Για διευκόλυνση των αναγνωστών, παραθέτουμε 4 χαρακτηριστικά παραδείγματα ασφαλισμένων από το ΤΕΒΕ. Τα παραδείγματα αυτά περιγράφουν τις εισφορές και τις συντάξεις ασφαλισμένων που θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης την επόμενη διετία, ασφαλισμένων στη μέση περίπου της παραγωγικής τους ηλικίας (πριν την 1/1/1993), ασφαλισμένων μετά την 1/1/1993 και νέων ασφαλισμένων που τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα θα υπολογιστούν εξ ολόκληρου με το ΠΔ.

Ολοι οι υπολογισμοί έγιναν με βάση την παραδοχή ότι ο ασφαλισμένος έχει 35 χρόνια ασφάλισης αποκλειστικά στο ΤΕΒΕ και πληρώνει τις υποχρεωτικές εισφορές, όπως οι περισσότεροι.

Από την ανάλυση των συγκεκριμένων παραδειγμάτων προκύπτουν τα παρακάτω (βλέπε πίνακα 2):

• Οι ασφαλισμένοι που τεκμηριώνουν δικαίωμα σύνταξης πριν την 1/1/2009 - είναι το όριο ισχύος του παλαιού τρόπου υπολογισμού των συντάξεων - (παράδειγμα 1^Β), υφίστανται μια άμεση μείωση 20,3% στη σύνταξη σε σχέση αυτούς που συνταξιοδοτούνται την 31/12/2008 και μετά (παράδειγμα 1^Α). Και οι δυο ασφαλισμένοι έχουν δώσει, πρακτικά, τις ίδιες εισφορές. Ομως αυτές υπολογίζονται με διαφορετικούς τρόπους.

Η διετής μεταβατική περίοδος, από την έναρξη ισχύος του ΠΔ, όπου οι ασφαλισμένοι μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα στους δύο τρόπους υπολογισμού δεν έχει καμία πρακτική αξία γιατί κανένας δε θα επιλέξει τις νέες ρυθμίσεις, αφού του δίνουν σημαντικά μικρότερη σύνταξη.

• Για τους ασφαλισμένους που βρίσκονται στο μέσον του ασφαλιστικού τους βίου (παράδειγμα 2) προκύπτει μείωση σύνταξης 29,2% και ταυτόχρονη αύξηση των εισφορών 12,1%. Αυτό γίνεται με δυο τρόπους: Υπολογίζονται με δυσμενέστερο τρόπο οι εισφορές που ήδη έχουν αποδοθεί και διευρύνονται οι υποχρεωτικές ασφαλιστικές κλάσεις. Οι ασφαλισμένοι αυτοί καλούνται να πληρώσουν αναδρομικά το κόστος των νόμων Σιούφα. Θυμίζουμε ότι μετά το 1993 η κρατική επιχορήγηση για τους παλιότερους ασφαλισμένους μηδενίστηκε. Ο κρατικός προϋπολογισμός ήταν υποχρεωμένος να αποδίδει το 1/3 των εσόδων των Ταμείων αλλά μόνο για τους νέους ασφαλισμένους.
• Για τους ασφαλισμένους μετά την 1/1/1993 και πριν την 1/1/2007 (παράδειγμα 3) προκύπτει μια αύξηση των εισφορών κατά 14,1%. Αυτή η κατηγορία έχει ήδη υποστεί ισχυρό χτύπημα από τον αντιασφαλιστικό νόμο 2084/92 και θα εισπράξει τις χαμηλότερες συντάξεις που δίνονται τα τελευταία χρόνια από το ΤΕΒΕ, 880,8 ευρώ, πληρώνει όμως τις υψηλότερες εισφορές.
• Για τους νέους ασφαλισμένους (παράδειγμα 4) παγιώνεται μια κατάσταση των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που πρωτοεμφανίστηκε με τον νόμο 2084/92 και εξελίχτηκε με το ΠΔ 258/05.

Συμπερασματικά, θα μπορούσαμε να πούμε επιπλέον τα παρακάτω.

• Οι εισφορές σύνταξης πρακτικά διπλασιάζονται με τα χρόνια και οι συντάξεις σχεδόν υποδιπλασιάζονται. Η απόδοση των εισφορών χειροτερεύει δραστικά όπως φαίνεται και στην τελευταία στήλη του ΠΙΝΑΚΑ 2. Γεγονός που προοιωνίζεται την παραπέρα μείωση της κρατικής επιχορήγησης στο μέλλον.
• Αναπροσαρμόζονται οι υποχρεωτικές ασφαλιστικές κατηγορίες με προσθήκη άλλων 5 κατηγοριών στις καταληκτικές που προϋπήρχαν (την Η για τους προ του 1993 και την 5^η για τους επόμενους) (ΠΙΝΑΚΑΣ 1).
• Οι ασφαλισμένοι του νέου Ταμείου καλούνται να πληρώσουν τα ελλείμματα των ταμείων που ενοποιούνται, ιδιαίτερα του ΤΣΑ, που είναι και τα υψηλότερα (ΠΙΝΑΚΑΣ 3).
• Για τους ασφαλισμένους του ΤΑΕ αναμένεται αύξηση των εισφορών από τις ασφαλιστικές κλάσεις που θα προστεθούν.
• Για τους ασφαλισμένους του ΤΣΑ θα υπάρξει αύξηση των συντάξεων ασιτίας (μέσος όρος 430 ευρώ) που απολάμβαναν ως τώρα, μέχρι το ύψος των συντάξεων φτώχειας που παρέχει το νέο Ταμείο. Ομως η εισφορά σύνταξης θα πολλαπλασιαστεί σε μια πορεία ενοποίησης συντάξεων και εισφορών όλων των ασφαλισμένων.
• Αγνωστο παραμένει το συνολικό ύψος των εισφορών, αφού δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα οι εισφορές ασθένειας.

Η παραπάνω εικόνα εισφορών και συντάξεων είναι στατική. Δεν έχουν ληφθεί υπόψη οι κατ' έτος αναπροσαρμογές που είναι δικαιοδοσία του ΔΣ του ΟΑΕΕ. Ενδεικτικά την τελευταία 6ετία, το Ταμείο επιβάλλει αυξήσεις στις εισφορές υπερδιπλάσιες (κατά μέσον όρο 11%) από τις αυξήσεις στις συντάξεις (κατά μέσον όρο 4%) κάθε χρόνο. Δεν έχει ληφθεί, επίσης, υπόψη τι σύνταξη θα πάρουν αυτοί που έχουν ασφαλιστεί και σε άλλα ταμεία (π.χ. ΙΚΑ, ΟΓΑ κλπ.). Είναι όμως γενικά αποδεκτό, πως η διαδοχική ασφάλιση δίνει χειρότερες συντάξεις από ό,τι θα έδινε η ασφάλιση σε ένα μόνο Ταμείο (μια ακόμα αντιασφαλιστική αλχημεία των αστικών κυβερνήσεων), οπότε η πραγματικότητα είναι χειρότερη από αυτήν που αναλύεται στο σημείωμα αυτό. Και, τελικά, την πραγματικότητα των σημερινών συντάξεων την αποδίδει πιστότερα το ύψος των μέσων συντάξεων που καταβάλλονται από τα Ταμεία (ΠΙΝΑΚΑΣ 3).