματο των 27,9 ευρώ.

Αναγκάζεται να μιλήσει για τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά έχει συμφωνήσει με τη μερική ιδιωτικοποίηση, τη μετοχοποίηση που προώθησε το ΠΑΣΟΚ. Είναι υπέρ της απελευθέρωσης της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των μεταφορών.

Αναγκάζεται να μιλήσει για τις ανατροπές στα ασφαλιστικά δικαιώματα, αλλά έχει συμφωνήσει με το νόμο του ΠΑΣΟΚ, το νόμο Ρέππα, που προβλέπει ενοποιήσεις Ταμείων και προς τα κάτω εξίσωση δικαιωμάτων, αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια.

Πολύτιμη κάθε ώρα

Οι ευθύνες είναι μεγάλες και επιβάλλεται να αναδειχτούν, να προβληματίσουν, να γίνουν αφετηρία διαφοροποίησης δυνάμεων και αλλαγής συσχετισμών σε βάρος του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Αυτό όμως δεν έχει σχέση με τον αφορισμό της απεργίας και την επιφύλαξη συμμετοχής στον αγώνα, επειδή πήραν απόφαση η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Αντίθετα, τώρα χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια για να μπουν περισσότερες δυνάμεις στη δράση, να γνωριστούν με το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα, με την ενωτική - ταξική τους γραμμή, με τα αιτήματα που προβάλλουν, δίνοντας ώθηση στην πάλη για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων. Απαιτώντας κατώτερο μισθό 1.300 ευρώ. Πλήρη - σταθερή εργασία. Αποκλειστικά δημόσια - δωρεάν Υγεία και Παιδεία. Μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, διεκδίκηση των άλλων αιτημάτων που έχουν αποφασίσει οι κλάδοι.

Η απεργία μπορεί να είναι μαζική και να συμβάλει στην κλιμάκωση της πάλης αν μέχρι την τελευταία στιγμή αντιπαλευτούν αδυναμίες και τα σωματεία, οι ομοσπονδίες, οι αγωνιστικοί συνδυασμοί σηκώσουν το βάρος της οργάνωσης, της ενημέρωσης, της περιφρούρησης του αγώνα.

Κάθε ώρα είναι πολύτιμη και επιβάλλεται να αξιοποιηθεί, με πολύ μεγάλη ευθύνη.

Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, οι φίλοι, οι ψηφοφόροι του Κόμματος μπορούν να αναμετρηθούν με τα εμπόδια που βάζουν οι αντίπαλοι της εργατικής τάξης και τις κάθε λογής δυσκολίες, πρωτοστατώντας στην προσπάθεια για μαζική συμμετοχή στην απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, παίρνοντας τη θέση τους σ' αυτές μαζί με τους συναδέλφους τους, με τους εργάτες και τις εργάτριες, μαζί με τα λαϊκά στρώματα που βιώνουν τα ίδια προβλήματα.


Του Γιώργου ΜΑΡΙΝΟΥ*
*Ο Γιώργος Μαρίνος είναι μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ